تفضيل أهل‌البيت علی الأنبياء: تفاوت میان نسخه‌ها

مؤلف در بخش‌های متعدد کتاب، به تبیین ادلّه برتری مقام اهل‌بیت(ع) بر انبیاء(ع) می‌پردازد. ایشان در ابتدا از دلائل قرآنی استمداد طلبیده است و به آیه شریفه «فَمَنْ حَاجَّکَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَي الْکاذِبينَ»(آل‌عمران: 61)؛ (پس هرکس با تو درباره بندگی و رسالت عیسی(ع) مجادله کرد بعد از علمی که از مطلب یافتی، به ایشان بگو: بیایید ما فرزندان خود، و شما فرزندان خود را، ما زنان خود و شما زنان خود را، ما نفس خود، و شما نفس خود را بخوانیم و سپس مباهله کنیم و دوری از رحمت خدا را برای دروغگویان که یا ماییم، یا شما، درخواست کنیم.) مبادرت ورزیده است. که به تصریح کلماتی مانند «أَنْفُسَنا» منزلت اهل‌بیت(ع) به منزله نفس پیامبر اکرم(ص) است و به اتفاق مفسرین شیعه و سنی منظور از «أَبْناءَنا» در این آیه شریفه حضرت امام حسن(ع) و امام حسین(ع) هستند و این دو بزرگوار همان منزلت پیامبر اکرم(ص) را دارا می‌باشند و در مجموع، به اتفاق جمهور علمای شیعه و سنی علت نزول این آیه در جهت بیان منزلت و جایگاه والای اهل‌بیت(ع) می‌باشد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص27-7</ref>.

در مرتبه بعد، احادیث نبوی(ص) مورد استفاده نویسنده قرار گرفته است. بسیاری از این روایات شریفه که از فریقین نقل شده به صراحت دلالت بر برتری جایگاه اهل‌بیت(ع) بر سایر انسان‌ها، حتی انبیاء(ع) دارند. از جمله مهمترین این روایات؛ روایتی از پیامبر اکرم(ص) است که ایشان فرمودند: «ما اهل‌بیت را با هیچ کس مقایسه نکنید». که به قرائن متعددی این کلام لطیف و دقیق پیامبر اکرم(ص)، در شأن اهل‌بیت(ع) صادر شده و بیانگر برتری جایگاه اهل‌بیت(ع) نسبت به پیامبران است<ref>ر.ک: همان، ص33-28</ref>.

همچنین حدیث دیگری از پیامبر اکرم(ص) در بیان خلقت و جایگاه و خلقت نور خود و حضرت علی(ع) است که فرمودند: «كنت أنا و علي بن ابي طالب نورا بين يدي الله قبل أن يخلق آدم بأربعة عشر ألف عام. فلما خلق الله آدم، قسم ذلك النور جزأين؛ فجزء أنا و جزء علي» با توجه به این روایت، خلقت پیامبر اکرم(ص) و علی(ع) قبل از همه انبیاء بوده و این خود شاهد فضیلت و بزرگی این دو شخصیت، نسبت به سایر انبیاء است که هیچ شخصی غیر از این دو به این جایگاه نائل نشدند<ref>ر.ک: همان، ص37-34</ref>.

در روایت دیگری از پیامبر اکرم(ص) در مرجعیت فضایل حضرت علی(ع) چنین نقل شده است: «من أراد أن ينظر إلی آدم في علمه و إلی نوح في فهمه و إلي إبراهيم في حلمه و إلی يحيي بن زكريا في زهده و إلی موسی بن عمران في بطشه، فلينظر إلی علي بن أبي طالب(ع)». پیامبر(ص) در این روایت، حضرت علی(ع) را به گونه‌ای معرفی نموده که دارای فضایل اخلاقی بسیاری از پیامبران بزرگ است. اگر کسی بخواهد تمام آن برتری‌های اخلاقی را در یک شخص بیابد، باید آنها را در علی(ع) جستجو کند. پیامبر اکرم(ص)، در این حدیث، بر افضلیت علی(ع) نسبت به سایر انبیاء(ع) تأکید دارد<ref>ر.ک: همان، ص50-44</ref>.

نویسنده در ادامه، روایتی از امام ششم از معانی‌الاخبار در برتری مقام اهل‌بیت(ع) نسبت به سایر بشر، نقل شده است، چنین بیان می‌کند: امام صادق(ع) می‌فرمایند: «إن اللّه خلق الأرواح قبل الأجساد بألفي عام فجعل أعلاها و أشرافها أرواح محمد و علي و الحسن و الحسين و الأئمة(ع) فعرضها على السموات و الأرض و الجبال فغشيها نورهم فقال اللّه تبارك و تعالى للسموات و الأرض و الجبال: هؤلاء أحبائي و أوليائي و حججي على خلقي و أئمة بريتي ما خلقت خلقا أحب إلي منهم و لمن تولاهم خلقت جنتي و لمن خالفهم و عاداهم خلقت ناري. قال: فلما أسكن آدم و حواء الجنة نظرا إلى منزلة النبي و الأئمة(ع) فوجداها أشرف منازل أهل الجنة، فقال لهما سبحانه: لولاهم ما خلقتكما». در این روایت، اطاعت از اهل‎بیت، ملاک سعادت بشر و مخالفت و نافرمانی از ایشان ملاک شقاوت بشریت معرفی شده است و اساسا وجود ایشان بهانه خلقت انبیاء(ع) و سایر انسان‌ها و مخلوقات است<ref>ر.ک: همان، ص61</ref>.

ایشان همچنین شواهدی بر برتری این بزرگواران بر سائر خلق از کتب آسمانی تورات و انجیل نقل می‌کند و از توسل پیامبرانی چون حضرت موسی(ع)، عیسی(ع) و نوح(ع) به اهل‌بیت(ع) و اقتدای حضرت عیسی(ع) به حضرت صاحب الزمان(عج) سخن به میان می‌آورد<ref>ر.ک: همان، ص337-62</ref>.

نویسنده در پایان، با استناد به حدیث ثقلین و زیارت جامعه کبیره، در صدد استدلال بر عظمت شأن خاندان اهل‌بیت بر‌ جمله انبیاء(ع) و باقی خلق بر می‌آید. سپس به شمارش کتبی که در فضیلت اهل‌بیت(ع) نوشته شده می‌پردازد<ref>ر.ک: همان، ص362-337</ref>.