النصرة لشيعة البصرة: تفاوت میان نسخه‌ها

#نويسنده در مقدمه‌اش كه آن را در تاريخ /19 /3 2002م، نوشته، با تأكيد بر اينكه يكى از مشكلاتى كه براى مورخان تاريخ تشيع وجود دارد اين است كه بسيارى از منابع در اين زمينه ناقص است و بر اساس تخمين و حدس و گمان و نوشته‌هاى دشمنان شيعه تنظيم شده است و...، افزوده است كه به‌طور مثال مى‌گويند كه تشيع در همه جاى دنيا منتشر نشده، بلكه فقط محصور در كوفه بوده است... ما از مدت‌ها قبل به پژوهش در موضوع تاريخ تشيع در بصره پرداختيم تا آنچه را كه دشمنان مى‌كوشند پنهان سازند، آشكار كنيم... او اضافه كرده است كه هدف ما بررسى و رصد آمارى و جغرافيايى حركت تشيع در بصره نيست، بلكه نخست مى‌خواهيم كه بخش تاريك تاريخ تشيع در بصره را روشن كنيم و بعد به اين پرسش پاسخ دهيم كه آيا تشيع، پديده‌اى عارضى و تحميلى بر جامعه بصره است يا ريشه‌اى عميق دارد؟ و... ..<ref>ر. ك.: مقدمه كتاب، ص 7 - 8</ref>

#نويسنده در جزء اول كتاب، از جمله بر اين مطلب تأكيد كرده است كه علم لغت در بصره از قرن‌ها قبل پديدار شد و بازار «مربد» در بصره جايگاهى براى بيان افتخارات شعرى شاعران و سخنرانى‌هاى سخنوران بود كه اهالى بصره با اعرابى كه براى خريد و فروش آمده بودند، ديدار مى‌كردند. البته اهتمام دانشمندان شيعه بصره به اين مقدار، محدود نشده، بلكه شروع به تدوين لغت كردند؛ [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد فراهيدى]] (100 - 175ق)، كتاب مشهورش «[[العين]]» را تدوين كرد كه از قديمى‌ترين فرهنگ‌هاى لغت شمرده مى‌شود... ..<ref>ر. ك.: متن كتاب، ص 35</ref>

#نويسنده در جزء دوم كتاب، در مجموع، تعداد 876 نفر از شخصيت‌هاى شيعه بصره را نام برده و در مورد هركدام توضيحى كم يا زياد، مطرح كرده و منابع اطلاعات تاريخى و رجالى هريك را آورده است. از اين مجموعه، تعداد 437 نفر از اصحاب پيامبر(ص) و ائمه(ع) است كه اهل بصره و شيعه بوده‌اند و تعداد 435 نفر از شيعيان بصرى است كه روايتى از ائمه(ع) نقل نكرده‌اند و تعداد 4 نفر از زنان است ..<ref>ر. ك.: همان، ص 125 - 297</ref>

براى كتاب حاضر، افزون بر فهرست تفصيلى مهم‌ترين مطالب ..<ref>متن كتاب، ص 497 - 500</ref>، فهرست‌هاى فنى ديگر (اعلام، كنيه‌ها، القاب و زنان) نيز به‌صورت جداگانه تنظيم شده است ..<ref>همان، ص 501 - 537</ref> ولى با تأسف، نويسنده فهرست منابع كتاب را نياورده است. همچنين متأسفانه نويسنده تاريخ آغاز و انجام و چگونگى نگارش كتاب حاضر را مشخص نكرده است.

كتاب حاضر مستند است و نويسنده، ارجاعاتش را به‌صورت پاورقى در پايان هر صفحه آورده است. در اين پاورقى‌ها به‌صورت عموم، منابع بحث با ذكر نام كتاب و شماره جلد و صفحه مورد نظر آمده است ..<ref>به‌طور مثال، ر. ك.: همان، ص 192، پاورقى 1 - 5 و...</ref> و گاه توضيحاتى تاريخى و... مطرح كرده است ..<ref>مثلاً ر. ك.: همان، ص 52، پاورقى 1 و...</ref> و...