الكافي في القراءات السبع: تفاوت میان نسخه‌ها

انگيزه مؤلف، تدوين كتابى در اين علم بوده است كه در آن، به موارد اختلاف در قرائت‌ها تعرض نشود تا هر مسلمانى بتواند از آن استفاده نمايد ...<ref>پايگاه اينترنتى پارسا</ref>

روش نويسنده، توصيف قرائت‌ها بوده است. وى در ابتدا اسامى قراء هفت‌گانه؛ يعنى نافع مدنى، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]]، ابوعمرو بصرى، ابن عامر شامى، عاصم كوفى، حمزه كوفى و كسايى كوفى را ذكر كرده و پس از آن نيز نام 14 نفر از راويان از آنان را آورده است. در كتاب به منابع و مآخذ اشاره‌اى نشده است ...<ref>پايگاه اينترنتى پارسا</ref>

نويسنده پس از معرفى قرّاء هفت‌گانه و راويان آن‌ها، اصول علم قرائت و احكام متعلق به آن مانند استعاذه، بسمله، مد، همزات، رائات، لامات و... را بيان كرده و در نهايت، به اختلاف قرائات اشاره نموده است ...<ref>مقدمه محقق، ص8</ref>

در ادامه، مطالبى پيرامون مبادى علم قرائت، اركان قرائت صحيح، قرائت‌هاى هفت‌گانه، تجويد و علم قرائت و تاريخ اين علم بيان گرديده است ...<ref>مقدمه محقق، ص6 - 23</ref>

مباحث كتاب در دو قسمت: عناوين كلى (اصول) و موارد خاص مطرح شده است. در قسمت اول، اسامى قراء، اتصال آنان به پيامبر اسلام(ص)، بسم الله گفتن، اختلاف در مد و قصر و غير آن مطرح شده و در قسمت دوم نيز انتشار و بسط قرائت‌هاى مختلف در سوره‌هاى مختلف قرآن كريم آمده است ...<ref>پايگاه اينترنتى پارسا</ref>

# ابوالحسن على بن حمزه كسائى. راويان وى عبارتند از: ليث بن خالد و ابوعمر دورى ...<ref>متن كتاب، ص28 - 29</ref>