۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تنسوخ‌نامه ایلخانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'زكرياى رازى' به 'زكرياى رازى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
خواجه نصير در اين كتاب ذكرى از مآخذ و منابعى كه از آن‌ها بهره برده نكرده و در مقدمه به همين بسنده كرده است: «از گفتار حكماى متقدم و آنچه اين بنده را به تجربه معلوم شده بود، به حكم ممارست و آنچه از معتمدان و اصحاب تجارب بطرق تسامع معلوم شده است، بدان الحاق كردم.» (تسوخ‌نامه، ص4). | خواجه نصير در اين كتاب ذكرى از مآخذ و منابعى كه از آن‌ها بهره برده نكرده و در مقدمه به همين بسنده كرده است: «از گفتار حكماى متقدم و آنچه اين بنده را به تجربه معلوم شده بود، به حكم ممارست و آنچه از معتمدان و اصحاب تجارب بطرق تسامع معلوم شده است، بدان الحاق كردم.» (تسوخ‌نامه، ص4). | ||
با اين حال از مطالعه كتاب به خوبى پيداست كه مهم‌ترين منبع در ترتيب اين اثر كتاب الجماهر فى الجواهر [[ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد|ابوريحان بيرونى]] بوده است و هنگام تحرير تنسوخ‌نامه به كتاب الجواهر نظر داشته و از آن بهره برده است و آنچه را كه از حكماء و دانشمندان ديگر؛ مانند يعقوب كندى و نصر دينورى و محمد [[رازی، محمد بن زکریا|زكرياى رازى]] | با اين حال از مطالعه كتاب به خوبى پيداست كه مهم‌ترين منبع در ترتيب اين اثر كتاب الجماهر فى الجواهر [[ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد|ابوريحان بيرونى]] بوده است و هنگام تحرير تنسوخ‌نامه به كتاب الجواهر نظر داشته و از آن بهره برده است و آنچه را كه از حكماء و دانشمندان ديگر؛ مانند يعقوب كندى و نصر دينورى و محمد [[رازی، محمد بن زکریا|زكرياى رازى]] نقل نموده، عيناً همان منقولات [[ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد|ابوريحان بيرونى]] است كه در كتاب الجماهر ديده مى‌شود. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
در نسبت اين كتاب به خواجه نصير گويا هيچ شك و ترديدى نيست، چرا كه تمام كسانى كه آثار و تأليفات او را در كتاب‌هاى خويش ياد كرده‌اند، رساله‌اى در جواهر را در جمله آثار او ذكر نموده‌اند، ولى در نام اين رساله اختلاف وجود دارد. صلاح‌الدين [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] و محمد بن شاكر و محمد هدايت حسين، نام اين اثر را «كتاب الجواهر» يا «رسالة الجواهر» ضبط كرده‌اند. (الوافى بالوافيات، ج1، ص181؛ فوات الوفيات، ج2، ص150؛ كشف الحجب و الاستار، ص255). | در نسبت اين كتاب به خواجه نصير گويا هيچ شك و ترديدى نيست، چرا كه تمام كسانى كه آثار و تأليفات او را در كتاب‌هاى خويش ياد كرده‌اند، رساله‌اى در جواهر را در جمله آثار او ذكر نموده‌اند، ولى در نام اين رساله اختلاف وجود دارد. صلاح‌الدين [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] و محمد بن شاكر و محمد هدايت حسين، نام اين اثر را «كتاب الجواهر» يا «رسالة الجواهر» ضبط كرده‌اند. (الوافى بالوافيات، ج1، ص181؛ فوات الوفيات، ج2، ص150؛ كشف الحجب و الاستار، ص255). | ||
حاجى خليفه در [[كشف الظنون عن أسامي الكتب و الفنون|كشف الظنون]] | حاجى خليفه در [[كشف الظنون عن أسامي الكتب و الفنون|كشف الظنون]] در دو جا از اين كتاب ياد كرده است و در يك جا آن را تشوق‌نامه ايلخانى و در جاى ديگر تنسوق‌نامه ذكر نموده است. ([[كشف الظنون عن أسامي الكتب و الفنون|كشف الظنون]]، ج1، ص410 و 495). | ||
رساله تنسوخ نامه ايلخانى يكى از آثار مهم و پر ارزشى است كه در شناخت گوهرها و دانستن منافع سنگ‌ها و معرفت فلزات و اطايب و نفايس و غرايب ساخته شده و در ميان كتاب‌هايى كه به فارسى در اين فن تأليف شده، هيچ كتابى جامع مزايا و خصوصياتى كه در اين كتابست نيست. | رساله تنسوخ نامه ايلخانى يكى از آثار مهم و پر ارزشى است كه در شناخت گوهرها و دانستن منافع سنگ‌ها و معرفت فلزات و اطايب و نفايس و غرايب ساخته شده و در ميان كتاب‌هايى كه به فارسى در اين فن تأليف شده، هيچ كتابى جامع مزايا و خصوصياتى كه در اين كتابست نيست. | ||