۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابوعبیده، معمر بن مثنی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
جدّ وى به دست عبيدالله بن معمر تيمى، از نوادگان ابوبكر اسلام آورد. از همين رو ابوعبيده را از موالى تيم بن مره (تيره‌اى از قريش) شمرده‌اند. به گفته‌اى وى به «سبخت» كه گاه در منابع به «سخت» و «نسخت» تصحيف شده، ملقب بوده است، اما به نظر مى‌رسد «سبخت» در اصل همان سيبخت (به ياى مجهول) باشد كه در پهلوى مركب از دو كلمه سى (سه) و بخت (بُختن: رستگار كردن) است و بر تثليث مسيحيت، يا بر 3 اصل زردشتى دلالت داشته است. بااين‌حال، ابوالفرج او را نامى يهودى مى‌داند كه دشمنان ابوعبيده براى اشاره به دين اجدادش بر وى نهاده‌اند؛ ازاين‌رو، وى اين لقب را نمى‌پسنديد. | جدّ وى به دست عبيدالله بن معمر تيمى، از نوادگان ابوبكر اسلام آورد. از همين رو ابوعبيده را از موالى تيم بن مره (تيره‌اى از قريش) شمرده‌اند. به گفته‌اى وى به «سبخت» كه گاه در منابع به «سخت» و «نسخت» تصحيف شده، ملقب بوده است، اما به نظر مى‌رسد «سبخت» در اصل همان سيبخت (به ياى مجهول) باشد كه در پهلوى مركب از دو كلمه سى (سه) و بخت (بُختن: رستگار كردن) است و بر تثليث مسيحيت، يا بر 3 اصل زردشتى دلالت داشته است. بااين‌حال، ابوالفرج او را نامى يهودى مى‌داند كه دشمنان ابوعبيده براى اشاره به دين اجدادش بر وى نهاده‌اند؛ ازاين‌رو، وى اين لقب را نمى‌پسنديد. | ||
در تاريخ ولادت ابوعبيده اختلاف است؛ [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن نديم]] | در تاريخ ولادت ابوعبيده اختلاف است؛ [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن نديم]] آن را 114ق و يغمورى، 112ق، نوشته است. برخى نيز 110ق را ترجيح داده‌اند. با توجه به اينكه فرزندان عبيدالله بن معمر در آن روزگار بر بصره حكم مى‌رانده‌اند، مى‌توان پنداشت ابوعبيده كه از موالى آنان بوده، در بصره به دنيا آمده و در همان جا پرورش يافته است. بصره در آن روزگار از پررونق‌ترين مراكز علم و ادب بشمار مى‌رفت و مشهورترين دانشمندان عصر در آنجا گرد آمده بودند؛ ازاين‌رو، ترديدى نيست كه ابوعبيده در بصره تحصيلات خود را آغاز كرده است، به‌ويژه كه اغلب استادانش، چنان‌كه خواهيم ديد، بصرى بوده‌اند. در منابع كهن از كسان بسيارى به‌عنوان شيخ يا استاد ابوعبيده ياد شده است و همچنين كسانى كه وى از آنان روايت شنيده، بسيار متعددند. از مشهورترين استادان وى ابوعمرو بن علا، مؤسس مكتب نحوى بصره، يونس بن حبيب، رؤبة بن عجاج، ابويعقوب ثقفى، اخفش اكبر، قتادة بن عامه و هشام بن عروه را مى‌توان نام برد. از ديگر استادان وى كه درخور توجه است، مردى است به نام عمر كه احتمالاً ايرانى بوده و اطلاعات بسيار گسترده‌اى درباره تاريخ ايران قبل از اسلام داشته است و به همين سبب او را عمر كسرى ناميده‌اند. او احتمالاً همان عمر بن فرخان است كه [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن نديم]] او را از مترجمان آثار پهلوى به عربى دانسته است. ابوعبيده بر اساس رواياتى كه از اين شخص شنيده بود، کتاب «أخبار الفرس» را تدوين كرد. اين اثر يكى از مآخذ عمده مسعودى در نقل و شرح اخبار پادشاهان ايران قبل از اسلام بوده است. | ||
ابوعبيده پس از آنكه در مكتب برجسته‌ترين دانشمندان روزگار خود در علوم گوناگون شعر و لغت و انساب و اخبار مهارت يافت، مجالس درس خود را در بصره تشكيل داد. شاگردان بى‌شمارى به حلقه درس او روى آورده‌اند كه نام بيش از 60 تن از آنان در منابع آمده است. از مشهورترين شاگردان او [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]، ابونواس، ابن مناذر، ابن سلام جمحى، خليفة بن خياط، ابوحاتم سجستانى، ابوعثمان مازنى، اثرم، ابن اعرابى، ابن هشام، ابن سعد، ابن شبّه، ابن حبيب، ابن نطاح، ابن سكيت و ابوعبيد قاسم بن سلام را مى‌توان نام برد. | ابوعبيده پس از آنكه در مكتب برجسته‌ترين دانشمندان روزگار خود در علوم گوناگون شعر و لغت و انساب و اخبار مهارت يافت، مجالس درس خود را در بصره تشكيل داد. شاگردان بى‌شمارى به حلقه درس او روى آورده‌اند كه نام بيش از 60 تن از آنان در منابع آمده است. از مشهورترين شاگردان او [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]، ابونواس، ابن مناذر، ابن سلام جمحى، خليفة بن خياط، ابوحاتم سجستانى، ابوعثمان مازنى، اثرم، ابن اعرابى، ابن هشام، ابن سعد، ابن شبّه، ابن حبيب، ابن نطاح، ابن سكيت و ابوعبيد قاسم بن سلام را مى‌توان نام برد. | ||