شرحی بر وصیت‌نامه سیاسی الهی حضرت امام خمینی(ره): تفاوت میان نسخه‌ها

دوم: برنامه انقلاب جهانى: شارح بر اين باور است كه همان گونه كه امام(ره) بعد از حكم تاريخى اعدام سلمان رشدى، رهبرى كل جهان اسلام را از آن خود ساخت، وصيت‌نامه ايشان، بيش از پيش جهان اسلام را به انقلاب اسلامى جلب كرد؛ به‌طورى‌كه به‌راحتى، همه مسلمانان به ولايت امرى جانشين ايشان اعتراف كردند و با او بيعت نمودند؛ زيرا وى معتقد است كه وصيت‌نامه، تنظيم برنامه انقلاب جهانى و دائمى اسلام بوده و به‌طور طبيعى، مجرى آن به همه جهان اسلام، بلكه مستضعفين عالم، كه اكثريت قاطع جهان را تشكيل مى‌دهند، تعلق داشت <ref>ر.ک: همان، ص11-12</ref>.

چهارم: فرهنگ حكومت جهانى اسلام: شارح بر اين باور است كه وصيت‌نامه سياسى - الهى امام(ره)، فرهنگ حكومت واحد جهانى اسلام و مستضعفين است كه با عمل به آن توسط مسلمين و مستضعفين، حكومت اسلامى برقرار و ستمگران، مخذول و منكوب مى‌گردند؛ به‌عبارت‌ديگر، به نظر وى، وصيت‌نامه شامل امورى است كه با اعتقاد به آن‌ها و عمل به رهنمودهاى آن، مسلمانان موفق به تشكيل حكومت اسلامى در همه بلاد مى‌گردند و تمام آن‌ها زير سايه «ثقلين»، به سازندگى در جميع ابعاد زندگى مادى و معنوى موفق خواهند بود <ref>ر.ك: همان، ص19</ref>.

شارح بر اين عقيده است كه هدفى كه در اين وصيت‌نامه مورد توجه امام(ره) قرار گرفته، همان چيزى است كه در طول انقلاب در هر فرصت و موقعيتى، آن را گوشزد مى‌فرمود؛ مى‌گفت دشمنان خدا و بشريت براى غارت منافع كشورهاى اسلامى، آن‌ها را از متن دين خارج و اسلام را، اسلام آمريكايى و به سود خود تحريف كردند؛ پس ام القراى اسلام، يعنى ايران، بايد وجهه همت خود را الگو ساختن ايران براى جهان اسلام قرار دهد و اين فرهنگ را با وسائل مختلف و وسيع خود، به گوش مسلمانان و مستضعفان برساند <ref>ر.ك: همان، ص19-20</ref>.

فهرست مطالب، در انتهاى كتاب آمده و در پاورقى‌ها، علاوه بر ذكر منابع <ref>ر.ك: پاورقى، ص31</ref>، به توضيح برخى مطالب متن، پرداخته شده است <ref>ر.ك: همان، ص37</ref>.