۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
موسوی سبزواری، عبدالاعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ضياءالدين عراقى' به 'ضياءالدين عراقى '
جز (جایگزینی متن - 'آقا ضياءالدين عراقى' به 'آقا ضياءالدين عراقى ') |
جز (جایگزینی متن - 'ضياءالدين عراقى' به 'ضياءالدين عراقى ') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
در سال 1342ق به مشهد مقدس رفت و در آن‌جا از محضر بزرگانى چون: علاّمه حاج ميرزا عبدالجواد اديب نيشابورى (م 1344ق)، ميرزا عسكر شهيدى، معروف به آقا بزرگ حكيم (م 1354ق)، آيت‌الله سيد محمّد عصّار لواسانى (م 1356ق) و حاج شيخ على اكبر نهاوندى (م 1369ق) بهره برد. | در سال 1342ق به مشهد مقدس رفت و در آن‌جا از محضر بزرگانى چون: علاّمه حاج ميرزا عبدالجواد اديب نيشابورى (م 1344ق)، ميرزا عسكر شهيدى، معروف به آقا بزرگ حكيم (م 1354ق)، آيت‌الله سيد محمّد عصّار لواسانى (م 1356ق) و حاج شيخ على اكبر نهاوندى (م 1369ق) بهره برد. | ||
وى پس از حدود هشت سال اقامت در مشهد، براى تكميل درس سطح فقه، اصول و نيز فلسفه، تفسير و ديگر علوم اسلامى، عزم سفر نجف اشرف نمود و در آن شهر در درس آيات عظام: [[نایینی، محمدحسین|مرحوم نائينى]] (م 1355ق)، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياءالدين عراقى]] (م 1361ق)، شيخ محمّد حسين اصفهانى، معروف به «كمپانى» (م 1361ق)، آقاى [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و آقا سيد حسين بادكوبه‌اى (م 1358ق) و... شركت نمود و آموخته‌هاى فقهى و فلسفى خويش را تكميل كرد. وى تفسير قرآن، مناظره و كلام را با حضور در جلسات تفسيرى علامه محمد جواد بلاغى فراگرفت. همچنين از علاّمه [[مامقانی، عبدالله|مامقانى]] (م1351ق)، حاج [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]] (م 1359ق) و ديگر مشايخ و استادان خود اجازات روايتى و اجتهادى كسب نمود و در حالى كه 36 سال داشت، در سال 1365ق خود عهده‌دار تدريس خارج فقه و اصول شد و به تربيت شاگردان و دانشوران پرداخت. | وى پس از حدود هشت سال اقامت در مشهد، براى تكميل درس سطح فقه، اصول و نيز فلسفه، تفسير و ديگر علوم اسلامى، عزم سفر نجف اشرف نمود و در آن شهر در درس آيات عظام: [[نایینی، محمدحسین|مرحوم نائينى]] (م 1355ق)، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا [[عراقی، ضیاءالدین|ضياءالدين عراقى]] ]] (م 1361ق)، شيخ محمّد حسين اصفهانى، معروف به «كمپانى» (م 1361ق)، آقاى [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و آقا سيد حسين بادكوبه‌اى (م 1358ق) و... شركت نمود و آموخته‌هاى فقهى و فلسفى خويش را تكميل كرد. وى تفسير قرآن، مناظره و كلام را با حضور در جلسات تفسيرى علامه محمد جواد بلاغى فراگرفت. همچنين از علاّمه [[مامقانی، عبدالله|مامقانى]] (م1351ق)، حاج [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]] (م 1359ق) و ديگر مشايخ و استادان خود اجازات روايتى و اجتهادى كسب نمود و در حالى كه 36 سال داشت، در سال 1365ق خود عهده‌دار تدريس خارج فقه و اصول شد و به تربيت شاگردان و دانشوران پرداخت. | ||
وى در كنار فقيه برجسته اهل بيت، آيت‌الله [[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خوئى]] (م 1413ق)، خدمات شايانى به حوزهِ نجف اشرف نمود و چراغ فقاهت را در آن حوزه، نورانى نگه داشت و خود چيزى كمتر از يك سال- بعد از [[خویی، ابوالقاسم|آيت‌الله خوئى]]- عهده‌دار رياست آن حوزه علمى شد. | وى در كنار فقيه برجسته اهل بيت، آيت‌الله [[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خوئى]] (م 1413ق)، خدمات شايانى به حوزهِ نجف اشرف نمود و چراغ فقاهت را در آن حوزه، نورانى نگه داشت و خود چيزى كمتر از يك سال- بعد از [[خویی، ابوالقاسم|آيت‌الله خوئى]]- عهده‌دار رياست آن حوزه علمى شد. | ||