۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
غزالی، احمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'خواندمير' به 'خواندمير '
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - 'خواندمير' به 'خواندمير ') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
اين دو برادر در كودكى پدرشان را از دست دادند و گفته شده است كه پدرشان پيش از درگذشت، تربيت فرزندانش را به مردى زاهد و متقى به نام احمد رادكانى سپرد. در طوس بود كه احمد، مانند برادرش، تحصيلات مقدماتى خود را در فقه به پايان رساند و هنوز جوان بود كه به تصوف گراييد <ref>ابن جوزى، ج 17، ص 237؛ سبكى، ج 6، ص 60، 193-195</ref> | اين دو برادر در كودكى پدرشان را از دست دادند و گفته شده است كه پدرشان پيش از درگذشت، تربيت فرزندانش را به مردى زاهد و متقى به نام احمد رادكانى سپرد. در طوس بود كه احمد، مانند برادرش، تحصيلات مقدماتى خود را در فقه به پايان رساند و هنوز جوان بود كه به تصوف گراييد <ref>ابن جوزى، ج 17، ص 237؛ سبكى، ج 6، ص 60، 193-195</ref> | ||
احمد ابتدا مريد ابوبكر نساج طوسى شد كه با چهار واسطه شاگرد جنيد است <ref>جامى، ص 379، 559</ref> احتمالاً احمد تا 487 كه ابوبكر نساج درگذشت، نزد وى بود و وقتى هم كه برادرش در 488 او را به جاى خود در نظاميه بغداد گذاشت، احمد در تصوف شهرت يافته بود <ref>ابن خلكان، ج 1، ص 97؛ سبكى، ج 6، ص 61، 197؛ | احمد ابتدا مريد ابوبكر نساج طوسى شد كه با چهار واسطه شاگرد جنيد است <ref>جامى، ص 379، 559</ref> احتمالاً احمد تا 487 كه ابوبكر نساج درگذشت، نزد وى بود و وقتى هم كه برادرش در 488 او را به جاى خود در نظاميه بغداد گذاشت، احمد در تصوف شهرت يافته بود <ref>ابن خلكان، ج 1، ص 97؛ سبكى، ج 6، ص 61، 197؛ [[خواند‌میر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین|خواندمير]] ، ج 2، ص 317</ref> | ||
غزالى در بغداد و شهرهاى ديگر به فارسى و عربى مجالس وعظ داشت و چندان در وعظ بليغ و فصيح بود كه نه تنها عوام از مجالس او استقبال مى‌كردند، بلكه علما و دانشمندان نيز در آن حاضر مى‌شدند <ref>سبكى، ج 6، ص 60؛ ابن حجر، ج 1، ص 647</ref> از جمله مجالس مشهور غزالى، مجلس وعظ وى نزد سلطان محمود سلجوقى بود كه در ازاى آن، سلطان به او هزار دينار داد <ref>ابن جوزى، همان جا؛ ذهبى، ج 4، ص 46</ref> البته برخى، احاديث و اخبارى را كه غزالى در مجالس وعظ به آنها استناد مى‌جست، صحيح ندانسته‌اند <ref>ابن اثير، ج 10، ص 640؛ ابن حجر، ج 1، ص 647</ref> از جمله [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] <ref> ج 17، ص 238</ref> با آنكه او را در وعظ بسيار توانا مى‌داند، احاديثش را موضوعه و معانى مطرح‌شده در آن را فاسد مى‌شمرد. | غزالى در بغداد و شهرهاى ديگر به فارسى و عربى مجالس وعظ داشت و چندان در وعظ بليغ و فصيح بود كه نه تنها عوام از مجالس او استقبال مى‌كردند، بلكه علما و دانشمندان نيز در آن حاضر مى‌شدند <ref>سبكى، ج 6، ص 60؛ ابن حجر، ج 1، ص 647</ref> از جمله مجالس مشهور غزالى، مجلس وعظ وى نزد سلطان محمود سلجوقى بود كه در