مشاكلة الناس لزمانهم: تفاوت میان نسخه‌ها

محقق در مقدمه، مطالبى در مورد مؤلف، كتاب و نسخ خطى آن بيان نموده است <ref>مقدمه، ص5</ref>.

مؤلف در ابتداى متن، ذكر كرده كه مسلمين در هر عصر و زمانى از خلفا پيروى مى‌نمايند و بر مذهب آنان هستند و هم‌چنين از اخلاق، افعال و اقوال ملوك و خلفاء خارج نمى‌شوند <ref>متن، ص9</ref>.

اولين مطلب كتاب، پيرامون خلفاى راشدين مى‌باشد كه در آن در مورد ابوبكر، عمر، عثمان و حضرت على(ع) به ترتيب مطالبى را ذكر نموده است <ref>متن، ص10</ref>.

نويسنده، در مورد حضرت على(ع) آورده كه ايشان بيشترين ايام خلافتش را در جنگ به سر برده است. حضرت در زمان خلافتش، لباس جديدى نپوشيد و مالى براى خود ذخيره نكرد. اموال را انفاق و صدقه مى‌داد و مردم سخنان و خطبه‌هاى او را حفظ مى‌نمودند <ref>متن، ص15</ref>.

مؤلف، اولين فردى را كه از بنى اميه ذكر نموده، معاويه بن ابى‌سفيان بوده و برخى از كارها و امورى كه وى انجام داده را بيان نموده است <ref>متن، ص18</ref>.

نويسنده، خلفاى بنى عباس را با ذكر مطالبى در مورد عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب شروع نموده و در مورد او ذكر كرده است كه وى اولين فردى از اين گروه بود كه بر منبر مى‌ايستاد و خطبه مى‌خواند. او كسى بود كه خيلى سريع امر به ريختن خون مى‌كرد <ref>متن، ص22</ref>.

مؤلف، در مورد عبدالله طاهر چنين گفته كه وى داراى حسن خلق و حسن جمال و بسيار سخى بوده است. وى اولين خليفه‌اى بود كه در عناوين و نوشته‌هاى خود «بسم الله الرحمن الرحيم» نوشت <ref>متن، ص31</ref>.

آخرين فردى كه در كتاب بيان شده، معتضد (احمد بن ابى احمد بن موكل) است. وى بسيار باهوش و دورانديش بوده است <ref>متن، ص35</ref>.