۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' »' به '»') |
|||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
فصل دوم کتاب به بیان صورتهای مختلف روایت از این واقعه میپردازد. از نگاه مؤلف، این روایت با الفاظ مختلف و در زمانها و مکانهای متعددی از زبان پیامبر اکرم(ص) وارد شده است. این امر تا جایی است که در هیچیک از فرقههای اسلامی (با وجود همه اختلافات در فرقهها و جماعاتشان) نیست که این حدیث را کتبشان یافت نشود و بهگونهای که به حد تواتر میرسد.<ref>ر.ک: همان، ص19</ref> نویسنده سپس به ذکر کسانی که روایت را متواتر دانستهاند میپردازد.<ref>ر.ک: همان، ص20-22</ref> سپس به بیان پنجاهویک روایت از روایاتی که از طرق مختلف نقل شده میپردازد.<ref>ر.ک: همان، ص23-52</ref> مثلاً مضمون روایت پنجاه و دوم چنین است؛ از علامه شیخ ابراهیم بن محمد بن ابوبکر بن حمویه حموینی نقل شده که... از زید بن وهب از عبدالله بن مسعود گفت: شبی رسول خدا(ص) پیش ما آمد و در آن موقع ما (جماعتی از صحابه) در مسجد بودیم. ایشان بعد از نماز جماعت فرمودند: این جماعت اینجا چه میکنند؟ گفتند: ای پیامبر اینجا نشستیم و گفتگو میکنیم. (سپس) برخی از ما نماز میخوانند و برخی دیگر میخوابند. پیامبر(ص) فرمودند در مسجد من نباید خوابید. بهسوی خانههایتان برگردید. هرکه خواهان نماز است آن را به شکل کامل در خانهاش بگزارد. و هرکه توانایی نماز ندارد بخوابد. همانا نماز پنهانی نسبت به نماز آشکارا مضاعف است. راوی میگوید ما برخاسته و متفرق شدیم و علی بن ابیطالب(ع) هم در میان ما بود. او هم برخاست. اما پیامبر(ص) دست علی(ع) را گرفتند و فرمودند: و اما تو ای علی! هرچه که برای من در مسجدم حلال است برای تو هم حلال است و هر آنچه بر من حرام است بر تو نیز حرام است. در این هنگام حمزه بن عبدالمطلب به پیامبر(ص) عرض کرد: ای پیامبر خدا! من عمویت و از علی به تو نزدیکتر هستم. پیامبر(ص) فرمودند: راست میگویی عمو. ولی به خدا قسم این دستور از جانب من نیست و خدای عزوجل به آن فرمان داده است.<ref>ر.ک: همان، ص51-52</ref> | فصل دوم کتاب به بیان صورتهای مختلف روایت از این واقعه میپردازد. از نگاه مؤلف، این روایت با الفاظ مختلف و در زمانها و مکانهای متعددی از زبان پیامبر اکرم(ص) وارد شده است. این امر تا جایی است که در هیچیک از فرقههای اسلامی (با وجود همه اختلافات در فرقهها و جماعاتشان) نیست که این حدیث را کتبشان یافت نشود و بهگونهای که به حد تواتر میرسد.<ref>ر.ک: همان، ص19</ref> نویسنده سپس به ذکر کسانی که روایت را متواتر دانستهاند میپردازد.<ref>ر.ک: همان، ص20-22</ref> سپس به بیان پنجاهویک روایت از روایاتی که از طرق مختلف نقل شده میپردازد.<ref>ر.ک: همان، ص23-52</ref> مثلاً مضمون روایت پنجاه و دوم چنین است؛ از علامه شیخ ابراهیم بن محمد بن ابوبکر بن حمویه حموینی نقل شده که... از زید بن وهب از عبدالله بن مسعود گفت: شبی رسول خدا(ص) پیش ما آمد و در آن موقع ما (جماعتی از صحابه) در مسجد بودیم. ایشان بعد از نماز جماعت فرمودند: این جماعت اینجا چه میکنند؟ گفتند: ای پیامبر اینجا نشستیم و گفتگو میکنیم. (سپس) برخی از ما نماز میخوانند و برخی دیگر میخوابند. پیامبر(ص) فرمودند در مسجد من نباید خوابید. بهسوی خانههایتان برگردید. هرکه خواهان نماز است آن را به شکل کامل در خانهاش بگزارد. و هرکه توانایی نماز ندارد بخوابد. همانا نماز پنهانی نسبت به نماز آشکارا مضاعف است. راوی میگوید ما برخاسته و متفرق شدیم و علی بن ابیطالب(ع) هم در میان ما بود. او هم برخاست. اما پیامبر(ص) دست علی(ع) را گرفتند و فرمودند: و اما تو ای علی! هرچه که برای من در مسجدم حلال است برای تو هم حلال است و هر آنچه بر من حرام است بر تو نیز حرام است. در این هنگام حمزه بن عبدالمطلب به پیامبر(ص) عرض کرد: ای پیامبر خدا! من عمویت و از علی به تو نزدیکتر هستم. پیامبر(ص) فرمودند: راست میگویی عمو. ولی به خدا قسم این دستور از جانب من نیست و خدای عزوجل به آن فرمان داده است.<ref>ر.ک: همان، ص51-52</ref> | ||
ماجد عطیه در فصل سوم مینویسد: این روایت شریف و دلایل آن در تفسیر بسیاری از آیات قرآنی، نزد فریقین وارد شده است.<ref>ر.ک: همان، ص56</ref> مورد اول آیه شریفه «وَ لا جُنُباً إِلاّ عابِرِی سَبِیلٍ» (نساء: 43) است. وی نوزده روایت در توضیح این آیه شریفه میآورد. مورد دوم، «وَ لَیسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُیوتَ مِنْ ظُهُورِها وَ لکنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقى وَ أْتُوا الْبُیوتَ مِنْ | ماجد عطیه در فصل سوم مینویسد: این روایت شریف و دلایل آن در تفسیر بسیاری از آیات قرآنی، نزد فریقین وارد شده است.<ref>ر.ک: همان، ص56</ref> مورد اول آیه شریفه «وَ لا جُنُباً إِلاّ عابِرِی سَبِیلٍ» (نساء: 43) است. وی نوزده روایت در توضیح این آیه شریفه میآورد. مورد دوم، «وَ لَیسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُیوتَ مِنْ ظُهُورِها وَ لکنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقى وَ أْتُوا الْبُیوتَ مِنْ أَبْوابِها» (بقرة: 189) که برای توضیح و شرح مضمون آن به هفده روایت استناد میکند.<ref>ر.ک: همان، ص56-70</ref> مورد سوم آیه 77 سوره مؤمنون «حَتّى إِذا فَتَحْنا عَلَیهِمْ باباً ذا عَذابٍ شَدِیدٍ» است که در آن به روایت جابر بن یزید از امام باقر(ع) استناد شده که در آن فرمودند: «هو أمیرالمؤمنین علیهالسلام فی الرجعة» یعنی آن باب (درب) امیرالمؤمنین(ع) در زمان رجعت است.<ref>ر.ک: همان، ص70</ref> موارد چهارم تا ششم؛ آیات 58 سوره بقره، 87 یونس و 13 حدید هستند که به ترتیب در آنها به 25 و 7 و 5 روایت استشهاد میشود.<ref>ر.ک: همان، ص71-98</ref> | ||
در فصل چهارم، نویسنده شواهد و نصوص و دلایل متنوعی را که در زمانهای متعددی صادر شده و به شکل قاطع بر افضلیت امیرالمؤمنین(ع) و ثبوت این روایت در حق ایشان دلالت دارد، ذکر میکند. او در این بخش شانزده مورد از اقوال بزرگان و روایات را دراینارتباط متذکر میشود.<ref>ر.ک: همان، ص101-113</ref> | در فصل چهارم، نویسنده شواهد و نصوص و دلایل متنوعی را که در زمانهای متعددی صادر شده و به شکل قاطع بر افضلیت امیرالمؤمنین(ع) و ثبوت این روایت در حق ایشان دلالت دارد، ذکر میکند. او در این بخش شانزده مورد از اقوال بزرگان و روایات را دراینارتباط متذکر میشود.<ref>ر.ک: همان، ص101-113</ref> |
ویرایش