۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - ' (س)' به '(س)') |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
نويسنده سپس به ذكر مدفونين بقيع پرداخته و با اهلبيت(ع) آغاز نموده است. پس از آن همسران، فرزندان، اصحاب و ديگر بزرگان مدفون در بقيع را با ذكر شرح حال مختصرى از آنها متذكر شده است. درباره 26 تن از چهرههاى معروف صدر اسلام نيز تنها به ذكر نام بسنده كرده است ....<ref>همان، ص17-39</ref> | نويسنده سپس به ذكر مدفونين بقيع پرداخته و با اهلبيت(ع) آغاز نموده است. پس از آن همسران، فرزندان، اصحاب و ديگر بزرگان مدفون در بقيع را با ذكر شرح حال مختصرى از آنها متذكر شده است. درباره 26 تن از چهرههاى معروف صدر اسلام نيز تنها به ذكر نام بسنده كرده است ....<ref>همان، ص17-39</ref> | ||
از جمله اماكنى كه در بقيع بنايى داشته، بيتالاحزان است كه مكان كوچكى در قسمت شمالى قبور ائمه بقيع بوده است. فاطمه زهرا (س) پس از رحلت پدر بزرگوارش، به آنجا مىآمده و بهشدت مىگريسته است. اين مكان به مسجد فاطمه هم معروف بوده و تا اوايل سده اخير بنايى داشته كه مردم در آنجا زيارت خوانده و نماز مىگزاردند ....<ref>ر.ك: همان، ص39</ref> | از جمله اماكنى كه در بقيع بنايى داشته، بيتالاحزان است كه مكان كوچكى در قسمت شمالى قبور ائمه بقيع بوده است. فاطمه زهرا(س) پس از رحلت پدر بزرگوارش، به آنجا مىآمده و بهشدت مىگريسته است. اين مكان به مسجد فاطمه هم معروف بوده و تا اوايل سده اخير بنايى داشته كه مردم در آنجا زيارت خوانده و نماز مىگزاردند ....<ref>ر.ك: همان، ص39</ref> | ||
پس از آن نويسنده اسنادى را كه حاكى از وجود قبهها و بناهاى ساختهشده بر قبور ائمه(ع) و ديگر صالحان است را متذكر مىشود. بيشتر سفرنامهنويسان از اين بناها گزارش كردهاند. تصويربرداران نيز تصاوير گويا و روشنى از اين قبرستان و بناهاى ساختهشده در آن برداشتهاند كه نمونههايى از آن را «ابراهيم رفعت پاشا» در سالهاى 1318 تا 1325ق و نيز «محمد لبيكبك» در سال 1377ق، از خود به يادگار گذاشتهاند ....<ref>همان، ص40</ref> | پس از آن نويسنده اسنادى را كه حاكى از وجود قبهها و بناهاى ساختهشده بر قبور ائمه(ع) و ديگر صالحان است را متذكر مىشود. بيشتر سفرنامهنويسان از اين بناها گزارش كردهاند. تصويربرداران نيز تصاوير گويا و روشنى از اين قبرستان و بناهاى ساختهشده در آن برداشتهاند كه نمونههايى از آن را «ابراهيم رفعت پاشا» در سالهاى 1318 تا 1325ق و نيز «محمد لبيكبك» در سال 1377ق، از خود به يادگار گذاشتهاند ....<ref>همان، ص40</ref> |
ویرایش