ازاى آن، سلطان به او هزار دينار داد <ref>ابن جوزى، همان جا؛ ذهبى، ج 4، ص 46</ref> البته برخى، احاديث و اخبارى را كه غزالى در مجالس وعظ به آنها استناد مى‌جست، صحيح ندانسته‌اند <ref>ابن اثير، ج 10، ص 640؛ ابن حجر، ج 1، ص 647</ref> از جمله [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] <ref> ج 17، ص 238</ref> با آنكه او را در وعظ بسيار توانا مى‌داند، احاديثش را موضوعه و معانى مطرح‌شده در آن را فاسد مى‌شمرد. | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
از جمله مشهورترين مريدان وى نيز [[عین‌القضاة، عبدالله بن محمد|عين القضات همدانى]] و ابونجيب سهروردى بودند <ref>جامى، ص 418، 420</ref> | از جمله مشهورترين مريدان وى نيز [[عین‌القضاة، عبدالله بن محمد|عين القضات همدانى]] و ابونجيب سهروردى بودند <ref>جامى، ص 418، 420</ref> | ||
تاريخ وفات غزالى را بنا بر برخى منابع در 517 <ref>رافعى، ج 2، ص 160-161؛ جامى، ص 380؛ | تاريخ وفات غزالى را بنا بر برخى منابع در 517 <ref>رافعى، ج 2، ص 160-161؛ جامى، ص 380؛ [[خواند‌میر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین|خواندمير]] ، ج 2، ص 319</ref>، اما بنا بر اكثر منابع در 520 <ref>ابن جوزى، ج 17، ص 240؛ ابن خلكان، ج 1، ص 98؛ ذهبى، ج 4، ص 45؛ يافعى، ج 3، ص 224-225</ref> ذكر كرده‌اند. وى در قزوين وفات يافت و در همان جا در محله‌اى كه امروزه احمديه ناميده مى‌شود، به خاك سپرده شد <ref>حمد الله مستوفى، ص 783-784، 790؛ جامى، همان جا؛ قس اوحدى بليانى، ج 1، ص 255 كه مرقد وى را در بروجرد دانسته است</ref> | ||
== آثار == | == آثار == | ||
| خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
#حاجى خليفه؛ | #حاجى خليفه؛ | ||
#محمدتقى خان حكيم، گنج دانش جغرافياى تاريخى شهرهاى ايران، مقدمه عبدالحسين نوايى، چاپ محمدعلى صوتى و جمشيد كيانفر، تهران 1366ش؛ | #محمدتقى خان حكيم، گنج دانش جغرافياى تاريخى شهرهاى ايران، مقدمه عبدالحسين نوايى، چاپ محمدعلى صوتى و جمشيد كيانفر، تهران 1366ش؛ | ||
#حمد الله مستوفى، تاريخ گزيده، | #حمد الله مستوفى، تاريخ گزيده، [[خواند‌میر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین|خواندمير]] ، محمد بن احمد ذهبى، العبر فى خبر من غبر، ج 4، چاپ صلاح الدين المنجد، كويت 1984؛ | ||
#عبدالكريم بن محمد رافعى قزوينى، التدوين فى اخبار قزوين، به كوشش [[عطاردی قوچانی، عزیزالله|عزيز الله عطاردى]]، بى جا (نشر عطارد)، 1376ش؛ | #عبدالكريم بن محمد رافعى قزوينى، التدوين فى اخبار قزوين، به كوشش [[عطاردی قوچانی، عزیزالله|عزيز الله عطاردى]]، بى جا (نشر عطارد)، 1376ش؛ | ||
#سعد الدين وراوينى، مرزبان‌نامه، چاپ [[روشن، محمد|محمد روشن]]، تهران 1367ش؛ 22. عبدالوهاب بن على سبكى، طبقات الشافعية الكبرى، چاپ محمود محمد طناحى و عبدالفتاح محمدحلو، قاهره 1964-1976؛ | #سعد الدين وراوينى، مرزبان‌نامه، چاپ [[روشن، محمد|محمد روشن]]، تهران 1367ش؛ 22. عبدالوهاب بن على سبكى، طبقات الشافعية الكبرى، چاپ محمود محمد طناحى و عبدالفتاح محمدحلو، قاهره 1964-1976؛ | ||