رسائل الثعالبي، أو، نثر النظم و حل العقد: تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه، زندگى‌نامه مختصرى از ثعالبى آمده و توضيح مختصرى پيرامون آثار وى داده شده است <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/1/1|مقدمه، ص 1]]</ref>.

نويسنده، اين كتاب را به ابوالعباس خوارزم‌شاه تقديم نموده است <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/2|متن كتاب، ص 2]]</ref>.

نويسنده در نخستين باب كتاب، به بيان اهميت كتّاب و فضايل آثار ايشان پرداخته است. به نظر وى، طبقه كتّاب و اهميت ايشان، از شعرا بالاتر مى‌باشد؛ زيرا نوشتن قوانين و سنن ملوك، مراسلات حكومتى پيرامون خراج، عمارت بلاد و...، تحريص مردم بر اصلاح و جهاد و... بر عهده ايشان مى‌باشد <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/3|متن كتاب، ص 3]]</ref>.

كتاب «الفوائد و القلائد» نيز در حاشيه همين كتاب بوده و مطالب آن در هشت باب و چندين فصل، تنظيم شده است. باب اول اين كتاب، پيرامون فضيلت علم و عقل مى‌باشد. نويسنده بر اين باور است كه علم، بهترين زينت و عقل، برترين بهره‌ها مى‌باشد <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/12|حاشيه كتاب، ص 12]]</ref>.

وى در فصل دوم، به بيان فضيلت زهد و عبادت پرداخته <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/17|همان، ص 17]]</ref>، پس از اشاره به آداب حفظ زبان و فصاحت در باب سوم <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/32|همان، ص 32]]</ref>، در باب چهارم به بيان شيوه‌ها و امور مربوط به ادب نفس و تربيت آن پرداخته <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/41|همان، ص 41]]</ref> و برخى از مكارم اخلاق را در باب پنجم، توضيح داده است <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/48|همان، ص 48]]</ref>.

در باب ششم، از حسن سيرت و استعانت بر آن سخن گفته شده <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/59|همان، ص 59]]</ref> و در باب هفتم، از حسن سياست و اعتدال در آن، بحث به ميان آمده است <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/66|همان، ص 66]]</ref> و در آخرين باب، حسن بلاغت و استعانت بر آن، توضيح و تشريح شده است <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/91|همان، ص 91]]</ref>.

كتاب «الكناية و التعريض»، منتخبى است از كنايات ادباء و اشارات بلغاء. اين كتاب نيز با مقدمه‌اى از على الخاقانى در اشاره به موضوع ابواب آن آغاز و مطالب آن در هفت باب، نظم يافته است. بااينكه اين كتاب در ادامه كتاب قبلى آمده، اما شماره‌گذارى صفحات آن ادامه كتاب قبلى نبوده و صفحات از نو شماره‌گذارى گرديده است <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/2|متن كتاب، ص 2]]</ref>.

باب اول، در پنج فصل سامان يافته و در آن، كنايات مربوط به زنان، دختران و اهل حرم و مسائل، شوؤن و احوال ايشان آمده است <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/3|همان، ص 3]]</ref>.

از جمله كناياتى كه اعراب در مورد زنان استفاده كرده و نويسنده به آن‌ها اشاره نموده است، عبارتند از: النعجة، الشاة، القلوص، السرحة، الحرث، الفراش، العتبة، القارورة، القوصرة، النعل، الغل، القيد، الظلة، الجارة. نويسنده در ادامه، به اشعارى كه در آن‌ها اين كنايات استفاده شده، اشاره نموده است <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/3|همان]]</ref>.

باب دوم نيز داراى پنج فصل بوده و پيرامون كناياتى است كه مربوط به پسران و كسانى كه علاقه‌مند به ايشان مى‌باشند، است. اين كنايات، مربوط به احتلام و ختان، پسر بودن، لواط و اهل آن، مدح و ذم خروج لحيه و روييدن موى صورت و... مى‌باشد <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/19|همان، ص 19]]</ref>.

در باب سوم، در چهار فصل، مسائل مربوط به طعام، تهيه آن و مكان‌هاى صرف آن، خلاصه گرديده است <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/28|همان، ص 28]]</ref>.

در باب چهارم، در قالب دوازده فصل، كنايات مربوط به زشتى‌ها و بلاها ذكر گرديده است. اين كنايات پيرامون موضوعات زير مى‌باشد: قبح و سواد؛ سنگينى و سردى؛ برص؛ بخل؛ كورى؛ معايب و اخلاق مذموم؛ ذم شعرا و شعر؛ سؤال و تكدى‌گرى؛ فقر و بدحالى؛ صناعات و شغل‌هاى پست و دنى و... <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/32|همان، ص 32]]</ref>.

باب پنجم، داراى هشت فصل بوده و در آن كناياتى ذكر شده كه پيرامون مرض، پيرى، كهن‌سالى و مرگ مى‌باشد <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/46|همان، ص 46]]</ref>.

در باب ششم، كناياتى ذكر گرديده كه به طعام، شراب و وقت و حال آن‌ها مربوط مى‌باشد. اين مطالب در دو فصل تنظيم شده است <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/49|همان، ص 49]]</ref>.

در آخرين باب، كه داراى هفت فصل مى‌باشد، به فنون كنايه و تعريض و سياق و شرايط آن، اشاره گرديده است. از جمله كناياتى كه در اين باب آمده، عبارتند از كناياتى مربوط به: عزل، هزيمت، بعضى از الفاظ سلطانى، تفأل و تطيّر، مرمت بدن، كنايات اخبار النبى(ص)، ضد كنايه، كنايات اهل بغداد، برخى از فنون تعريض و... <ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21177/2/51|همان، ص 51]]</ref>.