العمر في المصنفات و المؤلفين التونسيين: تفاوت میان نسخه‌ها

'''كتاب العمر في المصنفات و المؤلفين التونسيين'''، مشهورترين اثر [[عبدالوهاب، حسن حسنی|حسن حسنى عبدالوهاب]] است كه حاوى سرگذشت بزرگان تونس از سده‌هاى نخستين اسلامى تا عصر حاضر مى‌باشد ...<ref>عودى، ستار، ج13، ص332</ref>

كتاب قبل از 1968م، نوشته شده و پس از مرگ مؤلف، محمد عروسى مطوى و بشير بكوش آن را در 1369ش1990/م به چاپ رساندند ...<ref>ر.ك: همان</ref>

در مقدمه محققين، ابتدا به اقدامات تحقيقى صورت‌گرفته پيرامون كتاب اشاره گرديده و سپس زندگى‌نامه مفصلى از نويسنده، ارائه شده است ...<ref>مقدمه، ص5-14</ref>

فصل اول، دربردارنده مباحث مقدماتى كتاب بوده و در آن، از فرهنگ تونسى و توجه به تعليم و اهتمام به آثار و كتب و جمع‌آورى آن‌ها در تونس بحث شده است ...<ref>متن كتاب، ج1، ص31-90</ref>

در فصل دوم، به معرفى كسانى پرداخته شده است كه در علوم قرآنى، داراى تخصص و تأليفاتى مى‌باشند كه از جمله آن‌ها، مى‌توان از عكرمة بن عبدالله بربرى؛ يحيى بن سلام تيمى؛ محمد بن يحيى بن سلام؛ يحيى بن محمد بن يحيى بن سلام؛ موسى بن عبدالرحمن قطان؛ محمد بن عمر معافرى؛ احمد بن احمد فارسى؛ محمد بن سفيان هوارى؛ احمد بن عمار بن احمد تميمى و... نام برد ...<ref>همان، ص93-201</ref>

در فصل سوم، افرادى معرفى شده‌اند كه در علوم حديث، آثارى را از خود به يادگار گذاشته‌اند كه از جمله آن‌ها، مى‌توان به خالد بن ابى‌عمران تجيبى؛ يحيى بن سعيد بن قيس انصارى؛ عبدالرحمن بن زياد؛ رياح بن يزيد بن رياح؛ بهلول بن راشد حجرى رعينى؛ عبدالملك بن ابى‌كريمه انصارى؛ عنبسة بن خارجه غافقى؛ يزيد بن محمد جمعى؛ عبدالله بن مغيره كوفى؛ فرات بن محمد بن فرات عبدى و... اشاره كرد ...<ref>همان، ص205-354</ref>

در فصل چهارم، به معرفى علمايى پرداخته شده كه در علم جدل و عقايد، مشغول علم‌اندوزى و تأليفاتى بوده‌اند. برخى از اين افراد، عبارتند از: سليمان بن حفص بن ابى‌عصفور؛ عبدالله بن غافق ابوعبدالرحمن؛ ابراهيم بن محمد بن حسين ضبى؛ يحيى بن عون خزاعى؛ عبدالعزيز بن ابراهيم بن احمد تميمى؛ عبدالله بن احمد بن عبدالسلام و... ...<ref>همان</ref>

در پنجمين فصل، به علمايى كه در تصوف سررشته داشته‌اند، پرداخته شده است كه از جمله آن‌ها مى‌توان از افراد زير نام برد: ربيع بن سليمان بن عطاءالله نوفلى؛ عبدالرحمن بن محمد بن عبدالله صقلى؛ على بن عبدالله بن داود؛ حسن بن محمد بن عمران؛ عبدالعزيز بن ابى‌بكر؛ عبدالسلام بن عبدالغالب؛ على بن عبدالله بن عبدالجبار؛ عتيق بن عتيق تميمى و... ...<ref>همان، ص451-574</ref>

فصل ششم، به عالمان در فقه اختصاص يافته و هريك از فقهاى مذاهب مختلف از جمله مالكى، حنفى و شافعى به‌صورت جداگانه معرفى شده‌اند ...<ref>همان، ص579-999</ref>و در فصل هفتم، عالمان علوم لغوى، شناسانده شده‌اند كه سليمان بن حميد غافقى؛ حكم بن ثابت سعدى؛ معمر بن سنان تيمى و پسرانش؛ ربيعة بن ثابت رقى اسدى و يونس بن حبيب صبى، از جمله اين لغويين مى‌باشند ...<ref>همان، ج3، ص5-132</ref>

اديبان و شعراى تونس نيز در فصل هشتم معرفى شده‌اند كه برخى از آن‌ها عبارتند از: ابن ربيعه خالد بن ربيعه افريقى؛ محمد بن زيادةالله؛ بكر بن حماد تاهرتى؛ ابوالبشر ابراهيم بن محمد؛ نعمان بن ميمون ...<ref>همان، ص135-366</ref>

در فصل نهم، با مورخين و جغرافى‌دانان تونسى آشنا خواهيم شد. برخى از اين افراد عبارتند از: عيسى بن محمد بن ابى‌مهاجر؛ ابوعبدالملك ملشونى؛ احمد بن يملول؛ يوسف بن يحيى مقامى؛ حسن بن مفرج؛ احمد بن محمد ابوعرب تميمى؛ ابوالقاسم عبدالرحمن بن رشيق؛ ابراهيم بن ابى‌العباس تميمى. در اين فصل، به مورخين شيعه و اباضيه نيز اشاره شده است ...<ref>همان، ص381-616</ref>

در آخرين فصل نيز علماى طب، منجمين و ستاره‌شناسان و علماى فنون مختلف معرفى شده‌اند ...<ref>همان، ج4، ص707-859</ref>

در انتهاى جلد چهارم، شرح حال علمايى كه محققين به اصل كتاب افزوده‌اند، ذكر شده است ...<ref>همان، ص863-895</ref>

در پاورقى‌ها علاوه بر ذكر منابع ...<ref>ر.ك: پاورقى، ج1، ص549</ref>، به توضيح برخى مطالب متن پرداخته شده است ...<ref>ر.ك: همان، ص539</ref>