مسند فاطمة الزهراء عليهاالسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

1. نويسنده در مقدمه‌اش كه هيچ عنوانى ندارد و زمان و مكان و ساير مشخصات نگارش آن را هم مشخص نكرده و به همين جهت، ناتمام است، يادآور شده است كه اثر حاضر بر اساس منابع معتبر آماده شده است و همانند ساير جلدهاى مجموعه «مسانيد اهل‌البيت(ع)» مشتمل بر سه بخش است: الف)- زندگى و فضائل؛ ب)- احاديث واردشده از ايشان در مورد اصول و احكام و سنن؛ ج)- معجم راويان ايشان و ذكر مختصرى از شرح حال آنان <ref>مُسنَد فاطمة الزهراء(ع)، ص 5 - 6</ref>. همچنين با تأسف، نويسنده، هدف و روش و مخاطبانش را در اين اثر مشخص نكرده است.

2. نويسنده در اين اثر، روايات مرتبط با حضرت فاطمه(س) را به‌صورت مستند و با ذكر منبع و البته بدون هيچ شرح و توضيحى آورده است؛ جز در يك مورد كه با تعبير «قال العطاردي»، به بيان اختلاف در نقل روايت پرداخته و افزون بر روايت [[سلیم بن قیس هلالی|سليم بن قيس]]، روايت «إرشاد القلوب» ديلمى را نيز همراه با ذكر اضافاتش آورده است <ref>همان، ص 116</ref>.

3. يكى از روايات جالب در اين كتاب، روايتى طولانى است كه سلمان از حضرت فاطمه(س) نقل كرده است و بنا بر آن، حضرت فاطمه(س) دعايى را كه از پيامبر اكرم(ص) آموخته و معروف به دعاى نور (بسم الله الرّحمن الرّحيم، بسم الله النور، بسم الله نور النور، بسم الله نور على نور...) است، به سلمان ياد داده است. حضرت فاطمه(س) به سلمان تأكيد كرده است كه: «من اين دعا را هر صبح و شام مى‌خوانم» و افزوده است: «إن سرّك أن لا يمسّك أذى الحمى ما عشت في دار الدنيا، فواظب عليه» (شما هم اگر مى‌خواهى تا زمانى كه در اين دنيا هستى گرفتار تب نشوى، بر خواندن اين دعا مداومت كن). سلمان افزوده است كه من اين دعا را آموختم و به بيش از هزار نفر از اهالى مكه و مدينه كه گرفتار تب بودند، ياد دادم و به اذن الهى حالشان خوب شد <ref>همان، ص 534 - 537</ref>.

4. نويسنده در باب دعا، روايتى نيز از ابوهريره آورده <ref>همان، ص 547 - 548</ref> و او را جزو راويان از حضرت فاطمه(س) شمرده است <ref>همان، ص 591 - 592</ref>.

5. نويسنده، خطبه معروف فدكيه را در كتاب حاضر تحت عنوان احتجاج حضرت فاطمه(س) بر قوم به‌صورت دو روايت و نيز گفتار و رفتار خليفه را در اين زمينه آورده و همچنين خشم و غضب حضرت فاطمه(س) نسبت به وى را بيان كرده است <ref>همان، ص 557 - 577</ref>.

6. نويسنده، اسامى 29 نفر از راويان حضرت فاطمه(س) را آورده است. برخى از اين راويان عبارتند از حضرت اميرالمؤمنين على(ع)، حضرت امام حسن مجتبى(ع)، حضرت امام حسين(ع)، حضرت امام زين‌العابدين(س)، ام‌كلثوم(س)، زينب(س) و... <ref>همان، ص 590 - 602</ref>. همچنين نويسنده، شرح حال مختصرى براى راويان حضرت فاطمه(س) نوشته است كه يا بدون ذكر منبع است <ref>مثلاً ر. ك.: همان، ص 598 - 599</ref> و يا به سبك قديم، فقط به نام نويسنده و كتابش اكتفا شده است، مثل «و ذكره [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] في [[تهذيب التهذيب]]» و مشخصات و شماره جلد و صفحه مورد نظر به‌صورت دقيق نيامده است <ref>ر. ك.: همان، ص 602</ref>.

نويسنده در پايان، فهرست منابع كتاب را با ذكر مشخصات كتاب‌شناختى آورده است <ref>ر. ك.: همان، ص 609 - 612</ref>. هرچند با تأسف در موارد بسيارى، اطلاعات كتاب‌شناختى به‌صورت كامل نيامده و به ذكر نام كتاب يا نام كتاب و مؤلف و يا نام كتاب و محل چاپ اكتفا شده است <ref>به‌عنوان مثال ر. ك.: همان، ص 609 - 610، منبع‌هاى شماره 9، 11، 21، 23، 34، 35 و...</ref>.

فهرستى از آثار منتشرشده نويسنده محترم نيز در پايان كتاب آمده است <ref>همان، ص 613 - 615</ref>.