پرش به محتوا

تاریخ قرآن (ترجمه سیدی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - 'ابن عباس' به 'ابن عباس ')
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،')
خط ۴۷: خط ۴۷:
كتاب پيرامون تاريخ قرآن به رشتۀ تحرير در آمده است كه مؤلف آن تاريخ قرآن را از جهات مختلف همچون حروف هفتگانه، خط قرآن-قرائت به معنا،جمع قرآن در زمان خلفاى سه‌گانه و قرائت شاذ، مورد بررسى قرار داده است.
كتاب پيرامون تاريخ قرآن به رشتۀ تحرير در آمده است كه مؤلف آن تاريخ قرآن را از جهات مختلف همچون حروف هفتگانه، خط قرآن-قرائت به معنا،جمع قرآن در زمان خلفاى سه‌گانه و قرائت شاذ، مورد بررسى قرار داده است.


وى با تحقيقاتى كه پيرامون حديث سبعة احرف از جهات مختلف انجام داده است تلاش نموده ارتباط آن را با قرائت قرآن بر قرار نمايد و اثبات نموده كه منظور از عدد هفت، كثرت است نه عدد واقعى آن.لذا قرائت‌هاى مختلف مى‌تواند بيشتر و يا كمتر از هفت نيز باشد و در ادامۀ آن قرائت شاذ و ويژگيهاى آن را نيز مورد بررسى قرار داده است و از آنجا كه بعد از رحلت پيامبر گرامى اسلام(ص) مصاحف متعددى (همچون مصحف ابن مسعود-ابى بن كعب ، مصحف [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] نوشته شده هر كدام از اين مصاحف را بررسى و ويژگيهاى هر كدام را بيان نموده و معتقد است كه هر كدام از شخصيت‌هاى فوق با توجه به قبيله‌اى كه در آن زندگى مى‌كردند و آن قبيله حروف مخصوصى براى اداى مقصود خود داشته‌اند،قرائت آن نيز تابع همان قبيله مى‌باشد مانند مصحف ابن مسعود كه از قبيلۀ هذيل بود و هذيل به جاى حرف «حاء» حرف «عين» را به كار مى‌بردند وى در پايان كتاب راويان روايت حديث«سبعة احرف» را به طرق مختلف بيان نموده است
وى با تحقيقاتى كه پيرامون حديث سبعة احرف از جهات مختلف انجام داده است تلاش نموده ارتباط آن را با قرائت قرآن بر قرار نمايد و اثبات نموده كه منظور از عدد هفت، كثرت است نه عدد واقعى آن.لذا قرائت‌هاى مختلف مى‌تواند بيشتر و يا كمتر از هفت نيز باشد و در ادامۀ آن قرائت شاذ و ويژگيهاى آن را نيز مورد بررسى قرار داده است و از آنجا كه بعد از رحلت پيامبر گرامى اسلام(ص) مصاحف متعددى (همچون مصحف ابن مسعود-ابى بن كعب، مصحف [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] نوشته شده هر كدام از اين مصاحف را بررسى و ويژگيهاى هر كدام را بيان نموده و معتقد است كه هر كدام از شخصيت‌هاى فوق با توجه به قبيله‌اى كه در آن زندگى مى‌كردند و آن قبيله حروف مخصوصى براى اداى مقصود خود داشته‌اند،قرائت آن نيز تابع همان قبيله مى‌باشد مانند مصحف ابن مسعود كه از قبيلۀ هذيل بود و هذيل به جاى حرف «حاء» حرف «عين» را به كار مى‌بردند وى در پايان كتاب راويان روايت حديث«سبعة احرف» را به طرق مختلف بيان نموده است


تذكر:مؤلف محترم در بحث «پژوهشى پيرامون مصحف [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، مسالۀ تحريف قرآن را از زبان حاجى نورى صاحب كتاب فصل الخطاب ذكر مى‌نمايد ولى نامه طبرسى را مى‌برد كه به نظر مى‌رسد ايشان بين اين دو شخصيت خلط و اشتباه نموده و فكر مى‌كند يك نفر مى‌باشند، و اين مطلب با ادعاى ايشان كه مى‌گويد:مطالب تاريخ قرآن را محققانه انجام داده‌ام، ناسازگار است.زيرا نسبت ميرزا حسين نورى،[[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] است نه طبرسى كه نسبت مفسر مجمع البيان و منكر تحريف است.
تذكر:مؤلف محترم در بحث «پژوهشى پيرامون مصحف [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، مسالۀ تحريف قرآن را از زبان حاجى نورى صاحب كتاب فصل الخطاب ذكر مى‌نمايد ولى نامه طبرسى را مى‌برد كه به نظر مى‌رسد ايشان بين اين دو شخصيت خلط و اشتباه نموده و فكر مى‌كند يك نفر مى‌باشند، و اين مطلب با ادعاى ايشان كه مى‌گويد:مطالب تاريخ قرآن را محققانه انجام داده‌ام، ناسازگار است.زيرا نسبت ميرزا حسين نورى،[[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] است نه طبرسى كه نسبت مفسر مجمع البيان و منكر تحريف است.
۶۱٬۱۸۹

ویرایش