التطبيق النحوي: تفاوت میان نسخه‌ها

اهميت آموختن لغت عربى و ضرورت فراگيرى نحو، براى آموختن آن، انگيزه نويسنده از تدوين كتاب بوده است <ref>مقدمه نويسنده، ص 8</ref>.

در مقدمات نويسنده، ضمن اشاره به نكاتى پيرامون كتاب، انگيزه نويسنده از تدوين آن، بيان شده است <ref>مقدمه نويسنده، ص 5 - 9</ref>.

نويسنده در باب اول كتاب، به بحث و بررسى پيرامون كلمه و مباحث مربوط به آن پرداخته است. وى ابتدا، اقسام كلمه و سپس حالات آن از نظر اعراب و بنا را بررسى نموده و سپس به بحث از امور زير پرداخته است: اعراب و علامات آن؛ اعراب ظاهرى و مقدر؛ بناء و كلمات مبنى از جمله: اسم موصول، ضماير، اسم اشاره، اسم استفهام، اسم شرط، اسم مركب و... <ref>متن كتاب، ص 11 - 79</ref>.

باب دوم، درباره جمله و شبه جمله بوده و از جمله مباحث مطرح‌شده در آن، مى‌توان به موارد زير اشاره كرد: جمله اسميه؛ مبتدا و معرفه و نكره بودن آن؛ حذف مبتدا؛ خبر؛ افعال ناقصه؛ حروفى كه مانند ليس عمل مى‌كنند؛ افعال مقاربه، شروع و رجاء؛ حروف ناسخه؛ حروف مشبهة بالفعل؛ لاى نفى جنس؛ جمله فعليه؛ فاعل و نائب فاعل؛ مفاعيل خمسه؛ حال؛ تميز؛ جمله استثناء؛ جمله نداء؛ منادا؛ استغاثه؛ ندبه؛ جمله امر، نهى و عرض؛ جمله استفهام؛ جمله تعجب؛ جمله مدح و ذم؛ جمله شرطيه؛ جمله قسم؛ جملاتى كه محلى از اعراب دارند؛ جملاتى كه محلى از اعراب ندارند (مانند جمله ابتداييه، مستأنفه و معترضه)؛ شبه جمله؛ توابع (نعت، تأكيد، بدل، عطف بيان)؛ اسامى غير منصرف؛ عدد و... <ref>همان، ص 81 - 421</ref>.

نويسنده، معتقد است كه علم نحو، اساس ضرورى تمام مطالعات مرتبط با لغت عربى از جمله فقه، تفسير، ادبيات، فلسفه، تاريخ عرب و... مى‌باشد و آگاهى يافتن به نص لغوى، بدون معرفت به نظامى كه اين لغت بر آن بنا نهاده شده، ميسر نمى‌باشد <ref>مقدمه نويسنده، ص 8</ref>.