۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تبریزی، جواد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: حاشيه نويس' به '') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
'''جواد تبریزی''' معروف به '''میرزا جواد تبریزی''' از مراجع بزرگ تقلید، معاصر | '''جواد تبریزی''' معروف به '''میرزا جواد تبریزی''' از مراجع بزرگ تقلید، معاصر | ||
در سال 1305 شمسى در شهرستان تبريز در ميان خانواده‌اى مذهبى چشم به جهان گشودند. | در سال 1305 شمسى در شهرستان تبريز در ميان خانواده‌اى مذهبى چشم به جهان گشودند. | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
استاد معظم، آیت‌الله تبريزى در سال 1327 شمسى شهر تبريز را ترك نمود و وارد حوزه علميه قم شد. | استاد معظم، آیت‌الله تبريزى در سال 1327 شمسى شهر تبريز را ترك نمود و وارد حوزه علميه قم شد. | ||
ايشان در قم دوره سطح را به پايان برده و در اوج شكوفايى علم و فقاهت و غناى حوزه وارد درس خارج اساتيدى همچون مرحوم آیت‌الله [[حجت کوه‌کمری، محمد|سيد محمّد حجت]] | ايشان در قم دوره سطح را به پايان برده و در اوج شكوفايى علم و فقاهت و غناى حوزه وارد درس خارج اساتيدى همچون مرحوم آیت‌الله [[حجت کوه‌کمری، محمد|سيد محمّد حجت]] و مرحوم [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردى]] (قدس الله اسرارهما) شدند و همزمان با آن مشغول تدريس كتب سطح نيز گرديدند. | ||
اين افاده و استفاده 5 سال يعنى تا سال 1332 شمسى طول كشيد. در طول اين مدت، 4 سال نزد آیت‌الله رضى زنوزى تبريزى استفاده كامل نمودند و در نزد مرحوم [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردى]] در فقه و اصول بهره لازم را بردند و موفقيت ايشان تا جايى بود كه استادشان [[بروجردی، حسین|مرحوم بروجردى]] | اين افاده و استفاده 5 سال يعنى تا سال 1332 شمسى طول كشيد. در طول اين مدت، 4 سال نزد آیت‌الله رضى زنوزى تبريزى استفاده كامل نمودند و در نزد مرحوم [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردى]] در فقه و اصول بهره لازم را بردند و موفقيت ايشان تا جايى بود كه استادشان [[بروجردی، حسین|مرحوم بروجردى]] (قدس سره) ايشان را به عنوان ممتحن طلاب حوزه، انتخاب نمودند. | ||
معظم له در طول ساليان اوليه اقامت در قم بيشترين تدريس را در مسجد نو مقابل شيخان داشتند كه طلاب و فضلا بسيارى از محضر درسشان فيض مى‌بردند. | معظم له در طول ساليان اوليه اقامت در قم بيشترين تدريس را در مسجد نو مقابل شيخان داشتند كه طلاب و فضلا بسيارى از محضر درسشان فيض مى‌بردند. | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
در اين ميان شخص تاجرى (حاج يعقوب ايپكچى) كه فردى متدين و علاقمند به روحانيت بوده است و در آن مجلس حضور داشته، بعد از اتمام جلسه از استاد مى‌خواهد كه قدرى صبر كند و سپس بعد از خلوت شدن مجلس با ايشان به صحبت مى‌پردازد و از ايشان مى‌خواهد تا اگر خواسته‌اى دارند بفرمايند تا برايشان انجام دهند، حضرت استاد پاسخ مى‌دهند: كه من خيلى علاقه دارم براى ادامه درس و بحث به نجف بروم ولى به دليل فقدان امكانات نمى‌توانم. آن شخص، امكانات و خرج سفر ايشان را فراهم مى‌كند و استاد عزيز ما، حضرت آیت‌الله تبريزى بعد از گذشت 5 سال از حضور در حوزه علميه مقدسه قم، در سال 1332 شمسى جهت ادامه تحصيلات به نجف اشرف عزيمت نمودند و تا سالها نيز بدون اينكه از شهريه و وجوهات استفاده كنند با امكانات همان شخص، در نجف به درس و بحث پرداختند. | در اين ميان شخص