بخشی از تفسیری کهن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>'
جز (جایگزینی متن - ':ت' به ': ت')
جز (جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>')
خط ۴۵: خط ۴۵:
'''بخشى از تفسيرى كهن'''، اثر نويسنده‌اى است گمنام كه توسط [[روشن، محمد|محمد روشن]] تصحيح شده است. با توجه به قرائن زبان‌شناختى و رسم‌الخطى (از نسخه به‌دست‌آمده) پيش از سال چهارصد قمرى نوشته شده است و قدمت آن اگر پيشتر از روزگار «ترجمه تفسير طبرى» نباشد ديرتر از آن نيست.
'''بخشى از تفسيرى كهن'''، اثر نويسنده‌اى است گمنام كه توسط [[روشن، محمد|محمد روشن]] تصحيح شده است. با توجه به قرائن زبان‌شناختى و رسم‌الخطى (از نسخه به‌دست‌آمده) پيش از سال چهارصد قمرى نوشته شده است و قدمت آن اگر پيشتر از روزگار «ترجمه تفسير طبرى» نباشد ديرتر از آن نيست.


استاد [[مینوی، مجتبی|مجتبى مينوى]] در يادداشتى كه مصحح، آن را در ابتداى كتاب درج كرده، چنين مى‌گويد: «در كتابخانه خسروپاشا از جمله نسخه‌هاى وقف بر مزار ابوايوب انصارى در استانبول كتاب شماره 5، نسخه‌اى است از تفسير قرآن كه فقط شصت ورقى از آن به‌جا مانده است... از اول كه بنده ديدمش گمان بردم نسخه‌اى متعلق به قبل از چهارصد هجرى است... عكس نسخه را گرفتم و ميل داشتم كه آن را به‌صورت عكسى به انضمام نشرى از متن به حروف چاپ كنم. كثرت كارهاى مختلف من مانع از اين اقدام گرديد و اكنون دوست عزيزم آقاى دكتر [[روشن، محمد|محمد روشن]] آن نيت مرا به احسن وجوه جامه عمل پوشانيده‌اند» <ref>مقدمه، صفحه هفت</ref>.
استاد [[مینوی، مجتبی|مجتبى مينوى]] در يادداشتى كه مصحح، آن را در ابتداى كتاب درج كرده، چنين مى‌گويد: «در كتابخانه خسروپاشا از جمله نسخه‌هاى وقف بر مزار ابوايوب انصارى در استانبول كتاب شماره 5، نسخه‌اى است از تفسير قرآن كه فقط شصت ورقى از آن به‌جا مانده است... از اول كه بنده ديدمش گمان بردم نسخه‌اى متعلق به قبل از چهارصد هجرى است... عكس نسخه را گرفتم و ميل داشتم كه آن را به‌صورت عكسى به انضمام نشرى از متن به حروف چاپ كنم. كثرت كارهاى مختلف من مانع از اين اقدام گرديد و اكنون دوست عزيزم آقاى دكتر [[روشن، محمد|محمد روشن]] آن نيت مرا به احسن وجوه جامه عمل پوشانيده‌اند» <ref>مقدمه، صفحه هفت</ref>


كتاب حاضر براى دانشجويان رشته زبان و ادبيات فارسى در مقطع كارشناسى به‌عنوان منبع جنبى درس «متون تفسيرى فارسى» تدوين و توسط انتشارات سمت منتشر شده است <ref>مقدمه ناشران، ص چهار</ref>.
كتاب حاضر براى دانشجويان رشته زبان و ادبيات فارسى در مقطع كارشناسى به‌عنوان منبع جنبى درس «متون تفسيرى فارسى» تدوين و توسط انتشارات سمت منتشر شده است <ref>مقدمه ناشران، ص چهار</ref>


== ساختار ==
== ساختار ==
خط ۵۴: خط ۵۴:
كتاب با چند مقدمه از ناشر و محقق و نيز يادداشتى از [[مینوی، مجتبی|مجتبى مينوى]] آغاز شده، سپس وارد متن شده است.
كتاب با چند مقدمه از ناشر و محقق و نيز يادداشتى از [[مینوی، مجتبی|مجتبى مينوى]] آغاز شده، سپس وارد متن شده است.


