۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دفاع از تشیع (ترجمه الفصول المختارة): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'شريف رضى' به 'شريف رضى '
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
جز (جایگزینی متن - 'شريف رضى' به 'شريف رضى ') |
||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
شهر بغداد در آن روزگار، به عنوان مهم‌ترين مركز علمى و سياسى جهان اسلام به شمار مى‌رفت و از ويژگى‌هاى خاصى برخوردار بود. آل بويه و حمدانيان كه شيعه مذهب بودند، قدرت يافته و از دانشمندان شيعه حمايت مى‌كردند يا حداقل از آن آزار و اذيت‌ها كه قبلا به شيعيان مى‌رسيد، جلوگيرى مى‌كردند و اين فرصت خوبى بود تا دانشمندان شيعه از حقانيّت مذهب اماميّه دفاع نمايند. | شهر بغداد در آن روزگار، به عنوان مهم‌ترين مركز علمى و سياسى جهان اسلام به شمار مى‌رفت و از ويژگى‌هاى خاصى برخوردار بود. آل بويه و حمدانيان كه شيعه مذهب بودند، قدرت يافته و از دانشمندان شيعه حمايت مى‌كردند يا حداقل از آن آزار و اذيت‌ها كه قبلا به شيعيان مى‌رسيد، جلوگيرى مى‌كردند و اين فرصت خوبى بود تا دانشمندان شيعه از حقانيّت مذهب اماميّه دفاع نمايند. | ||
[[شيخ مفيد]] اين مسئوليّت بزرگ را در بغداد به عهده داشت و شاگردان برجسته‌اى از قبيل شريف | [[شيخ مفيد]] اين مسئوليّت بزرگ را در بغداد به عهده داشت و شاگردان برجسته‌اى از قبيل [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] ، سيّد مرتضى، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، ابوالعباس [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، قاضى ابوالفتح كراچى و... را تربيت نمود كه هر كدام در دفاع از مبانى شيعه تلاش‌هاى چشمگيرى انجام دادند و از طرف ديگر [[شيخ مفيد]] با بزرگان فرقه معتزله و اشاعره و مذاهب گوناگون اهل سنت و حتى فرقه‌هاى شيعه از قبيل زيديه و اسماعيليه به بحث و مناظره حضورى و شفاهى مى‌پرداخت، كه نمونه‌هاى آن را در كتاب ارزنده «الفصول المختاره» مى‌بينيم. | ||
استاد محمدرضا حكيمى مى‌فرمايد: «الفصول المختاره كتابى است پر مطلب و مفيد، بويژه از اين نظر، كه در آن، مناظره‌هاى بسيارى آورده شده است. و ديدن اين مناظره‌ها، قدرت استدلال و شيوه «بحث مفيد» را به نگهبانان حقايق اعتقادى، بخصوص طلاب جوان، مى‌آموزد...». | استاد محمدرضا حكيمى مى‌فرمايد: «الفصول المختاره كتابى است پر مطلب و مفيد، بويژه از اين نظر، كه در آن، مناظره‌هاى بسيارى آورده شده است. و ديدن اين مناظره‌ها، قدرت استدلال و شيوه «بحث مفيد» را به نگهبانان حقايق اعتقادى، بخصوص طلاب جوان، مى‌آموزد...». | ||