المعجم المفصل في النحو العربي: تفاوت میان نسخه‌ها

نويسنده در مقدمه كتاب به درخواست دانشجويان در نگارش كتاب جامعى در قواعد لغت عربى اشاره كرده است كه وى آنها را به رجوع به منابع كتب نحوى قديم و معاجم لغوى جديد ارجاع مى‌داده است، تااينكه تصميم به نگارش معجم نحوى مى‌گيرد. وى مهم‌ترين امتياز اين معجم بر معاجم پيش از آن را نگارش آن بر مبناى حروف ابجد دانسته است <ref>مقدمه، ص 4 - 3</ref>.

نويسنده علاوه بر استفاده فراوان از آيات قرآن كريم كه از امتيازات اين معجم است، از اشعار نيز استفاده نموده، اما با عبارت «كقول الشاعر»، از ذكر نام و منبع اشعار خوددارى كرده و تنها در مواردى خاص نام شاعر را برده است، مانند: شاعره بنت النعمان <ref>متن كتاب، ص 76</ref>. از جلمه اشكالات اين فرهنگ مى‌توان به عدم ارجاع اصطلاحات اشاره نمود. در شيوه‌هاى رايج فرهنگ‌نويسى معاصر اگر در مواردى اصطلاحى به لحاظ معنايى با اصطلاح ديگر يكى باشد، به آن ارجاع داده مى‌شود تا از تكرار مطالب خودارى شود كه در اين اثر اين‌گونه عمل نشده است؛ به‌عنوان مثال در صفحه 415 از جلد اول كتاب چنين آمده است: «الجماع: اصطلاحاً هو الجمع»، اما به كلمه «الجمع» كه معناى لغوى و اصطلاحى آن به‌تفصيل بيان شده، ارجاع داده نشده است و يا در صفحه 598 ضمير منفصل، اصطلاحاً ضمير بارز منفصل معنا شده كه در ده صفحه قبل (589) آمده است و لازم است خواننده با مراجعه به فهرست و يا تورق صفحات كتاب آن را بيابد. تنها با يك فلش و شماره صفحه، از اين اتلاف وقت جلوگيرى مى‌شد.