اين متن، مشتمل بر دو پاره از نوشته‌هاى به‌جامانده از دوران كهن، پيرامون قرآن است: پاره نخستين، بخشى است از تفسيرى ناتمام بر سوره بقره، از آيه 78 تا آيه 274 و پاره دوم نيز ترجمه‌اى است از همان آيه‌ها از آن سوره <ref>ر.ك: مقدمه، ص11</ref>.
اين متن، مشتمل بر دو پاره از نوشته‌هاى به‌جامانده از دوران كهن، پيرامون قرآن است: پاره نخستين، بخشى است از تفسيرى ناتمام بر سوره بقره، از آيه 78 تا آيه 274 و پاره دوم نيز ترجمه‌اى است از همان آيه‌ها از آن سوره <ref>ر.ك: مقدمه، ص11</ref>


== گزارش محتوا ==
== گزارش محتوا ==




مصحح در قسمتى از مقدمه به مقايسه «متن اين تفسير (بخش يكم) و زيرنويس آن (بخش دوم)» با اين كتب: «ترجمه تفسير طبرى»، «تفسير قرآن پاك (به اهتمام [[رواقی، علی|على رواقى]])»، «متن پارسى از قرن چهارم هجرى معرفى قرآن خطى مترجم شماره 4، از دكتر رجائى» و «ترجمه و قصه‌هاى قرآن مبتنى بر تفسير ابوبكر عتيق نيشابورى» همراه با شواهد مثالى فراوان پرداخته و در ادامه، در جدولى اين مقايسه را به نمايش گذاشته است <ref>مقدمه، صفحه هفده تا سى و دو</ref>.
مصحح در قسمتى از مقدمه به مقايسه «متن اين تفسير (بخش يكم) و زيرنويس آن (بخش دوم)» با اين كتب: «ترجمه تفسير طبرى»، «تفسير قرآن پاك (به اهتمام [[رواقی، علی|على رواقى]])»، «متن پارسى از قرن چهارم هجرى معرفى قرآن خطى مترجم شماره 4، از دكتر رجائى» و «ترجمه و قصه‌هاى قرآن مبتنى بر تفسير ابوبكر عتيق نيشابورى» همراه با شواهد مثالى فراوان پرداخته و در ادامه، در جدولى اين مقايسه را به نمايش گذاشته است <ref>مقدمه، صفحه هفده تا سى و دو</ref>


علاوه بر آن وى در ضمن چند نكته، الفاظ مبهمى همچون «تحيت مغان»، «بودمين»، «بلبتيم» و... را توضيح داده است<ref>مقدمه، صفحه سى و سه الى سى و شش</ref>.
علاوه بر آن وى در ضمن چند نكته، الفاظ مبهمى همچون «تحيت مغان»، «بودمين»، «بلبتيم» و... را توضيح داده است<ref>مقدمه، صفحه سى و سه الى سى و شش</ref>


همچنان كه ذكر شد كتاب از دو بخش تشكيل شده است. شيوه مؤلف در بخش اول چنين است كه در ابتدا بخشى از يك آيه را مى‌آورد و به دنبال آن ترجمه فارسى آن، سپس تفسيرى مختصر به‌همراه آيه يا روايتى مرتبط (در پاره‌اى از موارد) ذكر مى‌كند. ايشان در برخى از آيات، شأن نزول را نيز متذكر شده است <ref>متن، ص11، آيه 97</ref>.
همچنان كه ذكر شد كتاب از دو بخش تشكيل شده است. شيوه مؤلف در بخش اول چنين است كه در ابتدا بخشى از يك آيه را مى‌آورد و به دنبال آن ترجمه فارسى آن، سپس تفسيرى مختصر به‌همراه آيه يا روايتى مرتبط (در پاره‌اى از موارد) ذكر مى‌كند. ايشان در برخى از آيات، شأن نزول را نيز متذكر شده است <ref>متن، ص11، آيه 97</ref>


در بخش دوم كتاب، فقط ترجمه آيات آمده است.
در بخش دوم كتاب، فقط ترجمه آيات آمده است.


مؤلف، از نظريات مفسرينى همچون ابن عباس، قتاده، مجاهد، سعيد بن جبير، ضحاك، حسن بصرى، ابوايوب انصارى، براء بن عازب و... استفاده برده و موارد اختلافى را نيز متذكر شده و معمولا نظر انتخابى خود را بيان نكرده است <ref>متن، ص3، و 4 و ص50، در تفسير آيه 195: ''' «و لا تلقوا بأيديكم إلى التهلكة» '''</ref>.
مؤلف، از نظريات مفسرينى همچون ابن عباس، قتاده، مجاهد، سعيد بن جبير، ضحاك، حسن بصرى، ابوايوب انصارى، براء بن عازب و... استفاده برده و موارد اختلافى را نيز متذكر شده و معمولا نظر انتخابى خود را بيان نكرده است <ref>متن، ص3، و 4 و ص50، در تفسير آيه 195: ''' «و لا تلقوا بأيديكم إلى التهلكة» '''</ref>


