تأملی در معنای مناسک حج: تفاوت میان نسخه‌ها

كتاب حاضر خلاصه‌اى است از آنچه طى سفر حج به ذهن نويسنده رسيده است. غرض اصلى از نگارش اين اثر، سخن گفتن از معشوقى زيباست كه حضرت حق، جاودانگى و عزت و شرافت آن را معرفى فرموده است ...<ref>مقدمه، ص13</ref>

در بخش دوم، به معرفى اجمالى اجزاء و مواضع و مكان‌هايى كه حاجى در آنها حاضر خواهد شد، پرداخته شده است. مراد از «اجزاء» در اين بخش كتاب، اجزاء كالبدى و مادىِ مكان‌هايى است كه حاجيان يا اعمالشان به‌نحوى با آنها مرتبط هستند. به نظر نويسنده ذكر اين اجزاء و آشنايى با ويژگى‌ها و مختصات برخى معانى آنها، از آن جهت اهميت دارد كه اوّلاً روند و توالى و سلسله مراتب مناسك روشن‌تر مى‌شود و ثانياً آشنايى با اين مكان‌ها كه «ظرف» يك سرى اعمال و مناسك روحانى و معنوى و عبادى و جمعى هستند، ضرورتى است كه مى‌تواند برخى حكمت‌هاى اعمال و مناسك را روشن نمايد. طبيعى است كه ذكر همه موضوعات مربوط به هريك از اجزاء و عناصر، هركدام پژوهش‌هاى مستقلّى را طلب مى‌كند كه از حوصله كتاب خارج است؛ لذا در اين بخش، نويسنده تنها از باب آشنايى و زمينه‌سازى مباحث بعدى، به ذكر مختصر نكاتى بسنده كرده است. از جمله مكان‌هاى معرفى‌شده، عبارتند از: ميقات، حرم، مكه مكرمه، مسجد الحرام، كعبه معظمه، مقام ابراهيم(ع)، حجر اسماعيل(ع)، صفا و مروه، صحراى عرفات، مشعر الحرام، منى، جمرات و... ...<ref>همان، ص43-81</ref>

در بخش چهارم، مختصرى در مورد مدينه كه به تأكيد روايات، زيارت مشاهد متبركه آن، تكميل‌كننده حج مى‌باشد، پرداخته شده است. نويسنده، معتقد است سخن گفتن از حج و كعبه، بدون ياد كردن از كسى كه سنت الهى حج را زنده كرد، حج ابراهيمى را به عالميان آموخت، پرچم توحيد ابراهيمى را در عالم برافراشت، كعبه را از لوث وجود بت‌ها تطهير كرد، مكه را از شرك و بت‌پرستى رهايى بخشيد، صراط مستقيم الهى و رهروى در آن را به عالميان آموخت و در يك كلام، خاتم پيامبران الهى و آخرين سفير و رابط مستقيم خداوند و بندگانش بود، ابتر و ناقص خواهد بود؛ كه خود فرموده است: پس از انجام مناسك حجّ به زيارت ما بياييد و حجّ خود را با زيارت ما تمام كنيد ...<ref>همان، ص147-148</ref>