تاجرى (حاج يعقوب ايپكچى) كه فردى متدين و علاقمند به روحانيت بوده است و در آن مجلس حضور داشته، بعد از اتمام جلسه از استاد مى‌خواهد كه قدرى صبر كند و سپس بعد از خلوت شدن مجلس با ايشان به صحبت مى‌پردازد و از ايشان مى‌خواهد تا اگر خواسته‌اى دارند بفرمايند تا برايشان انجام دهند، حضرت استاد پاسخ مى‌دهند: كه من خيلى علاقه دارم براى ادامه درس و بحث به نجف بروم ولى به دليل فقدان امكانات نمى‌توانم. آن شخص، امكانات و خرج سفر ايشان را فراهم مى‌كند و استاد عزيز ما، حضرت آیت‌الله تبريزى بعد از گذشت 5 سال از حضور در حوزه علميه مقدسه قم، در سال 1332 شمسى جهت ادامه تحصيلات به نجف اشرف عزيمت نمودند و تا سالها نيز بدون اينكه از شهريه و وجوهات استفاده كنند با امكانات همان شخص، در نجف به درس و بحث پرداختند. | ||
حضرت استاد، در نجف اشرف در محضر درس اساتيد برجسته و عالى‌مقام آن زمان حاضر شده و به خوشه چينى پرداختند. اما عمدتاً از افاضات مرحوم آیت‌الله حاج سيد عبدالهادى شيرازى (رحمه الله) و مرحوم [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خوئى]] | حضرت استاد، در نجف اشرف در محضر درس اساتيد برجسته و عالى‌مقام آن زمان حاضر شده و به خوشه چينى پرداختند. اما عمدتاً از افاضات مرحوم آیت‌الله حاج سيد عبدالهادى شيرازى (رحمه الله) و مرحوم [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خوئى]] (رحمه الله) استفاده كردند و در بدو ورود به درس ايشان، توجه استاد را به خود جلب كرد به طورى كه به شوراى استفتاء معظم له دعوت شدند. | ||
در آن روزگار، حوزه‌هاى درس نجف اشرف در اوج شكوفائى و شور و نشاط بود. لذا معظم له با تمام توان و تلاش خود در محضر اساتيد حاضر شدند و از موقعيتى كه فراهم آمده بود كمال استفاده را نمودند تا به مدارج عالى علم و مقام بلند اجتهاد نائل آمدند. | در آن روزگار، حوزه‌هاى درس نجف اشرف در اوج شكوفائى و شور و نشاط بود. لذا معظم له با تمام توان و تلاش خود در محضر اساتيد حاضر شدند و از موقعيتى كه فراهم آمده بود كمال استفاده را نمودند تا به مدارج عالى علم و مقام بلند اجتهاد نائل آمدند. | ||
| خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
استاد عزيز در ابتداى ورود به نجف اشرف، حجره‌اى در مدرسه قوام السلطنه شيرازى تهيه كردند و مشغول تدريس مكاسب و كفايه در مسجد خضراء و عمران شدند و روز به روز بر وسعت حوزه درسيشان افزوده مى‌گرديد تا جايى كه عده زيادى از فضلا از محضر درس ايشان استفاده نمودند و با تقاضاى آنان، درس خارج استاد تشكيل گرديد و شاگردان خويش را از شجر پر ثمر فقه اهل بيت (عليهم السلام) بهره‌مند گردانيدند. | استاد عزيز در ابتداى ورود به نجف اشرف، حجره‌اى در مدرسه قوام السلطنه شيرازى تهيه كردند و مشغول تدريس مكاسب و كفايه در مسجد خضراء و عمران شدند و روز به روز بر وسعت حوزه درسيشان افزوده مى‌گرديد تا جايى كه عده زيادى از فضلا از محضر درس ايشان استفاده نمودند و با تقاضاى آنان، درس خارج استاد تشكيل گرديد و شاگردان خويش را از شجر پر ثمر فقه اهل بيت (عليهم السلام) بهره‌مند گردانيدند. | ||
