۶۱٬۱۸۹
ویرایش
فضائل الأشهر الثلاثة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
جز (جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>') |
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
در مقدمه، به نكاتى پيرامون كتاب، اشاره شده است. | در مقدمه، به نكاتى پيرامون كتاب، اشاره شده است. | ||
بخش اول، در فضيلت ماه رجب مى‌باشد. در روايتى از امام رضا (ع) به نقل از حسن بن فضال، چنين آمده است كه هركس روز اول ماه رجب را به طمع ثواب الهى روزه بگيرد، بهشت بر او لازم مى‌شود <ref>متن كتاب، ص 15</ref> | بخش اول، در فضيلت ماه رجب مى‌باشد. در روايتى از امام رضا (ع) به نقل از حسن بن فضال، چنين آمده است كه هركس روز اول ماه رجب را به طمع ثواب الهى روزه بگيرد، بهشت بر او لازم مى‌شود<ref>متن كتاب، ص 15</ref> | ||
در روايت ديگرى از پيامبر(ص) در اشاره به فضيلت ماه رجب، به نقل از انس بن مالك، چنين آمده است كه هركس يك روز از ماه رجب را از روى اعتقاد و ايمان و اميد به ثواب، روزه بدارد، خداوند بين او و آتش جهنم، هفتاد گودال فاصله قرار دهد كه عرض هر گودال، بين آسمان و زمين باشد <ref>همان</ref> | در روايت ديگرى از پيامبر(ص) در اشاره به فضيلت ماه رجب، به نقل از انس بن مالك، چنين آمده است كه هركس يك روز از ماه رجب را از روى اعتقاد و ايمان و اميد به ثواب، روزه بدارد، خداوند بين او و آتش جهنم، هفتاد گودال فاصله قرار دهد كه عرض هر گودال، بين آسمان و زمين باشد<ref>همان</ref> | ||
در قسمت دوم، فضايل ماه شعبان ذكر گرديده است. در روايتى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] به نقل از عبدالله بن فضل هاشمى، آمده است كه روزه ماه شعبان، اندوخته‌اى براى بنده در روز قيامت است و هيچ بنده‌اى نيست كه در ماه شعبان، زياد روزه بگيرد، مگر آنكه خداوند برنامه معيشتى و زندگى او را هموار و اصلاح و شر دشمنش را از او بازمى‌دارد و كم‌ترين چيز براى كسى كه يك روز از شعبان را روزه بگيرد، آن است كه بهشت بر او واجب مى‌گردد <ref>همان، ص 43</ref> | در قسمت دوم، فضايل ماه شعبان ذكر گرديده است. در روايتى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] به نقل از عبدالله بن فضل هاشمى، آمده است كه روزه ماه شعبان، اندوخته‌اى براى بنده در روز قيامت است و هيچ بنده‌اى نيست كه در ماه شعبان، زياد روزه بگيرد، مگر آنكه خداوند برنامه معيشتى و زندگى او را هموار و اصلاح و شر دشمنش را از او بازمى‌دارد و كم‌ترين چيز براى كسى كه يك روز از شعبان را روزه بگيرد، آن است كه بهشت بر او واجب مى‌گردد<ref>همان، ص 43</ref> | ||
در روايت ديگرى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] به نقل از وهب بن وهب آمده است كه همواره [[امام على(ع)]] چهار شب از سال را دوست مى‌داشت كه خود را از هر كارى فارغ (براى شب‌زنده‌دارى) نمايد: شب اول ماه رجب، شب عيد قربان، شب عيد فطر و شب نيمه ماه شعبان<ref>همان، ص 46</ref> | در روايت ديگرى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] به نقل از وهب بن وهب آمده است كه همواره [[امام على(ع)]] چهار شب از سال را دوست مى‌داشت كه خود را از هر كارى فارغ (براى شب‌زنده‌دارى) نمايد: شب اول ماه رجب، شب عيد قربان، شب عيد فطر و شب نيمه ماه شعبان<ref>همان، ص 46</ref> | ||