۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
سنت پیامبر یا سنت خلفا؟: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'سید على حسینى میلانى' به 'سید على حسینى میلانى '
جز (جایگزینی متن - 'شیخ مفید' به 'شیخ مفید ') |
جز (جایگزینی متن - 'سید على حسینى میلانى' به 'سید على حسینى میلانى ') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
برخلاف متن عربی، ترجمه کتاب مشتمل بر مقدمه‌ای چندصفحه‌ای است که به بخش‌هایی از آن اشاره می‌شود: | برخلاف متن عربی، ترجمه کتاب مشتمل بر مقدمه‌ای چندصفحه‌ای است که به بخش‌هایی از آن اشاره می‌شود: | ||
از آنجا منع کتابت حدیث و سپس جعل حدیث از جمله انحرافاتی است که از همان سال‌های پس از رحلت پیامبر(ص) در پیکره اسلام ریشه دواند. ناشر در مقدمه کتاب پیش از ورود به بحث لازم دانسته است که به این موضوع اشاره کند: «دیرى نپایید که برخى اطرافیان پیامبر(ص)، - با توطئه‌هایى از پیش مهیا شده - مسیر هدایت و راهبرى را پس از رحلت پیامبر خدا(ص) منحرف ساختند، دروازه مدینه علم را بستند و مسلمانان را در تحیر و سردرگمى قرار دادند. آنان از همان آغازین روزهاى حکومتشان، با منع کتابت احادیث نبوى، جعل احادیث، القاى شبهات و تدلیس و تلبیس‌هاى شیطانى، حقایق اسلام را - که همچون آفتاب جهان تاب بود - پشت ابرهاى سیاه شک و تردید قراردادند»<ref>مقدمه، ص10</ref> اما علی‌رغم همه توطئه‌ها، حقایق اسلام و سخنان درر بار پیامبر خدا(ص)، توسط امیرمؤمنان على(ع)، اوصیاى آن بزرگوار و جمعى از اصحاب و یاران باوفا، در طول تاریخ جارى شده و در هر برهه‌اى از زمان، به‌نوعی جلوه نموده است. آنان با بیان حقایق، دودلى‌ها، شبهه‌ها و پندارهاى واهى شیاطین و دشمنان اسلام را پاسخ داده و حقیقت را براى همگان آشکار ساخته‌اند. در این راستا بزرگان شیعه چون [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] ، سید مرتضی، شیخ طوسی و [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] در مسیر دفاع از حقایق اسلامی و تبیین واقعیات مکتب اهل‌بیت(ع) با زبان و قلم به بررسی و پاسخ‌گویی شبهات پرداختند. در دوران ما، یکى از دانشمندان و اندیشمندانى که با قلمى شیوا و بیانى رَسا به تبیین حقایق تابناک دین مبین اسلام و دفاع عالمانه از حریم امامت و ولایت امیر مؤمنان على(ع) پرداخته است، پژوهشگر والامقام حضرت آیت‌الله سید على حسینى میلانى است<ref>ر.ک: همان، ص11-10</ref> | از آنجا منع کتابت حدیث و سپس جعل حدیث از جمله انحرافاتی است که از همان سال‌های پس از رحلت پیامبر(ص) در پیکره اسلام ریشه دواند. ناشر در مقدمه کتاب پیش از ورود به بحث لازم دانسته است که به این موضوع اشاره کند: «دیرى نپایید که برخى اطرافیان پیامبر(ص)، - با توطئه‌هایى از پیش مهیا شده - مسیر هدایت و راهبرى را پس از رحلت پیامبر خدا(ص) منحرف ساختند، دروازه مدینه علم را بستند و مسلمانان را در تحیر و سردرگمى قرار دادند. آنان از همان آغازین روزهاى حکومتشان، با منع کتابت احادیث نبوى، جعل احادیث، القاى شبهات و تدلیس و تلبیس‌هاى شیطانى، حقایق اسلام را - که همچون آفتاب جهان تاب بود - پشت ابرهاى سیاه شک و تردید قراردادند»<ref>مقدمه، ص10</ref> اما علی‌رغم همه توطئه‌ها، حقایق اسلام و سخنان درر بار پیامبر خدا(ص)، توسط امیرمؤمنان على(ع)، اوصیاى آن بزرگوار و جمعى از اصحاب و یاران باوفا، در طول تاریخ جارى شده و در هر برهه‌اى از زمان، به‌نوعی جلوه نموده است. آنان با بیان حقایق، دودلى‌ها، شبهه‌ها و پندارهاى واهى شیاطین و دشمنان اسلام را پاسخ داده و حقیقت را براى همگان آشکار ساخته‌اند. در این راستا بزرگان شیعه چون [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] ، سید مرتضی، شیخ طوسی و [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] در مسیر دفاع از حقایق اسلامی و تبیین واقعیات مکتب اهل‌بیت(ع) با زبان و قلم به بررسی و پاسخ‌گویی شبهات پرداختند. در دوران ما، یکى از دانشمندان و اندیشمندانى که با قلمى شیوا و بیانى رَسا به تبیین حقایق تابناک دین مبین اسلام و دفاع عالمانه از حریم امامت و ولایت امیر مؤمنان على(ع) پرداخته است، پژوهشگر والامقام حضرت آیت‌الله [[حسینی میلانی، علی|سید على حسینى میلانى]] است<ref>ر.ک: همان، ص11-10</ref> | ||
نویسنده در یکی از پاورقی‌های کتاب، خواننده را به بحث متعتین ارجاع می‌دهد و می‌نویسد: «ذکرنا مصادر هذه الکلمة فی بحثنا المتعتین»؛ مترجم در ترجمه این عبارت به دقت عمل کرده و خواننده را از این اشتباه که بحث متعتین در کتاب مورد بحث مطرح شده بر حذر داشته و به اثر دیگری از نویسنده ارجاع می‌دهد: «ر.ک: رسالة فی المتعتین از همین نگارنده». البته اگر مترجم مشخصات رساله و صفحه آن را هم ذکر می‌کرد به لحاظ تحقیقی کامل‌تر بود<ref>ر.ک: متن کتاب، ص81، پاورقی 2؛ الحسینی المیلانی، السید علی، ص51، پاورقی2</ref> | نویسنده در یکی از پاورقی‌های کتاب، خواننده را به بحث متعتین ارجاع می‌دهد و می‌نویسد: «ذکرنا مصادر هذه الکلمة فی بحثنا المتعتین»؛ مترجم در ترجمه این عبارت به دقت عمل کرده و خواننده را از این اشتباه که بحث متعتین در کتاب مورد بحث مطرح شده بر حذر داشته و به اثر دیگری از نویسنده ارجاع می‌دهد: «ر.ک: رسالة فی المتعتین از همین نگارنده». البته اگر مترجم مشخصات رساله و صفحه آن را هم ذکر می‌کرد به لحاظ تحقیقی کامل‌تر بود<ref>ر.ک: متن کتاب، ص81، پاورقی 2؛ الحسینی المیلانی، السید علی، ص51، پاورقی2</ref> | ||