۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شرح رسالة المشاعر ملاصدرا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - 'استاد آشتيانى' به 'استاد آشتيانى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
'''شرح رسالة المشاعر'''، عبارت از شرح‌هاى حكيم ملامحمد جعفر لاهيجى (درگذشته قبل از 1294ق) بر كتاب مشاعر نوشته حكيم بزرگ [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين شيرازى]] (979- 1050ق) است كه با مقدمه، تصحيح و تعليقات [[آشتیانی، جلالالدین|سيد جلال‌الدين آشتيانى]] (1304ش آشتيان- 1384 ش مشهد) همراه با مقدمه‌هايى از [[عابدی، احمد|دكتر احمد عابدى]]، استاد [[همایی، جلال الدین|جلال‌الدين همايى]] (درگذشته 1359ش) و مقدمه شارح منتشر شده است. | '''شرح رسالة المشاعر'''، عبارت از شرح‌هاى حكيم ملامحمد جعفر لاهيجى (درگذشته قبل از 1294ق) بر كتاب مشاعر نوشته حكيم بزرگ [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين شيرازى]] (979- 1050ق) است كه با مقدمه، تصحيح و تعليقات [[آشتیانی، جلالالدین|سيد جلال‌الدين آشتيانى]] (1304ش آشتيان- 1384 ش مشهد) همراه با مقدمه‌هايى از [[عابدی، احمد|دكتر احمد عابدى]]، استاد [[همایی، جلال الدین|جلال‌الدين همايى]] (درگذشته 1359ش) و مقدمه شارح منتشر شده است. | ||
موضوع اصلى كتاب، عبارت از مباحث وجود (مفهوم و حقيقت وجود، اصالت ماهيت يا وجود و...) است. [[آشتیانی، جلالالدین|استاد آشتيانى]] ، تصحيح كتاب حاضر و نگارش تعليقات بر آن را در تاريخ 18 خرداد 1342 در مشهد به پايان برده است <ref>همان، ص 628</ref> زبان متن كتاب و شرح [[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|حكيم لاهيجى]]، عربى است ولى [[آشتیانی، جلالالدین|استاد آشتيانى]] مطالبش را فارسى و به تعبير دقيق‌تر دوگانه (فارسى- عربى) نوشته است. با نظر به همين جهت و نيز محتواى عرضه شده و كاربرد فراوان اصطلاحات فنى رشته‌هاى كلام، فلسفه و عرفان در اثر حاضر، بايد گفت كه مخاطبان اين كتاب، متخصصان علوم اسلامى هستند. درباره اثر حاضر چند نكته گفتنى است: | موضوع اصلى كتاب، عبارت از مباحث وجود (مفهوم و حقيقت وجود، اصالت ماهيت يا وجود و...) است. [[آشتیانی، جلالالدین|استاد آشتيانى]]، تصحيح كتاب حاضر و نگارش تعليقات بر آن را در تاريخ 18 خرداد 1342 در مشهد به پايان برده است <ref>همان، ص 628</ref> زبان متن كتاب و شرح [[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|حكيم لاهيجى]]، عربى است ولى [[آشتیانی، جلالالدین|استاد آشتيانى]] مطالبش را فارسى و به تعبير دقيق‌تر دوگانه (فارسى- عربى) نوشته است. با نظر به همين جهت و نيز محتواى عرضه شده و كاربرد فراوان اصطلاحات فنى رشته‌هاى كلام، فلسفه و عرفان در اثر حاضر، بايد گفت كه مخاطبان اين كتاب، متخصصان علوم اسلامى هستند. درباره اثر حاضر چند نكته گفتنى است: | ||
#نظر [[عابدی، احمد|دكتر عابدى]] در مورد جايگاه كتاب المشاعر در بين آثار [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] قابل توجه است: [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] فلسفه خود را با سه مسأله «وحدت وجود»، «اصالت وجود» و «تشكيك وجود» آغاز نموده و پس از آن در هر مسأله از مسائل فلسفى از اين سه نظريه بهره گرفت و بلكه تمام فلسفه خود را بر آنها پايه‌ريزى نمود، و در نتيجه، نه تنها كل جهان را واقعيتى يگانه ديد، بلكه نوعى پيوند عميق بين خالق و مخلوق برقرار و معيّت قيوميه خداوند با خلق را در سايه مسأله «بسيط الحقيقة كل الأشياء» تفسير كرد. در ميان ده‌ها اثر ارزنده [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]]، رسالة المشاعر- على‌رغم حجم اندك خود- جايگاهى بس رفيع و وسيع دارد. در اين كتاب [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] امّهات ابتكارات و نوآورى‌هاى خود را، كه همه آثار و لوازم سه مسأله مورد اشاره است، به بحث گذارده است <ref>مقدمه عابدى، ص 7</ref> | #نظر [[عابدی، احمد|دكتر عابدى]] در مورد جايگاه كتاب المشاعر در بين آثار [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] قابل توجه است: [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] فلسفه خود را با سه مسأله «وحدت وجود»، «اصالت وجود» و «تشكيك وجود» آغاز نموده و پس از آن در هر مسأله از مسائل فلسفى از اين سه نظريه بهره گرفت و بلكه تمام فلسفه خود را بر آنها پايه‌ريزى نمود، و در نتيجه، نه تنها كل جهان را واقعيتى يگانه ديد، بلكه نوعى پيوند عميق بين خالق و مخلوق برقرار و معيّت قيوميه خداوند با خلق را در سايه مسأله «بسيط الحقيقة كل الأشياء» تفسير كرد. در ميان ده‌ها اثر ارزنده [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]]، رسالة المشاعر- على‌رغم حجم اندك خود- جايگاهى بس رفيع و وسيع دارد. در اين كتاب [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] امّهات ابتكارات و نوآورى‌هاى خود را، كه همه آثار و لوازم سه مسأله مورد اشاره است، به بحث گذارده است <ref>مقدمه عابدى، ص 7</ref> | ||