تمیمی، تقی‌الدین بن عبدالقادر: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>'
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '')
جز (جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>')
خط ۳۴: خط ۳۴:




'''تقى‌الدين بن عبدالقادر تميمى'''، معروف به غَزّى، عالم و قاضى حنفى اهل مصر در قرن دهم و يازدهم بوده است. در 950 به دنيا آمد و تحصيلاتش را نزد تعداد زيادى از علماى آن زمان گذراند. از استادان و شاگردانش نامى ذكر نشده و اطلاعات زيادى از زندگى وى موجود نيست. وى در اوايل از پذيرش منصب قضا امتناع مى‌ورزيد، اما بعدها مدتى قاضى شهرك جيزه (در مغرب فسطاط مصر) و توابع آن شد <ref>محبى، ج 1، ص 479؛ كحّاله، ج 3، ص 91</ref>. پس از مدتى به روم (قسطنطنيه) سفر كرد و بين او و خفاجى دوستى حاصل شد و با هم مكاتباتى داشتند <ref>خفاجى، ص 235</ref>. بعد از مدت نامعلومى به مصر بازگشت و در 1005 يا 1010 در همان جا از دنيا رفت <ref>حاجى خليفه، ج 2، ستون 1098؛ كحّاله، همان جا</ref>.
'''تقى‌الدين بن عبدالقادر تميمى'''، معروف به غَزّى، عالم و قاضى حنفى اهل مصر در قرن دهم و يازدهم بوده است. در 950 به دنيا آمد و تحصيلاتش را نزد تعداد زيادى از علماى آن زمان گذراند. از استادان و شاگردانش نامى ذكر نشده و اطلاعات زيادى از زندگى وى موجود نيست. وى در اوايل از پذيرش منصب قضا امتناع مى‌ورزيد، اما بعدها مدتى قاضى شهرك جيزه (در مغرب فسطاط مصر) و توابع آن شد <ref>محبى، ج 1، ص 479؛ كحّاله، ج 3، ص 91</ref> پس از مدتى به روم (قسطنطنيه) سفر كرد و بين او و خفاجى دوستى حاصل شد و با هم مكاتباتى داشتند <ref>خفاجى، ص 235</ref> بعد از مدت نامعلومى به مصر بازگشت و در 1005 يا 1010 در همان جا از دنيا رفت <ref>حاجى خليفه، ج 2، ستون 1098؛ كحّاله، همان جا</ref>


تميمى تأليفاتى داشته كه مهم‌ترين آنها «الطبقات السنية في تراجم الحنفية» در چهار جلد است. وى در اين كتاب، بزرگان حنفى اهل رأى و صاحب‌نظر و بعضى شاعران را به ترتيب حروف معجم معرفى كرده است. بخشى از القاب و انساب را نيز در پايان كتاب آورده و منابع خود را در مقدمه كتاب نام برده است. وى اين كتاب را در 989 در فُوَّه و به قولى در 993 در قونيه به پايان رسانده و به سلطان مرادخان تقديم كرده است.
تميمى تأليفاتى داشته كه مهم‌ترين آنها «الطبقات السنية في تراجم الحنفية» در چهار جلد است. وى در اين كتاب، بزرگان حنفى اهل رأى و صاحب‌نظر و بعضى شاعران را به ترتيب حروف معجم معرفى كرده است. بخشى از القاب و انساب را نيز در پايان كتاب آورده و منابع خود را در مقدمه كتاب نام برده است. وى اين كتاب را در 989 در فُوَّه و به قولى در 993 در قونيه به پايان رسانده و به سلطان مرادخان تقديم كرده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش