التربية الإسلامية و الطبيعة الإنسانية: تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه، ضمن بیان موضوع کتاب، به عناوین فصول، اشاره گردیده است.<ref>مقدمه، ص5-6</ref>

در فصل نخست، به اهمیت دانستن و شناخت ماهیت بشری و انسانی در زمینه موفقیت آموزش و پرورش پرداخته شده است. از جمله موضوعات مطرح شده در این فصل، عبارتند از: اسباب تأخر معرفت در میدان مطالعات طبیعت و ماهیت انسانی و اهمیت شناخت مصادر و منابع شناخت و دانش ماهیت انسانی در زمینه تربیت.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص7-17</ref>

در فصل دوم، طبیعت و ماهیت انسانی، از دیدگاه مادی و روحی، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.<ref>ر.ک: همان، ص19-32</ref> و در فصل سوم، به مطالعه طبیعت انسانی، از لحاظ مقوله خیر و شر، پرداخته شده است.<ref>ر.ک: همان، ص33-39</ref>

طبیعت انسانی از لحاظ جبر و اختیار در فصل چهارم.<ref>ر.ک: همان، ص41-45</ref> و از لحاظ جنبه ظاهری و باطنی در فصل پنجم، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.<ref>ر.ک: همان، ص47-53</ref>

فصل ششم، ابعاد کلی و اساسی طبیعت انسانی، بررسی شده است. این ابعاد عبارتند از بعد جسمی، روحی و عقلی.<ref>ر.ک: همان، ص55-69</ref>

فصل هفتم، به بحث پیرامون طبیعت انسان، از لحاظ غرایز و انگیزه‌های فطری، اختصاص یافته است. نویسنده در این فصل، ضروریات و نیازهای انسان به لحاظ منطق اسلامی را چنین برشمرده است: نیاز به امنیت؛ مقبولیت و پذیرفته شدن؛ جایگاه اجتماعی؛ تحصیل و موفقیت؛ استانداردهای رفتاری؛ کنترل و هدایت؛ گروه همسالان؛ غذا؛ خواب؛ بازی؛ انگیزه عاطفی مشارکت؛ تقلید و مقیاس پذیری.<ref>ر.ک: همان، ص73-74</ref>

در فصل هشتم، به بحث پیرامون طبیعت انسانی از حیث ثبات و تغییر پرداخته شده.<ref>ر.ک: همان، ص109-117</ref> و فصل نهم، به بحث از طبیعت انسانی، از لحاظ مخلوق مکرم و مفضل بودن آن اختصاص یافته است.<ref>ر.ک: همان، ص119-125</ref>

در فصل دهم، به مطالعه انسان، از دیدگاه خلیفة الله بودن او بر روی زمین، پرداخته شده است. نویسنده با بررسی آیات، سه معنای اساسی برای خلیفه یافته و بحث را پیرامون آن، مطرح کرده است. این سه معنا عبارتند از: سلطان، نایب و استخلاف.<ref>ر.ک: همان، ص127-138</ref>

#انسان متأثر از استعدادهای کلی و اساسی فطری خویش است.<ref>ر.ک: همان، ص139</ref>

#تربیت بر اساس تعاون اجتماعی و تناصح در بر و نیکی و عدم تعاون در گناه و معصیت و....<ref>ر.ک: همان، ص158-159</ref>

خاتمه، به بیان مهم ترین نتایج بحث و توصیه‌های نویسنده، اختصاص یافته است.<ref>ر.ک: همان، ص161-164</ref>