۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
حقائق التأويل في متشابه التنزيل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' (ع) ' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع) ' به '(ع)') |
||
| خط ۱۱۹: | خط ۱۱۹: | ||
براى فهم جايگاه نقل در ديگاه نويسنده، مى‌توان به اين نكته توجه داشت كه وى در برخى از موارد، با تكيه بر روايات مفسّران صدر اسلام، نظرات تأويلى خود را مستند مى‌سازد و در بعضى موارد نيز روايات بى‌مايه و جعلى را گوشزد كرده و نقاط ضعف آن‌ها را برمى‌شمارد و در ردّ اين‌گونه روايات هيچ ابايى ندارد. | براى فهم جايگاه نقل در ديگاه نويسنده، مى‌توان به اين نكته توجه داشت كه وى در برخى از موارد، با تكيه بر روايات مفسّران صدر اسلام، نظرات تأويلى خود را مستند مى‌سازد و در بعضى موارد نيز روايات بى‌مايه و جعلى را گوشزد كرده و نقاط ضعف آن‌ها را برمى‌شمارد و در ردّ اين‌گونه روايات هيچ ابايى ندارد. | ||
در برداشتى كلى در مورد روش تفسيرى نويسنده، با ديد واقع‌بينانه‌اى مى‌توان گفت كه ايشان در تفسير خود روش (تفسير جامع) را در پيش گرفته است؛ بدين‌شكل كه در استفاده از آيات قرآن، به (روش تفسير قرآن به قرآن) پرداخته و در استفاده از تفكر و تعقّل و تدبّر در فهم صحيح قرآن، (روش تفسير عقلى و اجتهادى) را پى‌گرفته و در استناد به مقدمات علمى تفسير قرآن و استشهاد به اشعار و لغات عربى، قواعد نحوى، شأن نزول آيات و مراعات جهات لفظى و ويژگى‌هاى صناعتى، توجه تامّ و خاصّى داشته است. همچنين به دليل اينكه فردى شيعى مذهب است و ارادت خاصى به خاندان پيامبر(ص) دارد، به‌قدر ممكن رواياتى را از ائمه (ع) نقل كرده است. هر چند كه از روايات صحابه و تابعان نيز در حواشى نكات تفسيرى خود بهره‌هاى فراوانى برده است. | در برداشتى كلى در مورد روش تفسيرى نويسنده، با ديد واقع‌بينانه‌اى مى‌توان گفت كه ايشان در تفسير خود روش (تفسير جامع) را در پيش گرفته است؛ بدين‌شكل كه در استفاده از آيات قرآن، به (روش تفسير قرآن به قرآن) پرداخته و در استفاده از تفكر و تعقّل و تدبّر در فهم صحيح قرآن، (روش تفسير عقلى و اجتهادى) را پى‌گرفته و در استناد به مقدمات علمى تفسير قرآن و استشهاد به اشعار و لغات عربى، قواعد نحوى، شأن نزول آيات و مراعات جهات لفظى و ويژگى‌هاى صناعتى، توجه تامّ و خاصّى داشته است. همچنين به دليل اينكه فردى شيعى مذهب است و ارادت خاصى به خاندان پيامبر(ص) دارد، به‌قدر ممكن رواياتى را از ائمه(ع)نقل كرده است. هر چند كه از روايات صحابه و تابعان نيز در حواشى نكات تفسيرى خود بهره‌هاى فراوانى برده است. | ||
با اين حال مى‌توان گفت كه اگر مؤلف نام صاحبان آراء و عقايد را نيز ذكر مى‌كرد، كتاب به منبعى تحقيقى و مستند تبديل مى‌شد. | با اين حال مى‌توان گفت كه اگر مؤلف نام صاحبان آراء و عقايد را نيز ذكر مى‌كرد، كتاب به منبعى تحقيقى و مستند تبديل مى‌شد. | ||