۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ظفرنامه، قسم الاسلامیة (حمدالله مستوفی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'حمد الله مستوفى' به 'حمد الله مستوفى ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
ظفرنامه (قسم الاسلاميه)، نوشته [[مستوفی، حمدالله|حمد الله مستوفى]] ، تصحيح مهدى مداينى (ج 1)، پروين باقرى اهرنجانى (ج 2) و منصوره شريف‌زاده (ج 3) | '''ظفرنامه (قسم الاسلاميه)'''، نوشته [[مستوفی، حمدالله|حمد الله مستوفى]] ، تصحيح مهدى مداينى (ج 1)، پروين باقرى اهرنجانى (ج 2) و منصوره شريف‌زاده (ج 3) | ||
يازده كتاب فارسى، «ظفرنامه» نام گرفته و چنين خوانده شده‌اند: | يازده كتاب فارسى، «ظفرنامه» نام گرفته و چنين خوانده شده‌اند: | ||
# ظفرنامه [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]؛ | |||
# ظفرنامه نظام الدين شاهى؛ | |||
# ظفرنامه شرف الدين على يزدى؛ | |||
# ظفرنامه هاتفى؛ | |||
# ظفرنامه قدسى (شاه جهانى)؛ | |||
# ظفرنامه عالم گيرى؛ | |||
# ظفرنامه كابل؛ | |||
# ظفرنامه رنجيت سنگه؛ | |||
# ظفرنامه بهرتپور؛ | |||
# ظفرنامه گوبند سنگه؛ | |||
# ظفرنامه [[مستوفی، حمدالله|حمد الله مستوفى]] . | |||
البته برخى از پژوهش‌گران، ظفرنامه ناصرى را نيز بدين فهرست افزوده‌اند. ترجمه كهن‌ترين ظفرنامه، به [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] (428 - 380) منسوب است. ظفرنامه مستوفى، تاريخ منظومى به شمار مى‌آيد كه در 850 هجرى، به طرز شاه‌نامه فردوسى و در 75000 بيت سامان يافته است. اين مثنوى بلند، تاريخ ايران را از فتح ايران به دست عربان (نيمه نخست سده هشتم هجرى) تا روزگار نويسنده بازگو مى‌كند. اين كتاب را دنباله اثر فردوسى مى‌توان برشمرد؛ زيرا او به شاه‌نامه بسيار علاقه‌مند بود و شش سال در سامان‌دهى نسخه‌اى منقح و جامع از اين كتاب زمان صرف كرد و كتاب خود را در 735 هجرى نوشت. انگيزه او را در سرودن اين منظومه، پاسخ گويى به درخواست دوستانش براى سامان دادن منظومه‌اى به تقليد از فردوسى بوده است. وى براى اين كار پانزده سال زمان صرف كرد. | البته برخى از پژوهش‌گران، ظفرنامه ناصرى را نيز بدين فهرست افزوده‌اند. ترجمه كهن‌ترين ظفرنامه، به [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] (428 - 380) منسوب است. ظفرنامه مستوفى، تاريخ منظومى به شمار مى‌آيد كه در 850 هجرى، به طرز شاه‌نامه فردوسى و در 75000 بيت سامان يافته است. اين مثنوى بلند، تاريخ ايران را از فتح ايران به دست عربان (نيمه نخست سده هشتم هجرى) تا روزگار نويسنده بازگو مى‌كند. اين كتاب را دنباله اثر فردوسى مى‌توان برشمرد؛ زيرا او به شاه‌نامه بسيار علاقه‌مند بود و شش سال در سامان‌دهى نسخه‌اى منقح و جامع از اين كتاب زمان صرف كرد و كتاب خود را در 735 هجرى نوشت. انگيزه او را در سرودن اين منظومه، پاسخ گويى به درخواست دوستانش براى سامان دادن منظومه‌اى به تقليد از فردوسى بوده است. وى براى اين كار پانزده سال زمان صرف كرد. | ||