هنگامى كه استاد بزرگوار به نجف مشرف شدند، در حجره آیت‌الله شهيد ميرزا على غروى (رحمه الله) در مدرسه خليلى مهمان شدند سپس حجره‌اى در مدرسه قوام نزديك مسجد طوسى در اختيار معظم له قرار دادند و از ابتداى امر، استاد در درس [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خوئى]] | هنگامى كه استاد بزرگوار به نجف مشرف شدند، در حجره آیت‌الله شهيد ميرزا على غروى (رحمه الله) در مدرسه خليلى مهمان شدند سپس حجره‌اى در مدرسه قوام نزديك مسجد طوسى در اختيار معظم له قرار دادند و از ابتداى امر، استاد در درس [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خوئى]] (رحمه الله) شركت مى‌كردند و درس اصول بعد از نماز مغرب و عشاء در مسجد خضراء بود كه در آن زمان بحث در خصوص (هل يجب الفحص في الشبهات الموضوعية أم لا) بوده و استاد بزرگوار بعد از اشكال در قسمتى از درس، بحثى با استاد خود آقاى خوئى (رحمه الله) مى‌كنند و فرداى آن روز [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خوئى]] از يكى از نزديكان درسشان بنام آقاى توحيدى تبريزى سؤال مى‌كند اين آقا كيست؟ گفته بود اهل تبريز است و از قم آمده! آقاى خوئى (رحمه الله) فرموده بودند اين شخص آينده درخشانى دارد! و حضرت استاد همزمان با وفات آیت‌الله حكيم به تدريس خارج فقه بر طبق مكاسب و همچنين اصول از اول دوره مى‌پردازند. و بعد از اطلاع آقاى خوئى از شروع درس خارج ايشان به استاد تبريك مى‌گويد. مرحوم آقاى مشكينى هنگامى كه در نجف بودند از [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خوئى]] در خصوص استاد بزرگوار سؤال كردند كه ايشان در جواب مى‌فرمايد: ميرزا جواد فاضل و مجتهد مطلق است. | ||
حضرت آیت‌الله تبريزى (رحمه الله) را مى‌توان يكى از شاگردان برجسته و مبرز مرحوم [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خوئى]] | حضرت آیت‌الله تبريزى (رحمه الله) را مى‌توان يكى از شاگردان برجسته و مبرز مرحوم [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خوئى]] (رحمه الله) به حساب آورد كه هميشه مورد عنايت و توجه خاص استادشان بودند و در اغلب جلسات علمى خصوصى استادشان نيز شركت مى‌نمودند و در بحثها و درسها با طرح اشكالات و مطرح كردن فروعات، بر بار علمى محفل مى‌افزودند. | ||
معظم له طرف مشورت [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خوئى]] | معظم له طرف مشورت [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خوئى]] (رحمه الله) بودند و از اصحاب استفتاء به شمار مى‌رفتند و در سفرهايى مثل كوفه و كربلا، نيز ملازم استادشان بودند. | ||
اين مرجع والا، علاوه بر تدريس و تحقيق در حوزه علميه نجف، از امر تبليغ احكام و مسائل دينى مردم نيز غافل نبودند و در ايام تبليغى و فرصتهاى مناسب به نقاط مورد احتياج تشريف مى‌بردند و به تبليغ احكام الله مى‌پرداختند و از آنجا كه گفتارشان با عمل آميخته بوده است اين تلاشها، اثر بسيار مطلوبى را به جاى گذارده است كه مى‌توان گفت ناشى از اخلاق و روش برخورد ايشان با مردم است و مى‌توان ادعا نمود كه ايشان موجب پايه‌گذارى تشيع در منطقه‌اى از كركوك عراق بوده‌اند به طورى كه اكثر مردم آن مناطق به واسطه آشنايى با ايشان به مكتب غنى اهل بيت (عليهم السلام) روى آوردند. | اين مرجع والا، علاوه بر تدريس و تحقيق در حوزه علميه نجف، از امر تبليغ احكام و مسائل دينى مردم نيز غافل نبودند و در ايام تبليغى و فرصتهاى مناسب به نقاط مورد احتياج تشريف مى‌بردند و به تبليغ احكام الله مى‌پرداختند و از آنجا كه گفتارشان با عمل آميخته بوده است اين تلاشها، اثر بسيار مطلوبى را به جاى گذارده است كه مى‌توان گفت ناشى از اخلاق و روش برخورد ايشان با مردم است و مى‌توان ادعا نمود كه ايشان موجب پايه‌گذارى تشيع در منطقه‌اى از كركوك عراق بوده‌اند به طورى كه اكثر مردم آن مناطق به واسطه آشنايى با ايشان به مكتب غنى اهل بيت (عليهم السلام) روى آوردند. | ||