۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بررسی دعای ندبه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'امام زمان (عج) ' به 'امام زمان(عج) '
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
جز (جایگزینی متن - 'امام زمان (عج) ' به 'امام زمان(عج) ') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
كتاب با مقدمه ناشر، در انتقاد از كسانى كه افكار و عقايد انحرافى را در جامعه ترويج مى‌كنند، آغاز شده و مطالب در دو بخش، ارائه گرديده است. | كتاب با مقدمه ناشر، در انتقاد از كسانى كه افكار و عقايد انحرافى را در جامعه ترويج مى‌كنند، آغاز شده و مطالب در دو بخش، ارائه گرديده است. | ||
مباحث، به بررسى دعاى ندبه و سنديت آن بنا بر روايات نقل شده، از ائمه(ع) پرداخته و در ادامه مباحثى در خصوص ولايت تكوينى امام زمان (عج) مطرح شده است. | مباحث، به بررسى دعاى ندبه و سنديت آن بنا بر روايات نقل شده، از ائمه(ع) پرداخته و در ادامه مباحثى در خصوص ولايت تكوينى امام زمان(عج) مطرح شده است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
تأليفات درباره دعاى ندبه، دعاهاى ديگر در عصر غيبت و مكان‌هاى سفارش شده براى دعا در اين عصر، از ديگر مباحث اين بخش است. | تأليفات درباره دعاى ندبه، دعاهاى ديگر در عصر غيبت و مكان‌هاى سفارش شده براى دعا در اين عصر، از ديگر مباحث اين بخش است. | ||
نويسنده، فلسفه توسل به امام زمان (عج) را اين مى‌داند كه مردم، به جهت دريافت فيوضات، به وسيله اولياى الهى، نه تنها به مقام شامخ آنان يقين حاصل مى‌كنند، بلكه از باب اين كه «انسان بنده احسان است»، فرمان بردار دستورات آن‌ها كه همان دستورات خداوند است، مى‌شوند. | نويسنده، فلسفه توسل به امام زمان(عج) را اين مى‌داند كه مردم، به جهت دريافت فيوضات، به وسيله اولياى الهى، نه تنها به مقام شامخ آنان يقين حاصل مى‌كنند، بلكه از باب اين كه «انسان بنده احسان است»، فرمان بردار دستورات آن‌ها كه همان دستورات خداوند است، مى‌شوند. | ||
دوم، ضمن تعريف ولايت و معناى تكوينى، به توضيح و شرح ولايت تكوينى امام زمان (عج) پرداخته است. | دوم، ضمن تعريف ولايت و معناى تكوينى، به توضيح و شرح ولايت تكوينى امام زمان(عج) پرداخته است. | ||
نويسنده، معناى ولايت تكوينى را اين مى‌داند كه فردى بر اثر پيمودن راه بندگى، آن چنان كمال و قرب معنوى پيدا كند كه به فرمان و اذن الهى بتواند در جهان و انسان، تصرف كند. | نويسنده، معناى ولايت تكوينى را اين مى‌داند كه فردى بر اثر پيمودن راه بندگى، آن چنان كمال و قرب معنوى پيدا كند كه به فرمان و اذن الهى بتواند در جهان و انسان، تصرف كند. | ||