۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' (ع) ' به '(ع)') |
|||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
انگيزه مؤلف در نگارش اين تفسير، علاوه بر نوشتن تفسيرى جامع براى فارسىزبانان، واكنش نسبت به روش كاشفى سبزوارى، صاحب تفسير «مواهب عليه» بود كه در تفسيرش به روايات اهل بيت(ع) توجهى نكرده و وابستگى خود به شيعه و اهل بيت(ع) را بروز نداده بود و كاشانى، در واكنش به روش وى، بهمناسبتهاى مختلف، مباحث كلامى در زمينه حقانيت شيعه و فضايل اهل بيت(ع) را مطرح نموده است. | انگيزه مؤلف در نگارش اين تفسير، علاوه بر نوشتن تفسيرى جامع براى فارسىزبانان، واكنش نسبت به روش كاشفى سبزوارى، صاحب تفسير «مواهب عليه» بود كه در تفسيرش به روايات اهل بيت(ع) توجهى نكرده و وابستگى خود به شيعه و اهل بيت(ع) را بروز نداده بود و كاشانى، در واكنش به روش وى، بهمناسبتهاى مختلف، مباحث كلامى در زمينه حقانيت شيعه و فضايل اهل بيت(ع) را مطرح نموده است. | ||
وى، مقصود اصلى خود را از نگارش اين تفسير، تبيين راه ائمه (ع) و ارائه برهان عليه مخالفين عنوان نموده است. | وى، مقصود اصلى خود را از نگارش اين تفسير، تبيين راه ائمه(ع)و ارائه برهان عليه مخالفين عنوان نموده است. | ||
آقاى معرفت، درباره اين اثر مىگويد: «منهج الصادقين، تنها شرح و تفسير قرآن نيست، بلكه تفسيرى جامع و مشتمل بر مباحث مختلف و متنوع، به زبان فارسى است... متن را با نثرى شيوا و روان نوشته است و هر جا كه مناسب ديده، از اخبار و روايات اهل بيت(ع) كمك گرفته است». | آقاى معرفت، درباره اين اثر مىگويد: «منهج الصادقين، تنها شرح و تفسير قرآن نيست، بلكه تفسيرى جامع و مشتمل بر مباحث مختلف و متنوع، به زبان فارسى است... متن را با نثرى شيوا و روان نوشته است و هر جا كه مناسب ديده، از اخبار و روايات اهل بيت(ع) كمك گرفته است». | ||
خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
بحثهاى لغوى و ادبى را معمولاً قبل از روايات مطرح مىكند و در نهايت، مجموعه زيادى از احاديث و روايات مناسب با آيه را نقل مىكند. بحثهاى كلامى، آن هم به منظور دفاع از كلام شيعه و نقل اختلافات فقهى و دفاع از فقه شيعه به تناسب آيات، مورد توجّه مفسّر است. | بحثهاى لغوى و ادبى را معمولاً قبل از روايات مطرح مىكند و در نهايت، مجموعه زيادى از احاديث و روايات مناسب با آيه را نقل مىكند. بحثهاى كلامى، آن هم به منظور دفاع از كلام شيعه و نقل اختلافات فقهى و دفاع از فقه شيعه به تناسب آيات، مورد توجّه مفسّر است. | ||
نويسنده، در مقدمه، پيرامون طريقه جمع آيات سخن گفته و معتقد است كه جمع آيات در سورهها و ترتيب آيهها، در عهد خود پيامبر(ص) و به دستور ايشان بوده و اينكه فلان سوره بزرگ است و فلان سوره كوچك، در آغاز سورهاى حروف مقطعه هست و در آغاز سورهاى نيست، در آنكه هست چه حروف است، اسامى سوَر و اينكه هر سوره مَبدُوّ به بسم اللّه است جز برائت، همه و همه به امر آن حضرت(ص) بوده و هر سوره را به نام و نشان، گروه بىشمارى از مسلمانان جزيرة العرب نوشته يا از بر داشتند و اينكه مىگويند امير المؤمنين (ع) خواست قرآن را جمع كند، مقصود، جمع سورههاست در يك مجلد، نه جمع آيات متفرقه و تشكيل دادن سوره كه يكى از ادله آن، اين است كه در اخبار پيامبر(ص)، بسيارى از نام سورههاى قرآن آمده و فضايلى براى آنان ذكر شده است، مانند سوره يس، البقره و... | نويسنده، در مقدمه، پيرامون طريقه جمع آيات سخن گفته و معتقد است كه جمع آيات در سورهها و ترتيب آيهها، در عهد خود پيامبر(ص) و به دستور ايشان بوده و اينكه فلان سوره بزرگ است و فلان سوره كوچك، در آغاز سورهاى حروف مقطعه هست و در آغاز سورهاى نيست، در آنكه هست چه حروف است، اسامى سوَر و اينكه هر سوره مَبدُوّ به بسم اللّه است جز برائت، همه و همه به امر آن حضرت(ص) بوده و هر سوره را به نام و نشان، گروه بىشمارى از مسلمانان جزيرة العرب نوشته يا از بر داشتند و اينكه مىگويند امير المؤمنين(ع)خواست قرآن را جمع كند، مقصود، جمع سورههاست در يك مجلد، نه جمع آيات متفرقه و تشكيل دادن سوره كه يكى از ادله آن، اين است كه در اخبار پيامبر(ص)، بسيارى از نام سورههاى قرآن آمده و فضايلى براى آنان ذكر شده است، مانند سوره يس، البقره و... | ||
وى، قرآن را نيازمند به مبيّن و مفسّر ندانسته و بر اين گفته خود، چندين دليل آورده است: | وى، قرآن را نيازمند به مبيّن و مفسّر ندانسته و بر اين گفته خود، چندين دليل آورده است: |
ویرایش