درسهایی از وصیت‌نامه امام خمینی(ره)‌: تفاوت میان نسخه‌ها

اين كتاب در سال 1378ش - كه از سوى رهبر معظم، حضرت [[خامنه‌ای، سید علی|آيت‌اللّه خامنه‌اى]] مدّظله‌العالى، سال [[خ‍م‍ی‍ن‍ی‌، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران|امام خمينى]](ره) نام گرفت - به‌عنوان متن درسى دانشگاه تنظيم گشته است تا معماران فرداى اين سرزمين با ديدگاه و ارشادهاى بنيان‌گذار نظام، بيشتر آشنا شده، با عمل به مفاد آن، پيكر انقلاب اسلامى را از گزند حوادث و آفت‌هاى موجود در پيش روى آن مصون و محفوظ نگاه دارند <ref>ر.ك: مقدمه، ص12-14</ref>.

يكى از مسائلى كه حضرت امام(ره) در وصيّت‌نامه تاريخى خود به آن عنايت دارند، زنده‌نگهدارى و گرامى‌داشت حماسه عاشورا است. امام در وصيّت‌نامه خود مى‌نويسد: «و از آن جمله، مراسم عزادارى ائمّه اطهار(ع) و به‌ويژه سيّد مظلومان و سرور شهيدان، حضرت ابى‌عبداللّه الحسين صلوات وافر الهى و انبيا و ملائكة اللّه و صُلَحا بر روح بزرگ حماسى او باد، هيچ‌گاه غفلت نكنند» <ref>همان، ص39</ref>.

مقصود اصلى حضرت امام در نهضت خويش فقط احيا و اجراى تعاليم اسلام بود. امام در وصيّت‌نامه سياسى - الهى خود نيز بر اين ايده تأكيد ورزيده و مى‌نويسد: «اسلام جهان‌گير خواهد شد و پرچم پرافتخار آن در همه جا به اهتزاز [در] خواهد آمد. چه مصيبت‌بار و غم‌انگيز است كه مسلمانان، متاعى دارند كه از صدر عالم تا نهايت آن نظير ندارد، نتوانسته‌اند اين گوهر گران‌بها را كه هر انسانى به فطرت آزاد خود طالب آن است، عرضه كنند، بلكه خود نيز از آن غافل و به آن جاهلند و گاهى از آن فرارى‌اند» <ref>همان، ص55</ref>.

در درس هفتم موضوع استقلال و خودكفايى بررسى شده است. امام(ره) همواره تأكيد مى‌كرد كه خودباورى و احساس شخصيّت، يكى از عوامل مهم رويكرد به استقلال است: «اگر مى‌خواهيم وابسته نباشيم بايد باور كنيم كه خودمان شخصيّت داريم. تا خودمان را پيدا نكنيم، نمى‌توانيم مستقل بشويم. منطق ما منطق اسلام است. منطق اسلام اين است كه سلطه غير بر شما نباشد نبايد شما تحت سلطه غير باشيد. نبايد تحت سلطه اجنبى باشيم» <ref>همان، ص62</ref>.

در خصوص جدايى دين از سياست، امام راحل(ره) هشدار مى‌داد: «اگر كسى دين را از سياست جدا بداند، خدا، رسول و ائمّه معصومين را تكذيب كرده است. ترديدى نيست كه نغمه جدايى دين از سياست از سوى دشمنان اسلام است؛ زيرا اسلام دينى است كه با سياست آميخته است» <ref>همان، ص79</ref>.

نويسنده در درس سيزدهم به مسئله ولايت فقيه پرداخته است. انتظار ظهور موعود اسلام، يكى از اركان اساسى ولايت فقيه است؛ زيرا تصدّى امور جامعه و اجراى دستورهاى الهى پس از شهادت امام يازدهم(ع) بر عهده امام زمان (عج) است. او بنا به مصالح الهى در پس پرده غيب به سر مى‌برد و روزى ظهور خواهد كرد و چون در غيبت است سياست‌گذارى جامعه در دوران غيبت كبرا با ولى‌فقيه است <ref>همان، ص117</ref>.

دومين ركن ولايت فقيه اجراى دستورهاى الهى است. امام(ره) با تأكيد مى‌فرمود: «انقلاب ما متّكى به خدا و معنويّات است. از شوراى محترم نگهبان مى‌خواهم... از قوانين مخالف با شرع مطهّر و قانون اساسى بدون هيچ ملاحظه [اى] جلوگيرى نمايند» <ref>همان</ref>.

مؤلف در درس آخر به موضوع تحقق عدالت اجتماعى توجه كرده است. يكى از خواسته‌هاى امام راحل(ره) اجراى عدالت و تجلّى آن در زندگى فردى و اجتماعى بشر است. اين خواسته در جاى‌جاى وصيّت‌نامه آن حضرت به چشم مى‌خورد: «اجراى قوانين بر معيار قسط و عدل و جلوگيرى از ستمگران و حكومت جائرانه و بسط عدالت فردى و اجتماعى و منع از فساد و فحشا و انواع كجروى‌ها و آزادى بر معيار عقل و عدل و استقلال و خودكفايى و جلوگيرى از استعمار و استثمار و استعباد و حدود و قصاص و تعزيرات بر ميزان عدل براى جلوگيرى از فساد و تباهى يك جامعه و سياست و راه‌بردن جامعه به موازين عقل و عدل و انصاف و صدها از اين قبيل، چيزهايى نيست كه با مرور زمان در طول تاريخ بشر و زندگى اجتماعى كهنه شود» <ref>همان، ص141</ref>.