۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الترجمان عن غريب القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
علم مفردات يا واژه‌شناسى قرآن دانشى است كه درباره تك واژه‌هاى قرآنى از نظر ريشه، | علم مفردات يا واژه‌شناسى قرآن دانشى است كه درباره تك واژه‌هاى قرآنى از نظر ريشه، اشقاق لغوى،دلالت بر معناى مطلوب، مناسبات و نوع كاربرد آن در قرآن بحث مى‌كند. | ||
يكى از مهمترين شاخه‌هاى علم مفردات قرآن،غريب القرآن است.در اين شاخه، به توضيح واژه‌هاى غير مألوف،دور از ذهن و غامض قرآن مى‌پردازد، به گونه‌اى كه انسان در فهم معناى آن واژه‌ها با مشكل مواجه بوده باشد.به تعبير ديگر مقصود از غريب القرآن، تبيين و تفسير واژه‌گان قرآن است. | |||
يكى از مهمترين شاخه‌هاى علم مفردات قرآن،غريب القرآن است.در اين شاخه، به توضيح واژه‌هاى | |||
غير مألوف،دور از ذهن و غامض قرآن مى‌پردازد، به گونه‌اى كه انسان در فهم معناى آن واژه‌ها با مشكل | |||
مواجه بوده باشد.به تعبير ديگر مقصود از غريب القرآن، تبيين و تفسير واژه‌گان قرآن است. | |||
==ساختار كتاب== | ==ساختار كتاب== | ||
| خط ۶۵: | خط ۵۹: | ||
اثر از يك مقدّمه و متن اصلى تشكيل شده است. | اثر از يك مقدّمه و متن اصلى تشكيل شده است. | ||
مقدّمه كه به قلم دكتر يحيى حداد تحرير شده است اوّل به معرفى كتاب تاج الدين ابى المحاسن و روش او در تألیف | مقدّمه كه به قلم دكتر يحيى حداد تحرير شده است اوّل به معرفى كتاب تاج الدين ابى المحاسن و روش او در تألیف اين اثر مى‌پردازد كه اين اثر، مختصر، موجز با عباراتى آسان و داراى ترتيب نيكويى است روش مؤلف در اين كتاب آوردن لغات و واژه‌گان قرآن برحسب ترتيب سوره‌هاى قرآن مى‌باشد كه از سوره بقره شروع و تا سورۀ ناس پايان مى‌يابد.و مؤلف در تدوين اين اثر در شرح و تبين واژه‌گان از كتب بزرگان تفسير، بيان و لغت همچون [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، حسن بصرى، اخفش، [[ابن‌انباری، عبدالرحمن بن محمد|ابن انبارى]] و ديگر بزرگان صالح سلف استفاده نموده است. | ||
اين اثر مى‌پردازد كه اين اثر، مختصر، موجز با عباراتى آسان و داراى ترتيب نيكويى است روش مؤلف در اين كتاب | |||
آوردن لغات و واژه‌گان قرآن برحسب ترتيب سوره‌هاى قرآن مى‌باشد كه از سوره بقره شروع و تا سورۀ ناس پايان | |||
مى‌يابد.و مؤلف در تدوين اين اثر در شرح و تبين واژه‌گان از كتب بزرگان تفسير، بيان و لغت همچون [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، حسن بصرى، اخفش، [[ابن‌انباری، عبدالرحمن بن محمد|ابن انبارى]] و ديگر بزرگان صالح سلف استفاده نموده است. | |||
پس به بيان اهميّت دانش غريب القرآن مى‌پردازد و با آوردن جملاتى از زركشى در كتاب البرهان فى علوم القرآن و كتاب [[لسان العرب]] [[ابن منظور، محمد بن مکرم|ابن منظور]] و المفردات فى غريب القرآن [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]] اين اهميّت را بازگو مى‌كند.در بحث بعدى تاريخ نگارش تفسير و تبيين واژه‌هاى قرآن آورده مى‌شود كه با عناوين غريب القرآن، مجاز القرآن، معانى القرآن، مفردات قرآن و تاويل مشكلات قرآن همراه بوده است و به معرفى نمونه‌هايى از آنها مى‌پردازد و در اين مبحث، كتب را به دو قسمت تقسيم مى‌كند يكى كتبى كه برحسب سوره قرآنى تألیف شده‌اند و ديگر كتبى كه برحسب ماده لغات تدوين يافته‌اند و در آخر مقدمه به شرح‌حال مؤلف كتاب كه در كتب تاريخ آمده است مى‌پردازد. | |||
هم آورده شده است. | پاورقى‌هاى اثر كه توسط دكتر يحيى مراد آمده است بيشتر در رابطه با قرائتهاى ديگرى است كه از لغات شده كه مؤلف فقط يك قرائت را ذكر كرده و اين مطلب بخواننده اطلاعات مفيدى را مى‌دهد و نام قارى هم آورده شده است. | ||