۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - 'كاظم موسوى بجنوردى' به 'كاظم موسوى بجنوردى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
'''تفسير النهر المادّ من البحر المحيط''' اثر [[ابوحیان، محمد بن یوسف |ابوحيان اندلسى]] (متوفى 754ق)، تفسيرى ادبى است از قرآن كريم كه در حقيقت مختصر كتاب ديگر ابوحيان تحت عنوان «البحر المحيط في التفسير» است. كتاب مذكور توسط خود او خلاصه شده است و فشرده آنچه را كه در آن كتاب به تفصيل گفته بود، در اين تفسير وجيز آورده است و راهى هموارتر براى پويندگان به منظور دسترسى به نكات و ظرافت‌هاى قرآن، فراهم كرده است. | '''تفسير النهر المادّ من البحر المحيط''' اثر [[ابوحیان، محمد بن یوسف |ابوحيان اندلسى]] (متوفى 754ق)، تفسيرى ادبى است از قرآن كريم كه در حقيقت مختصر كتاب ديگر ابوحيان تحت عنوان «البحر المحيط في التفسير» است. كتاب مذكور توسط خود او خلاصه شده است و فشرده آنچه را كه در آن كتاب به تفصيل گفته بود، در اين تفسير وجيز آورده است و راهى هموارتر براى پويندگان به منظور دسترسى به نكات و ظرافت‌هاى قرآن، فراهم كرده است. | ||
«البحر المحيط» از تفاسير مهم قرآن كريم به شمار مى‌رود و ابوحيان آن را در 710ق در روزگار حكومت الناصر هنگامى كه در قبه منصوريه به تدريس تفسير مشغول بود نوشته است. وى در تفسير آيات، نخست معانى مختلف هر واژه را با ذكر شواهد مختلف ذكر كرده است، سپس با توجه به آراء نحويان كهن و به ويژه [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] ، احكام نحوى هر آيه را به تفصيل بيان داشته است. از همين‌رو در اين كتاب، روح نحو بيشتر از روح تفسير حاكم است. پس از آن مؤلف به شان نزول هر آيه و مناسبت و ارتباط آن با آيات قبل و بعد و نيز قرائت‌هاى مختلف پرداخته است. وى در اين تفسير چنانكه خود مى‌گويد به ظاهر آيات توجه داشته و هرگونه تاويل به گونه‌اى كه در تفاسير صوفيان و باطنيان آمده را مردود شمرده است (ر.ك: فاتحى‌نژاد، عنايت الله، ج5، ص420). | «البحر المحيط» از تفاسير مهم قرآن كريم به شمار مى‌رود و ابوحيان آن را در 710ق در روزگار حكومت الناصر هنگامى كه در قبه منصوريه به تدريس تفسير مشغول بود نوشته است. وى در تفسير آيات، نخست معانى مختلف هر واژه را با ذكر شواهد مختلف ذكر كرده است، سپس با توجه به آراء نحويان كهن و به ويژه [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]]، احكام نحوى هر آيه را به تفصيل بيان داشته است. از همين‌رو در اين كتاب، روح نحو بيشتر از روح تفسير حاكم است. پس از آن مؤلف به شان نزول هر آيه و مناسبت و ارتباط آن با آيات قبل و بعد و نيز قرائت‌هاى مختلف پرداخته است. وى در اين تفسير چنانكه خود مى‌گويد به ظاهر آيات توجه داشته و هرگونه تاويل به گونه‌اى كه در تفاسير صوفيان و باطنيان آمده را مردود شمرده است (ر.ك: فاتحى‌نژاد، عنايت الله، ج5، ص420). | ||
در «النهر المادّ» نيز مانند «البحر المحيط»، تفسير تمام سوره‌هاى قرآن آمده است، با اين تفاوت كه در اين كتاب، به تفصيل مطالب پرداخته نشده و مباحث به صورت مختصر، ارائه گرديده است، به‌گونه‌اى كه «البحر المحيط» در يازده جلد سامان يافته اما «النهر المادّ»، در دو جلد تنظيم شده است. | در «النهر المادّ» نيز مانند «البحر المحيط»، تفسير تمام سوره‌هاى قرآن آمده است، با اين تفاوت كه در اين كتاب، به تفصيل مطالب پرداخته نشده و مباحث به صورت مختصر، ارائه گرديده است، به‌گونه‌اى كه «البحر المحيط» در يازده جلد سامان يافته اما «النهر المادّ»، در دو جلد تنظيم شده است. | ||