۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
آية الولاية: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'آلوسی' به 'آلوسی '
جز (جایگزینی متن - 'علی بن ابی‌طالب(ع)' به 'علی بن ابی‌طالب(ع) ') |
جز (جایگزینی متن - 'آلوسی' به 'آلوسی ') |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
اولین شبهه را قاضی عبدالجبار معتزلی وارد کرده است. قاضی معتزلی معتقد است که ظاهر این آیه بر ادعای شیعه دلالت نمی‌کند و اجماع یا خبر قطعی هم نداریم که خلاف ظاهر را اثبات کند. در این آیه خداوند مؤمنین را به صیغه جمع وصف کرده و حمل الفاظ جمع بر واحد اگرچه جایز است به جهت تعظیم حمل شود، اما مجاز است نه حقیقت و اصل آن است که کلام بر حقیقت حمل شود. همچنین درباره «و یؤتون الزکاة و هم راکعون» می‌تواند به این معنا باشد که زکات می‌دهند و طریقه آنها تواضع و خضوع است. دیگر این‌که زکات دادن در هنگام اشتغال به نماز ممدوح نیست چرا که بر نمازگزار واجب است که تمام همت و نیتش را صرف نماز کند و کار دیگری انجام ندهد...<ref>ر.ک: همان، ص72 و 73</ref> | اولین شبهه را قاضی عبدالجبار معتزلی وارد کرده است. قاضی معتزلی معتقد است که ظاهر این آیه بر ادعای شیعه دلالت نمی‌کند و اجماع یا خبر قطعی هم نداریم که خلاف ظاهر را اثبات کند. در این آیه خداوند مؤمنین را به صیغه جمع وصف کرده و حمل الفاظ جمع بر واحد اگرچه جایز است به جهت تعظیم حمل شود، اما مجاز است نه حقیقت و اصل آن است که کلام بر حقیقت حمل شود. همچنین درباره «و یؤتون الزکاة و هم راکعون» می‌تواند به این معنا باشد که زکات می‌دهند و طریقه آنها تواضع و خضوع است. دیگر این‌که زکات دادن در هنگام اشتغال به نماز ممدوح نیست چرا که بر نمازگزار واجب است که تمام همت و نیتش را صرف نماز کند و کار دیگری انجام ندهد...<ref>ر.ک: همان، ص72 و 73</ref> | ||
نویسنده، رد سخنان عبدالجبار را به کتب بزرگان شیعه از قبیل الشافی و الذخیرة و تلخیص الشافی ارجاع داده است. سپس به سخنان متأخرین از قاضی عبدالجبار چون [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازی]] ، عضد ایجی، سعدالدین تفتازانی، آلوسی و دیگران در این رابطه اشاره کرده است. در این میان برخی چون [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] تنها راه رهایی از این موضوع، تکذیب اصل قضیه دانسته است...<ref>ر.ک: همان، ص75-74</ref> البته بسیاری از علمای اهل سنت ناچار به اعتراف به نزول این آیه در حق علی(ع) شده‌اند؛ مثلاً قوشجی ثمرقندی در این رابطه می‌نویسد: این آیه به اتفاق مفسرین در حق [[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]] به هنگام اعطای انگشتری به نیازمند، در رکوع نمازش نازل شده است...<ref>ر.ک: همان، ص84</ref> | نویسنده، رد سخنان عبدالجبار را به کتب بزرگان شیعه از قبیل الشافی و الذخیرة و تلخیص الشافی ارجاع داده است. سپس به سخنان متأخرین از قاضی عبدالجبار چون [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازی]] ، عضد ایجی، سعدالدین تفتازانی، [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسی]] و دیگران در این رابطه اشاره کرده است. در این میان برخی چون [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] تنها راه رهایی از این موضوع، تکذیب اصل قضیه دانسته است...<ref>ر.ک: همان، ص75-74</ref> البته بسیاری از علمای اهل سنت ناچار به اعتراف به نزول این آیه در حق علی(ع) شده‌اند؛ مثلاً قوشجی ثمرقندی در این رابطه می‌نویسد: این آیه به اتفاق مفسرین در حق [[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]] به هنگام اعطای انگشتری به نیازمند، در رکوع نمازش نازل شده است...<ref>ر.ک: همان، ص84</ref> | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||