الخطاب القرآني: تفاوت میان نسخه‌ها

دارد و آن اين است كه گفته،قرآن يك متن و محصول فرهنگى است.همانطور كه مى‌توانيم بقيّه متون را تحليل... زبان‌شناسانه كنيم، بايد بتوانيم قرآن را هم تجليل زبان‌شناسانه نمائيم.خداوند سبحان هنگام فرستادن وحى بر پيامبر (ص)نظام زبانى مخصوص همان نخستين گيرنده‌ى وحى را برگزيده است.گزينش زبان، انتخاب يك ظرف خالى نيست.زبان مهم‌ترين ابزار هر قوم،در فهم و نظام‌بخشى جهان است.بر اين اساس، نمى‌توان درباره‌ى هيچ زبانى جدا از فرهنگ و واقعيّت آن سخن گفت و به همين لحاظ نمى‌توان از متنى منفصل از فرهنگ و واقعيت سخن گفت چرا كه هر متنى در چارچوب نظام زبانى فرهنگ خود قرار دارد يعنى قرآن، نخست درفرهنگ شكل گرفته و سپس به فرهنگ شكل داده است به گمان او اساس كتابهاى او همين مسئله تاريخ‌مندى و زمان‌مندى متن قرآن و ارتباط وثيق آن با فرهنگ منتسب به آن است.او معترف است كه در تمام اين مراحل، از تحليل‌هاى زبانى،زبان‌شناختى و فرهنگى-مردم‌شناختى بهره برده است و از سوى ديگر، كتاب خود را، كتابى سنّتى مى‌داند يعنى هم به موضوعى كهن در ميراث اسلامى مى‌پردازد و هم مواد و مصالح اصلى آن عمدتا متون و نظريات تدوين يافته در سنّت گذشته ريشه دارد براى همين است كه اثر او را اثرى نوانديشانه و جديد مى‌توان به شمار آورد.

و مثال بر مفسّر'''«اقيموا الصلوة و آتوا الزكوة و كتب عليكم الصيام»'''كه الفاظ صلوة،زكوة و صيام با اقوال و افعال متواتر، پيامبر (ص)تفسير و بر دلالت لفظ بر معنا قطعى شده‌اند.اما قسم خفى الدلالة از اقسام مشكل است كه‌درك فهم معنا احتياج به نظر و اجتهاد دارد كه مثال آن آيه'''«فاتو احرثكم انى شئتم»'''است كه اين بحث در مباحث مخاطب، نص و سياق، سياق مقامى و فهم متن و دلالت خطاب بر حكم با اشاره آمده است.