۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع) ' به '(ع)') |
||
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
مفسر در سير معمولى روش خود (ذكر آيه، ترجمه، تفسير كلمات و آيات، نقل روايات و نقل اقوال تفسيرى)، تفسير آيه را به شكل تحليلى در معناى آيه بيان مىدارد، بدون اينكه متعرض بحثهاى مفصل لغوى و قرائت گردد. در اين باب به تدبر در قرآن و يافتن دعوت قرآنى و توجه به هدايت آن، اهتمام مىورزد. | مفسر در سير معمولى روش خود (ذكر آيه، ترجمه، تفسير كلمات و آيات، نقل روايات و نقل اقوال تفسيرى)، تفسير آيه را به شكل تحليلى در معناى آيه بيان مىدارد، بدون اينكه متعرض بحثهاى مفصل لغوى و قرائت گردد. در اين باب به تدبر در قرآن و يافتن دعوت قرآنى و توجه به هدايت آن، اهتمام مىورزد. | ||
مباحث عقايدى را نيز بدون مطرح كردن اختلافات و ادله آن در حدّ بيان آيه،دنبال مىكند. در اين مباحث، ديدگاه شيعه دوازده امامى را در باب امامت، عصمت، صفات خداوند، جبر و اختيار و رؤيت خداوند، بدون خارج شدن از دايرهى تفسير، و با استشهاد به روايات ائمه (ع) بيان مىكند. | مباحث عقايدى را نيز بدون مطرح كردن اختلافات و ادله آن در حدّ بيان آيه،دنبال مىكند. در اين مباحث، ديدگاه شيعه دوازده امامى را در باب امامت، عصمت، صفات خداوند، جبر و اختيار و رؤيت خداوند، بدون خارج شدن از دايرهى تفسير، و با استشهاد به روايات ائمه(ع)بيان مىكند. | ||
روش وى در مباحث فقهى نيز گذرا و در حدّ بيان احكام آيات است و به استدلال اقوال و ديدگاههاى مختلف نمىپردازد بلكه به بيان تفسيرى آيه، سبب نزول و روايات منقول از ائمه (ع) در حكم فقهى آن، اكتفا مىنمايد. | روش وى در مباحث فقهى نيز گذرا و در حدّ بيان احكام آيات است و به استدلال اقوال و ديدگاههاى مختلف نمىپردازد بلكه به بيان تفسيرى آيه، سبب نزول و روايات منقول از ائمه(ع)در حكم فقهى آن، اكتفا مىنمايد. | ||
نسبت به اسرائيليات و مطالبى كه چهرهى انبياء الهى و قرآن را مشوّش مىكند، بنا را بر عدم نقل گذاشته و به كسانيكه اينگونه مطالب را نقل و مطرح مىنمايند، شديداً حمله مىكند و حق را بيان مىكند؛ به عنوان نمونه ذيل آيه 102 سورهى بقره '''«و ما أنزل على الملكين ببابل هاروت و ماروت»''' منقولات از [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، سدى و كلبى را مطرح كرده، نقد مىنمايد و با روايات ائمه (ع)، عصمت ملائكه را اثبات مىكند. | نسبت به اسرائيليات و مطالبى كه چهرهى انبياء الهى و قرآن را مشوّش مىكند، بنا را بر عدم نقل گذاشته و به كسانيكه اينگونه مطالب را نقل و مطرح مىنمايند، شديداً حمله مىكند و حق را بيان مىكند؛ به عنوان نمونه ذيل آيه 102 سورهى بقره '''«و ما أنزل على الملكين ببابل هاروت و ماروت»''' منقولات از [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، سدى و كلبى را مطرح كرده، نقد مىنمايد و با روايات ائمه (ع)، عصمت ملائكه را اثبات مىكند. |
ویرایش