موسوعة أخلاق القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

اكثر كتاب‌هايى كه در عصر حاضر در موضوع اخلاق نوشته شده‌اند، تعريف اخلاق را از غربى‌ها گرفته‌اند، اما نويسنده بر خود لازم ديده است تا اين موضوع را، از نگاه قرآن كريم بررسى نمايد <ref>متن كتاب، ج1، مقدمه مؤلف، ص7</ref>.

- «العفة»: نويسنده، اين اصطلاح را به نقل از مفردات [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]]، حصول حالتى در نفس معنا كرده كه به واسطه آن، غلبه شهوت بر نفس، ممتنع خواهد بود. به اعتقاد وى، «عفت» و «عفاف» به معناى واحدى بوده و اصل ماده آن، بر دو امر دلالت مى‌كند: 1. خوددارى از ارتكاب كار زشت؛ 2. قلت و كمى چيزى <ref>متن كتاب، ج1، ص1</ref>.

- «المراقبة»: در لغت عرب، دلالت بر انصراف به مراعات چيزى داشته و همچنين دلالت بر ملاحظه رقيب مى‌كند <ref>همان، ص8</ref>.

از جمله آياتى كه به معنى حفظ و مراعات در ماده «مراقبت» دلالت مى‌كنند، در سوره توبه مى‌باشد: ''' «كيف و إن يظهروا عليكم لا يرقبوا فيكم إلا و لا ذمة» ''' و ''' «لا يرقبون فى مؤمن إلا و لا ذمة و اولئك هم المعتدون» ''' <ref>همان</ref>.

- «العزة»: در اين كلمه، معانى قوت، شدت و غلبه وجود داشته و عزيز به معناى غالب مى‌باشد. از جمله اوصاف خداوند، عزيز است كه بيش از نود مرتبه در قرآن تكرار شده است <ref>همان، ص16</ref>.

از ديگر اصطلاحاتى كه در اين جلد به آن‌ها پرداخته شده، عبارتند از: عدل، عفو، صدق، ايثار، رضايت، تواضع، طمأنينه، حياء ثبات، سكينه، شكر، رحمت، اعتبار، تذكر، عبوديت خداوند، خوف از خداوند، استقامت، خشوع براى خدا، حلم، صبر، تقوا، ستايش، تدبر، تفكر، نيكوكارى، شتاب به‌سوى خير و انابه <ref>همان، ص22-249</ref>.

- «امانت»: نويسنده پس از بررسى معناى لغوى اين كلمه، به اين نكته اشاره نموده كه قرآن كريم، در مواضع فراوانى از فضيلت اين صفت، سخن گفته و به حفظ آن، سفارش نموده است، از جمله در سوره احزاب: ''' «إنا عرضنا الأمانة على السموات و الأرض و الجبال فأبين أن يحملنها و أشفقن منها و حملها الإنسان إنه كان ظلوما جهولا» ''' <ref>متن كتاب، ج2، ص15</ref>.

[[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]]، اين اقوال را در معنى امانت در اين آيه ذكر كرده: كلمه توحيد، عدالت، حروف تهجى و عقل، ذكر و معناى عقل را پذيرفته است؛ اما نويسنده معتقد است كه مراد خداوند از امانت در اين آيه، تكاليف و حقوقى است كه به مكلفين عرضه شده است و به مراعات، اداء و محافظت بر آن‌ها امر گرديده است <ref>همان، ص16</ref>.

- «الإحسان»: زمانى كه اكثر مردم، اين كلمه را مى‌شنوند، ذهنشان به معناى مادى كه در عرف جريان داشته و به معنى كمك مالى كردن به فقير است، منصرف مى‌شود؛ اما به نظر نويسنده، معناى اين كلمه، وسيع‌تر از اين بوده و به معناى اتقان، اخلاص و صدق مراقبت مى‌باشد <ref>همان، ص43</ref>.

توبه، فرونشاندن خشم، جوان‌مردى، پرهيز، دورى از كارهاى بيهوده، ميانه‌روى، پيشى گرفتن به كارهاى نيك، تحنف، سرزنش نفس، تقوا، اخلاص، وفا، توكل، اميدوارى، اخبات و مواظبت از چشم و گوش، از ديگر اصطلاحاتى مى‌باشد كه در اين جلد، معرفى شده است <ref>همان، ص52-256</ref>.

- «تبيين امور»: كه به معنى طلب وضوح و تأمل در امور، قبل از حكم كردن به نفع يا ضرر آن مى‌باشد. آيه 94 سوره نساء، به اين امر اشاره داشته و نويسنده ضمن بررسى معناى آن، سبب نزول آيه را بيان كرده است <ref>متن كتاب، ج3، ص16</ref>.

- «خفض الجناح»: كه به معناى نرمش، مهربانى و تواضع بوده و در آيه 215 سوره شعراء، به اين اصطلاح تصريح شده است: ''' «و اخفض جناحك لمن اتبعك من المؤمنين» ''' <ref>همان، ص28</ref>.

اصطلاحات ديگر مورد بحث در اين جلد، عبارتند از: خشيت، تطهر، مصاحبت به معروف، حكمت، نيكو سخن گفتن، برخورد با روش نيكوتر، شهادت، رازپوشى، پناه بردن به خدا، مجاهدت، يقين، دعوت به خير، امر به معروف، نهى از منكر، نرمش در سخن هنگام نصيحت، تفويض، تسليم و كرامت <ref>همان، ص40-266</ref>.

- «العزيمة»: در لغت، به معناى قوت، سرعت و اقدام مى‌باشد. آياتى كه به اين لغت، اشاره دارند، عبارتند از: ''' «فاصبر كما صبر أولو العزم» '''، ''' «و شاورهم في الأمر فإذا عزمت فتوكل على الله إن الله يحب المتوكلين» ''' <ref>متن كتاب، ج4، ص12</ref>.

- «الإرادة»: در «مفردات» اصفهانى آمده است كه اراده در اصل، قوه مركب از شهوت، حاجت و آرزو مى‌باشد و نويسنده، اراده به معنى اخلاقى را رغبت به خير و سعى به آن و حرص بر آن، دانسته است. آيه 25 سوره يونس ''' (و الله يدعو إلى دار السلام) ''' به اين اصطلاح، اشاره دارد <ref>همان، ص21</ref>.

ديگر اصطلاحات اين جلد، عبارتند از: مهربانى و شفقت، حسن ظن، صفح، اعتصام به خداوند، خشنودى به فضل خداوند، سلامت قلب، معرفت، حيات، تقدير، مودت، نياز به خداوند، استجابت، بى‌نيازى، اعتماد به خدا، توصيه به نيكى، صلاح و اصلاح، وجل <ref>همان، ص33-223</ref>.