به سوی خدا می‌رویم: تفاوت میان نسخه‌ها

نويسنده در مقدمه، ضمن بيان اهميت كنار گذاردن اختلافات در سفر حج، به اين نكته اشاره كرده است كه در اين سفر، نخستين محرك ما، اداى تكليف و انجام واجب است ..<ref>مقدمه، ص9</ref>

نويسنده در ابتداى كتاب و پيش از آغاز سفرنامه، به مسئله حج، از آيينه قرآن نگريسته و به بررسى آيات مربوط به حج و شناسايى سرزمين حجاز پرداخته است ..<ref>متن كتاب، ص11</ref>

وى با اشاره به آيه‌هاى 91 تا 93 سوره آل عمران، به نكاتى در مورد حج، اشاره كرده است و خاطرنشان مى‌كند كه آيات وحى كه در بيابان حجاز بر روح پاك پيامبر عربى تابيد و از زبان او به‌صورت آيات قرآن بر مردم تلاوت شد، از هر جهت انديشه مردمى را از محدوديت نجات داد و عقل‌هايى را به حركت درآورد و چشم‌انداز انسان را باز نمود. از جمله با بيانات رسا و اشارات لطيف از آغاز و انجام زمين و آسمان و تحولات آن يادآورى نمود ..<ref>ر.ك: متن كتاب، ص13</ref>

در آيات مذكور، كعبه نخستين خانه و ساختمان روى زمين براى مردم خوانده شده است. به نظر نويسنده، مقصود آيه اين نيست كه خانه و ساختمانى پيش از بنيان كعبه نبوده، بلكه مقصود اين است كه نخستين ساختمان براى عموم و به سود عموم، همان است كه در مكه پايه‌گذارى شده؛ هر ساختمانى كه به دست آدمى پايه‌گذارى شده، به سود فرد يا جمع يا ملتى و به زيان ديگران است و فرق خانه‌اى كه به نام خداست با ديگر خانه‌ها اين است كه آنجاها اراده شخص حاكم و منافع فرد محور است، اينجا اراده حق حاكم و سود عموم محور است. در اينجا مركزيت اراده و حركات از خودپرستى به خداپرستى بايد برگردد. خانه خدا آنجاست كه نام غير خدا روى آن نباشد و از نفوذ و اراده و تصرف مالكيت خلق بيرون رفته باشد تا آنجا را همگى خانه خود بدانند و از چشم خدا كه نسبت به همه يكسان است، يكديگر را بنگرند و با رشته رحمت حق، با هم بپيوندند و به نام بندگى خدا كه سرّ ذات و حقيقت انسان است، يكديگر را بشناسند ..<ref>همان، ص15-16</ref>

از جمله صفات كعبه، '''«هدى للعالمين»''' و به نظر نويسنده اين يعنى آنكه مردم گمراه جهان و كاروان بشر را به هدف كمال خود كه شناختن حق و فداكارى براى نجات خلق است و به محيط امنيت و عدالت و مدينه فاضله كه مطلوب فطرى و گم‌شده انسان است راهنمايى مى‌نمايد. پرچمى است بر نخستين بام كره زمين تا كاروان بشر راه را گم نكنند و خود را بر سايه عدالت و امنيت خدا برسانند ..<ref>همان، ص18</ref>

نويسنده در ادامه به انتقاد از بهانه‌جويى و كارشكنى دولت‌ها در اعزام حجاج به سفر حج پرداخته و به اين نكته اشاره دارد كه در اين سال‌ها، بهانه دولت‌ها مسائل اقتصادى و ارزى است و موضوع زيان‌هاى اقتصادى را پيش مى‌كشند و براى انجام وظيفه حج در كشورى مانع قرار مى‌دهند، درحالى‌كه در هر ماه ميليون‌ها پول آن كشور در مراكز فساد و فحشا به عناوين مختلف مصرف مى‌شود و به جيب مردمى مى‌رود كه با همه شئون مادى و معنوى ما دشمنند ..<ref>همان، ص68</ref>

در پاورقى‌ها علاوه بر ذكر منابع ..<ref>ر.ك: مقدمه، ص30</ref>، به توضيح برخى از مطالب متن پرداخته شده است ..<ref>ر.ك: همان، ص36</ref>