انسان‌شناسی از منظر قرآن و حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده، معتقد است برنامه ریزی برای سعادت انسان در صورتی موفق خواهد بود که بر پایه انسان شناسی از منظر آفریدگار جهان استوار باشد و کتاب حاضر تلاشی در جهت تحقق این هدف است...<ref>ر.ک: مقدمه، ص10</ref>

نویسنده در مقدمه کتاب، شناخت انسان که نخستین گام در راه برنامه ریزی برای سعادت و کمال اوست را یکی از معماهای قرن اخیر دانسته که ‌اندیشه بشر با همه پیشرفت‌های اعجاب آمیزش در حل آن اظهار ناتوانی می‌کند. وی سپس به کلامی از الکسیس کارل (1945-1873م) متفکر و زیست شناس فرانسوی که واضع علم «انسان شناسی» و برنده دو جایزه نوبل بوده اشاره کرده است. کارل، حاصل تحقیقات خود را در کتابیبا عنوان «انسان، موجود ناشناخته» عرضه کرده است. نویسنده سپس چنین نتیجه می‌گیرد که برای شناخت انسان، باید به سراغ کسی رفت که انسان برای او موجودی شناخته شده است و او آفریدگار انسان است. تنها آفریدگار انسان است که حقیقت این موجود پیچیده را می‌شناسد و از همه رازها و نیازهای او آگاه است...<ref>ر.ک: همان، ص10-7</ref>

موضوع انسان شناسی، یکی از اصلی ترین مسائل اسلامی است که در قرآن و روایات اهل‌بیت(ع) از زاویه‌های مختلف، مورد توجه قرار گرفته است. در واقع آنچه در نصوص اسلامی (متون قرآن و حدیث) درباره عقیده، اخلاق و عمل آمده، به گونه ای مرتبط با موضوع انسان شناسی است؛ ولی همه این مباحث، تحت عنوان «انسان» قابل طرح نیست. نویسنده، معتقد است متون مطرح شده در مدخل «انسان»، اصلی ترین مباحث انسان شناسی را از نگاه قرآن و احادیث اسلامی در خود دارند. وی پیش از پرداختن به متن آیات و روایات، در ضمن ده عنوان تعریف اجمالی انسان، اهمیت و ارزش انسان، انسان پیش از ورود به دنیا، آفرینش ملکی و ملکوتی انسان و مباحثی از این دست مطرح شده است...<ref>ر.ک: همان، ص17-15</ref>

نویسنده در بخش‌هایی از کتاب لازم دیده است که علاوه بر متن عربی و ترجمه فارسی با تفصیل بیشتری به تحلیل و توضیح آن موضوع بپردازد؛ به عنوان مثال پس از موضوع آفرینش انسان برای بازگشت به سوی خدا، در ذیل عنوان «تحلیلی درباره حکمت آفرینش انسان» به توضیح این مطلب پرداخته است. وی آیات و روایاتی را که موضوع آنها حکمت آفرینش انسان است، به سه دسته تقسیم کرده و در آخر چنین نتیجه گیری می‌کند که حکمت آفرینش انسان این است که با به کارگیری ‌اندیشه و عقل، با آفریدگار خود آشنا شود و با به کار بستن برنامه‌هایی که او از طریق پیامبران خود برای سعادت دنیا و آخرت انسان، ارائه کرده، به سوی رحمت مطلق خداوند متعال رهسپار گردد و برای همیشه از بهترین زندگی‌ها برخوردار شود...<ref>ر.ک: همان، ص146-139</ref>

مترجم کتاب، برخی عبارات مبهم را در پاورقی‌ها توضیح داده؛ مثلاً در توضیح این کلام [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] که: «انسان در حقیقت با آتش می‌خورد و می‌آشامد»، آتش را همان انرژی حرارتی بدن معنا می‌کند. گاه نیز احتمالاتی را که به ذهن می‌رسد بیان می‌کند؛ مثلاً در توضیح «به واسطه آب لذت خوراک و نوشیدنی را حس می‌کند»، احتمال می‌دهد شاید مقصود بزاق دهان باشد...<ref>ر.ک: همان، پاورقی ص27</ref>