إعجاز القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

اعجاز القرآن، مؤلف قاضى ابوبكر محمد بن الطيّب الباقلانى، مؤلف از نويسندگان و مؤلفان قرن چهارم و پنجم هجرى است كه در زمينه‌هاى مختلف کتاب‌هاى فراوانى نوشته است. روش او در بيان مطالب؛ همچون روش متكلمين است(چونكه خود كلامى بوده بر اساس مذهب شافعى) يكى از تأليفات او کتاب «اعجاز القرآن» است كه پيرامون بعضى از مسائل مربوط به اعجاز قرآن؛ همچون تحدى - وجوه اعجاز قرآن، نفى شعر از قرآن و... سخن گفته است. همان گونه كه ذكر شد، بر اساس مشى و منش خود، مباحث را بگونه‌اى مطرح مى‌نمايد كه جوانب مختلف آن بيان شود، در اين کتاب براى معجزه بودن قرآن اشعارى از شعراى نامدار عرب؛ همچون نابغه، امرئ القيس، البحترى و... را ذكر و اشكالاتى را كه از نظر فنون ادبى به آنها وارد است، ذكر مى‌نمايد و نتيجه‌گيرى مى‌كند كه اين‌ها كه از بزرگان ادب و شعر عرب هستند، كلام آنها چگونه است و عجز آنها در برابر قرآن به چه ميزان است، لذا قرآن شعر نيست و معجزۀ پيامبر(ص) است.

1-در فصل هشتم(وجوه اعجاز قرآن) بحث تحدى و چگونگى و لزوم آن بيان شده است. در ادامه اين فصل توضيح مى‌دهند كه غير عرب‌ها از آوردن مثل قرآن از عرب‌ها، عاجزترند(چونكه عرب‌ها از آوردن عاجز بودند).

 

2-فصل پنجم(نفى شعر از قرآن) در اين فصل شعر نبودن قرآن توضيح داده شده و از آن استفاده مى‌نمايند كه با توجه به اين كه سرودن شعر در زمان نزول قرآن يكى از افتخارات عرب به شمار مى‌رفته، نفى شعر از قرآن، بيانگر معجزه بودن آن است.

 

3-در فصل نهم: پيرامون علم به اعجاز قرآن، قائل به تفاوت بين عرب و عجم است، و مى‌گويد: عجمى بايد از طريق استدلال، علم به معجزه بودن قرآن پيدا كند؛ ولى عربى كه اهل فصاحت و بلاغت است، بالضروره به معجزه بودن قرآن علم پيدا مى‌كند.

1-كاغذ: اعلا.

 

2-نوع چاپ: كامپيوترى.

 

3-تاريخ انتشار: 1421 هجرى قمرى.

 

4-نوبت چاپ: اول.

 

5-ناشر: دار الكتب العلميه، بيروت.

 

6-جلد: گالينگور.

 

7-داراى فهرست موضوعى.

 

8-شرح بعضى از لغات مشكل متن، در پاورقى توسط محقق.

 

9-ترجمه اشخاص ذكر شده در متن، در پاورقى توسط محقق.

 

10-تحقيق: ابوعبدالرحمن صلاح بن محمد بن عويضه.