نام چند تن از علما و مفسرين نيز در چند جاى كتاب آمده كه محقق كوشش و جستجوى فراوانى در كتاب‌هاى رجال و طبقات مفسران داشته‌اند، ولى به نتيجه مناسبى دست پيدا نكرده‌اند؛ كسانى همچون ابوسهل انمارى، خواجه بامنصور و ابوجعفر. هرچند خواجه بامنصور را مى‌توان محمد بن محمد بن محمود، ابومنصور الماتريدى متوفى سال 333ق دانست، ولى به‌يقين نمى‌توان آن را پذيرفت <ref>مقدمه، ص دوازده</ref>.
نام چند تن از علما و مفسرين نيز در چند جاى كتاب آمده كه محقق كوشش و جستجوى فراوانى در كتاب‌هاى رجال و طبقات مفسران داشته‌اند، ولى به نتيجه مناسبى دست پيدا نكرده‌اند؛ كسانى همچون ابوسهل انمارى، خواجه بامنصور و ابوجعفر. هرچند خواجه بامنصور را مى‌توان محمد بن محمد بن محمود، ابومنصور الماتريدى متوفى سال 333ق دانست، ولى به‌يقين نمى‌توان آن را پذيرفت <ref>مقدمه، ص دوازده</ref>


از جمله مختصات زبانى اين اثر تبديل «ب» به «ف» در بسيارى از تك‌واژه‌هاست. نمونه‌اى از متن: «و چو پيغامبر عليه السلام، فرخواند فر ايشان اين آيت‌ها، خامش شدند و دانستند كاين وحى خداى است، بهانه كردند و گفتند كه: فر دل‌هاى ما پوشش است و فهم‌هاى ما كند است، ما همى اندر نيابيم مر گفتارهاى تو را <ref>متن، ص7</ref>.
از جمله مختصات زبانى اين اثر تبديل «ب» به «ف» در بسيارى از تك‌واژه‌هاست. نمونه‌اى از متن: «و چو پيغامبر عليه السلام، فرخواند فر ايشان اين آيت‌ها، خامش شدند و دانستند كاين وحى خداى است، بهانه كردند و گفتند كه: فر دل‌هاى ما پوشش است و فهم‌هاى ما كند است، ما همى اندر نيابيم مر گفتارهاى تو را <ref>متن، ص7</ref>


واژه‌هاى فارسى برابر كلمه‌هاى عربى در اين اثر، به‌وفور يافت مى‌شود؛ چنان‌كه مسجد را مزكد (مزگت) <ref>متن، ص30</ref>، شياطين را ديوان <ref>همان، ص13</ref> و ايمان را در جايى، گروش <ref>همان، ص23</ref> ترجمه كرده است.
واژه‌هاى فارسى برابر كلمه‌هاى عربى در اين اثر، به‌وفور يافت مى‌شود؛ چنان‌كه مسجد را مزكد (مزگت) <ref>متن، ص30</ref>، شياطين را ديوان <ref>همان، ص13</ref> و ايمان را در جايى، گروش <ref>همان، ص23</ref> ترجمه كرده است.
خط ۷۹: خط ۷۹:
در بين عبارات كتاب، شماره‌هايى ذكر شده كه در كروشه ([]) گذاشته شده است كه به 122 ختم مى‌شود. به نظر مى‌رسد كه اين شماره‌ها مربوط به شماره صفحات نسخه خطى كتاب مى‌باشد (با توجه به توضيح استاد مينوى كه تعداد اوراق خطى اين كتاب را 60 ورق مى‌شمارد).
در بين عبارات كتاب، شماره‌هايى ذكر شده كه در كروشه ([]) گذاشته شده است كه به 122 ختم مى‌شود. به نظر مى‌رسد كه اين شماره‌ها مربوط به شماره صفحات نسخه خطى كتاب مى‌باشد (با توجه به توضيح استاد مينوى كه تعداد اوراق خطى اين كتاب را 60 ورق مى‌شمارد).


برخى از آيات، مثل آيه 258 سوره بقره به‌خاطر افتادگى اوراقى از اصل كتاب، تفسير آن ذكر نشده است و در پاورقى به آن اشاره شده است <ref>متن، ص85</ref>.
برخى از آيات، مثل آيه 258 سوره بقره به‌خاطر افتادگى اوراقى از اصل كتاب، تفسير آن ذكر نشده است و در پاورقى به آن اشاره شده است <ref>متن، ص85</ref>


== وضعيت كتاب ==
== وضعيت كتاب ==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش