تاریخ تشیع و مزارات شهرستان ساری: تفاوت میان نسخه‌ها

مطالب اين كتاب به روش تحقيق و پژوهش از صدها منبع و مأخذ معتبر گردآورى شده و افزون بر آن، نويسنده براى ارائه دقيق‌تر مطالب، با حضور در هر مزار و زيارتگاه، اطلاعاتى نيز به‌صورت شفاهى از افراد مطلع دريافت كرده است .<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8112/1/25|مقدمه، ص 25]]</ref>

دكتر [[ستوده، منوچهر|منوچهر ستوده]] با كتاب «از آستارا تا استرآباد»، به مزارات و بقاع متبركه گيلان، مازندران و گرگان پرداخته و گام مهمى در شناخت اين بقاع متبركه مبذول داشته است. ظاهراً به جهت كثرت مزارات و بدى راه‌ها و عدم امكانات، باعث شده كه از مجموع دو هزار مزار اين دو استان تنها به بررسى مشاهير مزارات بپردازد و به وجود برخى ديگر از آنان فهرست‌وار اشاره كند. اگرچه كتاب فوق، حاوى مطالب سودمندى است، اما به جهت عدم تسلط وى به علم انساب، تحقيق جدى در خصوص شخصيت‌هاى مدفون در آن، صورت نگرفته و همان قول مشهور كه غالباً فرزندان امام موسى كاظم(ع) در بين اهالى شهرت دارد را بيان نموده است .<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8112/1/22|مقدمه، ص 22]] - [[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8112/1/25|25]]</ref>

وى پيشينه موضوع مورد بحث خود را فاقد آثار جامع دانسته و مى‌نويسد: كار جدى در خصوص بقاع متبركه استان مازندران صورت نگرفته، جز اينكه برخى از دانشجويان به‌عنوان رساله كارشناسى ارشد به بررسى برخى از مزارات پرداخته‌اند كه باز هم مشكلى را براى عموم جامعه كه تشنه شناخت صاحبان اين بقاع مى‌باشند، حل نكرده است. در سال 1382ش نيز كتابى تحت عنوان «سيرى در تاريخ علويان غرب مازندران» توسط مصطفى خلعت‌برى ليماكى تأليف شده كه به بررسى بقاع متبركه شهرهاى تنكابن و رامسر پرداخته‌اند و تنها درباره چند مزار مشهور، به زندگانى خفتگان در آن پرداخته‌اند .<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8112/1/24|همان، ص 24]] - [[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8112/1/25|25]]</ref>

هدف نويسنده در تأليف اين اثر، انجام پژوهشى همه‌جانبه در خصوص مزارات مازندران بوده و از تأليفات فوق به‌عنوان چراغ راه بهره برده است. ملاك اصلى در معرفى اين مزارات، پس از توصيف معمارى، شناساندن خفتگان در آن بوده كه با استفاده از كتب معتبر انساب به اين مهم پرداخته است .<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8112/1/25|همان]]</ref>

در اين كتاب سعى شده تا تمام زيارتگاه‌هاى امامزدگان، علماء و دانشمندان، اميران، صوفيان و پيران مورد بررسى و كنكاش قرار گيرند، مگر آنكه در ليست سازمان اوقاف و امور خيريه وجود نداشته و نويسنده نيز از آن باخبر نشده باشد .<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8112/1/27|مقدمه، ص 27]]</ref>

در ادامه مباحث، يحيى بن عبدالله محض از نوادگان امام حسن(ع) را از نخستين علويان واردشده به طبرستان دانسته و شرح حال وى را به‌تفصيل آورده است. معرفى ديگر بزرگان تشيّع در اين محدوده جغرافيايى، بررسى تحولات فرهنگى و سياسى - اجتماعى دوره علويان و نهضت‌هاى مختلف تشيع در منطقه طبرستان از ديگر مباحث مطرح‌شده در اين فصل از كتاب است .<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8112/1/35|متن كتاب، ص 35]] - [[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8112/1/141|141]]</ref>

در فصل دوم كتاب، معرفى امامزادگان با ذكرى از امامزاده ابراهيم مدفون در اسفندين آغاز شده است. نويسنده، اسامى آن بزرگواران را به ترتيب حروف الفبا آورده است. گاه مكان‌هاى مختلفى به يك امامزاده نسبت داده شده كه نويسنده به آنها اشاره كرده و مطلبى به‌دست‌آمده در آن رابطه را با ذكر منبع آن ارائه نموده است. حسين بن موسى(ع) از جمله اين شخصيت‌هاست كه در شيراز، بهبهان، طبس، قزوين و نيز در سارى بقاعى به نام ايشان معروف است كه نويسنده به بررسى آن پرداخته است .<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8112/1/219|همان، ص 219]] - [[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8112/1/230|230]]</ref>

نويسنده گاه نياز ديده است كه واقعه‌اى تاريخى و يا نهضتى را بيشتر توضيح دهد؛ به‌عنوان مثال در شماره 153 از فصل دوم كتاب در معرفى امامزاده مير عماد به شرح و توضيح جنبش مير عماد پرداخته است. پس از آن چگونگى ملاقات او با امير تيمور گوركانى، فرزندان وى و نسب‌نامه‌هاى سادات مير عمادى را توضيح داده است .<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8112/1/474|متن كتاب، ص 474]] - [[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8112/1/495|495]]</ref>