۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>') |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
#سلف يعنى كسانى كه در قرن چهارم ظاهر شدند و از تابعين [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] بودند<ref>ر.ك: متن كتاب، ص11-13</ref> | #سلف يعنى كسانى كه در قرن چهارم ظاهر شدند و از تابعين [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] بودند<ref>ر.ك: متن كتاب، ص11-13</ref> | ||
[[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] را مىتوان از رؤسا و احياكنندگان سلفىگرى دانست. او اولين كسى بود كه هنگامى كه با هجوم فلسفهها و فرهنگهاى بيگانه؛ از قبيل هند، يونان و ايران به حوزههاى اسلامى و مخلوط شدن آن با عقايد اسلامى مواجه شد، به اين فكر افتاد كه حديث را از اين هجمه نجات دهد؛ لذا به تفريط شديدى گرفتار شد و بهطور كلى عقلگرايى و عقلانيت را انكار كرد و راه ورود آن را به احاديث بست<ref>ر.ك: همان، ص13</ref> و بهتبع او [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] نيز چنين تفكرى را در بين مردم رواج داد. | [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] را مىتوان از رؤسا و احياكنندگان سلفىگرى دانست. او اولين كسى بود كه هنگامى كه با هجوم فلسفهها و فرهنگهاى بيگانه؛ از قبيل هند، يونان و ايران به حوزههاى اسلامى و مخلوط شدن آن با عقايد اسلامى مواجه شد، به اين فكر افتاد كه حديث را از اين هجمه نجات دهد؛ لذا به تفريط شديدى گرفتار شد و بهطور كلى عقلگرايى و عقلانيت را انكار كرد و راه ورود آن را به احاديث بست<ref>ر.ك: همان، ص13</ref>و بهتبع او [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] نيز چنين تفكرى را در بين مردم رواج داد. | ||
بسيارى از علما با اين تفكر مقابله كردند و عقل را راهى براى كشف حقيقت مىدانستند. | بسيارى از علما با اين تفكر مقابله كردند و عقل را راهى براى كشف حقيقت مىدانستند. |
ویرایش