نزهة المقلتين في أخبار الدولتین: تفاوت میان نسخه‌ها

کتاب ابن طویر از جمله منابعی است که کسانی چون ابن خلدون و ابن الفرات و مقریزی و ابوالمحاسن (ابن تغری بردی)، خاصه در آنچه به (تاریخ فاطمیان متأخر) ربط پیدا می‌کند، بر آن اعتماد می‌ورزند<ref>ر.ک: فؤاد سید، ایمن، 1381، ص36</ref>.

اثر حاضر از نادرترین نوشته‌هایی است که به موضوع آیین‌های حکومت و رسوم دارالخلافه فاطمیان در مصر پرداخته است؛ اگر نگوییم تنها کتاب در این موضوع. نوشته‌های مرتبط با فاطمیان که در دو سده چهارم و پنجم/دهم و یازدهم نوشته شده‌اند، نظیر مؤلفات ابن زولاق و مسبحی و قضاعی، موضوعات خالص تاریخی را به بررسی می‌کشند و گاه در سیاق عرضه داشت رخدادها، مواکب خلیفه یا مجالس او را در قصر وصف می‌کنند؛<ref>ر.ک: فؤاد سید، ایمن، 1381، ص35</ref>.

نوشته‌های مربوط به فاطمیان که پیش از کتاب ابن الطویر تألیف یافته‌اند، همچون کتاب ابن الطویر، اغلب از میان رفته‌اند؛ چنان که خود کتاب ابن الطویر هم مفقود شده است و آنچه از این کتاب‌ها برایمان بازمانده، عبارت است از پاره ای از «تاریخ مسبحی» و کتاب «مواد البیان» از علی بن خلف و تألیفات ابن صیرفی و... این کتاب‌ها هیچ کدام به ‌اندازه کتاب ابن الطویر واجد اطلاعات نیستند<ref>ر.ک: همان، ص35-36</ref>.

ابن الطویر در ارائه توصیفی تفصیلی و کامل از ترتیب جشن‌ها و مواکبی که پایتخت‌های مصر (قاهره و فسطاط)، خاصه در نیمه نخست قرن ششم/دوازدهم شاهد آن بوده‌اند، منحصربه فرد است<ref>ر.ک: همان، ص36</ref>.

وقتی در قبال مسئله از میان رفتن کتاب ابن الطویر قرار می‌گیریم، برای صورت بندی ایده واقعی در باب مضمون و محتوای آن، جز یک راه پیش رو نداریم و آن عبارت است از پژوهیدن و بررسیدن ماده ای که مؤلفانی که اغلب مواد کتاب وی را نقل کرده‌اند، برای ما حفظ کرده‌اند<ref>ر.ک: همان</ref>.

ابن الطویر در باب حوادث نیمه نخست سده ششم/دوازدهم تا دستیابیایوبیان بر دستگاه قدرت در مصر به سال 1071/567م، روایت به نسبت مشروحی می‌آورد؛ درعین حال که به طور روشمند و گسترده آیین‌های دولت زوال یافته فاطمی را آن چنان عرضه می‌کند که حکام جدید مصر می‌بایست از طریق نوشته او از آنها اطلاع یابند و بی شک معنای عنوان کتابش (نزهة المقلتین فی أخبار الدولتین) همین است<ref>ر.ک: همان</ref>.

موضوع دومی که کتاب ابن الطویر در بر دارد، عبارت است از «نظام اداری دولت فاطمیان»، خاصه در پنجاه ساله اخیر تاریخشان. وی به ترتیب دواوین گوناگون دولت فاطمی و کارگزاران آنها و مهم ترین خزائن و انبارهای آنان و کسانی که بر آنها اشراف داشتند و مواجب آنان و طبقه ای که بدان منتسب بودند (آیا از طبقه شمشیرداران بودند یا از طبقه کاتبان و ارباب قلم و یا از ارباب عمائم؟) اشاره می‌کند، مخصوصاً که خود وی ریاست «دیوان رواتب» را در اواخر عصر فاطمیان برعهده داشت<ref>ر.ک: همان</ref>.

اما مهم ترین موضوعات کتاب ابن الطویر که در میان منابع و مآخذ تاریخ فاطمیان بدان این مایه عظمت بخشیده، فصل پنجم آن است که مشتمل است بر مطالبی چون «سوار شدن خلیفه در موکب‌های بزرگ» که وی در طی آن به تفصیل تمهیدات این مواکب و ابزارها و وسایل همراه موکب‌ها و چگونگی رکوب خلیفه و همراهانش و کیفیت جلو افتادن آنها در مسیر و راهی که موکب‌ها در رفتن و بازگشتن از آن عبور می‌کردند و غیر از اینها تفصیلات دقیقی که ابن الطویر منحصراً نقل کرده است و نیز فصل دهم آن، که در طی آن به وصف مجالس خلیفه در قصر پرداخته و در آن تفصیلات پرباری در باب ترتیب جلوس‌ها و آداب آن‌ها و کسانی که این آیین‌ها و رسم‌ها را در قصر انجام می‌دادند و خوان‌هایی که در تالار زرین (قاعة الذهب) در ماه رمضان و عیدین گسترده می‌شد، عرضه کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>.

در خلال این مطالب، توصیف دقیقی هم از ترتیب قاعة الذهب و ایوان کبیر و دهلیزهای درازی که دروازه‌های قصر را به تالارهای مختلف و آستان داخلی آن می‌پیوست، ارائه می‌نماید که به بازسازی توپوگرافیک داخلی بخشی از قصر فاطمی یاری می‌رساند<ref>ر.ک: همان</ref>.

ابن الفرات از کتاب ابن الطویر فصلی را آورده که وی آن را پس از یادکرد سقوط دولت فاطمیان گشوده و در طی آن ملخصی جامع از آیین‌ها و رسوم دربار فاطمیان را درج کرده است. مقریزی هم این فصل را از قول ابن الطویر در «خطط» و «اتعاظ الحنفاء» نقل کرده است<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>.

ابن الفرات سپس برمی گردد تا پاره ای از اخبار مرتبط با وزارت عادل بن سلاّر و مقتل خلیفه ظافر و بر سر کار آمدن وی و دستیابیوزیر طلائع بن رزّیک به رأس هرم قدرت را از ابن الطویر نقل کند؛ مطالبی که از حیث تفصیلات چنان ممتازند که نظیر آنها را در دیگر منابع مربوط به تاریخ واپسین خلیفگان فاطمی جز منابعی که از ابن الطویر نقل کرده‌اند، نمی‌یابیم<ref>ر.ک: همان</ref>.