۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - ' (س)' به '(س)') |
||
خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
به اعتقاد وى، ذكر خدا اگرچه امرى فردى است و ذاكر و سالك خود بهتنهايى، با نام خدا و ياد او بسرمىبرد و در گوشه خلوت شايد حضور قلب بيشترى داشته باشد، ولى از پارهاى از احاديث استفاده مىشود كه مجالس ذكر و دعا و در ميان جمع بودن نيايش و تضرع كردن و با مؤمنان همنوا شدن، به رحمت و استجابت نزديكتر است؛ چنانكه در مجالس غفلت و لهو و لعب نشستن و با غافلان همصدا شدن، انسان را از رحمت دور و به خشم و قهر الهى دچار مىكند ....<ref>همان، ص14</ref> | به اعتقاد وى، ذكر خدا اگرچه امرى فردى است و ذاكر و سالك خود بهتنهايى، با نام خدا و ياد او بسرمىبرد و در گوشه خلوت شايد حضور قلب بيشترى داشته باشد، ولى از پارهاى از احاديث استفاده مىشود كه مجالس ذكر و دعا و در ميان جمع بودن نيايش و تضرع كردن و با مؤمنان همنوا شدن، به رحمت و استجابت نزديكتر است؛ چنانكه در مجالس غفلت و لهو و لعب نشستن و با غافلان همصدا شدن، انسان را از رحمت دور و به خشم و قهر الهى دچار مىكند ....<ref>همان، ص14</ref> | ||
وى در پاسخ به اين سؤال كه مقصود از ذكر خدا و ذكر كثير كه اين همه به آن توصيه و تأكيد شده چيست و اين كدام ذكر است؟ چنين پاسخ مىدهد كه بدون شك ذكر خدا شامل هر ذكرى است كه خدا را به ياد بياورد، ولى در بعضى روايات به مصاديقى براى ذكر كثير اشاره شده است كه بهعنوان مصداق اكمل و اتم آمده و دليل بر انحصار نيست كه از جمله آنها، تسبيح حضرت فاطمه زهرا (س) مىباشد ....<ref>همان، ص15</ref> | وى در پاسخ به اين سؤال كه مقصود از ذكر خدا و ذكر كثير كه اين همه به آن توصيه و تأكيد شده چيست و اين كدام ذكر است؟ چنين پاسخ مىدهد كه بدون شك ذكر خدا شامل هر ذكرى است كه خدا را به ياد بياورد، ولى در بعضى روايات به مصاديقى براى ذكر كثير اشاره شده است كه بهعنوان مصداق اكمل و اتم آمده و دليل بر انحصار نيست كه از جمله آنها، تسبيح حضرت فاطمه زهرا(س) مىباشد ....<ref>همان، ص15</ref> | ||
وى معتقد است كه دعا، داراى ابعاد گوناگونى بوده و افزون بر جنبه عبادى و راز و نياز و عرض حاجت به پيشگاه خداوند، آثار ديگرى دارد كه مهمترين آنها، بعد تعليم و تلقين آن است. به نظر وى، بسيارى از دعاهايى كه از طريق معصومين (ع) به دست ما رسيده، تنها يك تقاضاى شخصى و مناجات فردى نيست، بلكه دنيايى از عرفان و تعليم و تربيت است ....<ref>همان، ص 25</ref> | وى معتقد است كه دعا، داراى ابعاد گوناگونى بوده و افزون بر جنبه عبادى و راز و نياز و عرض حاجت به پيشگاه خداوند، آثار ديگرى دارد كه مهمترين آنها، بعد تعليم و تلقين آن است. به نظر وى، بسيارى از دعاهايى كه از طريق معصومين (ع) به دست ما رسيده، تنها يك تقاضاى شخصى و مناجات فردى نيست، بلكه دنيايى از عرفان و تعليم و تربيت است ....<ref>همان، ص 25</ref> |
ویرایش