پرش به محتوا

الزيدية: تفاوت میان نسخه‌ها

۷ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۳ آوریل ۲۰۱۷
جز
جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)')
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)')
خط ۴۷: خط ۴۷:




لفظ زيديه اشاره به انتساب اين فرقه به زيد بن على بن حسين بن على بن ابى‌طالب دارد. ارتباط زيديه با زيد بن على (ع) از نوع علاقه تبعيت در قضاياى علمى نيست. زيديه اگرچه رأى زيد بن على (ع) را مى‌پذيرند، اما ملتزم به تقليد از او بلكه از ديگر ائمه اهل بيت(ع) نيستند. زيديه، معتقد است كه اجتهاد در هر عصرى و در هر مكانى براى هركس كه اسباب اجتهاد را دارا باشد واجب است <ref>متن كتاب، ص 93</ref>. برخى از معاصرين معتقدند كه زيديه تنها منسوب به امام زيد است و هيچ علاقه‌اى بين اين دو نيست <ref>همان، ص 93</ref>.
لفظ زيديه اشاره به انتساب اين فرقه به زيد بن على بن حسين بن على بن ابى‌طالب دارد. ارتباط زيديه با زيد بن على(ع) از نوع علاقه تبعيت در قضاياى علمى نيست. زيديه اگرچه رأى زيد بن على(ع) را مى‌پذيرند، اما ملتزم به تقليد از او بلكه از ديگر ائمه اهل بيت(ع) نيستند. زيديه، معتقد است كه اجتهاد در هر عصرى و در هر مكانى براى هركس كه اسباب اجتهاد را دارا باشد واجب است <ref>متن كتاب، ص 93</ref>. برخى از معاصرين معتقدند كه زيديه تنها منسوب به امام زيد است و هيچ علاقه‌اى بين اين دو نيست <ref>همان، ص 93</ref>.


نويسنده در بخشى از كتاب به تبيين ديدگاه زيديه درباره خلافت پرداخته است. اولويّت على (ع) به خلافت، بين فِرَق زيديه مشترك است. از ديگر موضوعاتى كه بين فرق زيديه مشترك است عبارت است از: برخطا دانستن ابوبكر و همراهان در امور زير:
نويسنده در بخشى از كتاب به تبيين ديدگاه زيديه درباره خلافت پرداخته است. اولويّت على(ع) به خلافت، بين فِرَق زيديه مشترك است. از ديگر موضوعاتى كه بين فرق زيديه مشترك است عبارت است از: برخطا دانستن ابوبكر و همراهان در امور زير:


#برگرداندن مقام خلافت از على (ع)؛
#برگرداندن مقام خلافت از على(ع)؛
#منع فاطمه (س) از فدك كه از پيامبر(ص) به آن حضرت به ارث رسيد <ref>همان، ص 96</ref>.
#منع فاطمه (س) از فدك كه از پيامبر(ص) به آن حضرت به ارث رسيد <ref>همان، ص 96</ref>.


خط ۵۸: خط ۵۸:
فرقه‌هاى متعددى به زيديه نسبت داده شده است. نويسنده ابتدا سه فرقه جاروديه، صالحيه و جريريه را نام برده و مؤسسين آنها را ذكر مى‌كند. پس از آن فرقه‌هاى ديگرى چون حسينيه، مطرفيه و مخترعه را طرح و به تبيين افكار و اعتقادات آنها مى‌پردازد <ref>همان، ص 109 - 115</ref>.
فرقه‌هاى متعددى به زيديه نسبت داده شده است. نويسنده ابتدا سه فرقه جاروديه، صالحيه و جريريه را نام برده و مؤسسين آنها را ذكر مى‌كند. پس از آن فرقه‌هاى ديگرى چون حسينيه، مطرفيه و مخترعه را طرح و به تبيين افكار و اعتقادات آنها مى‌پردازد <ref>همان، ص 109 - 115</ref>.


از جمله ويژگى‌هاى بارز زيديه، جايگاه مرتفعى است كه براى ائمه اهل بيت(ع) قائل است. زيديه براى ائمه (ع)، مرجعيت سياسى نيز قائل است. اهل بيت، مطابق فكر زيديه عبارتند از على بن ابى‌طالب(ع)، امام حسن (ع)، امام حسين (ع) و فرزندان آنان كه از سيره و افعال آنان پيروى كنند. نويسنده در بخشى از كتاب اسامى ائمه زيديه را با تاريخ وفات آنها ذكر كرده است؛ افرادى همچون زيد بن على، عبدالله بن حسن بن حسن، محمد بن عبدالله نفس زكيه، ناصر اطروش حسن بن على و... <ref>همان، ص 115 - 116</ref>.
از جمله ويژگى‌هاى بارز زيديه، جايگاه مرتفعى است كه براى ائمه اهل بيت(ع) قائل است. زيديه براى ائمه(ع)، مرجعيت سياسى نيز قائل است. اهل بيت، مطابق فكر زيديه عبارتند از على بن ابى‌طالب(ع)، امام حسن(ع)، امام حسين(ع) و فرزندان آنان كه از سيره و افعال آنان پيروى كنند. نويسنده در بخشى از كتاب اسامى ائمه زيديه را با تاريخ وفات آنها ذكر كرده است؛ افرادى همچون زيد بن على، عبدالله بن حسن بن حسن، محمد بن عبدالله نفس زكيه، ناصر اطروش حسن بن على و... <ref>همان، ص 115 - 116</ref>.


نويسنده در ذيل عنوان «امامت» به بررسى ويژگى‌هاى امام از ديدگاه زيديه پرداخته است. از جمله مسائلى كه به‌منزله شعار زيديه است، «امامت مفضول با وجود فاضل» است. نويسنده در اينجا به اشتباهى كه در قول به صحت امامت در استناد به اين مسئله صورت گرفته، اشاره كرده است. وى تأكيد مى‌كند كه در امامت على بن ابى‌طالب(ع) تنها موضوع افضليت مطرح نبوده، بلكه امامت آن حضرت به «نص» بوده است <ref>همان، ص 140</ref>.
نويسنده در ذيل عنوان «امامت» به بررسى ويژگى‌هاى امام از ديدگاه زيديه پرداخته است. از جمله مسائلى كه به‌منزله شعار زيديه است، «امامت مفضول با وجود فاضل» است. نويسنده در اينجا به اشتباهى كه در قول به صحت امامت در استناد به اين مسئله صورت گرفته، اشاره كرده است. وى تأكيد مى‌كند كه در امامت على بن ابى‌طالب(ع) تنها موضوع افضليت مطرح نبوده، بلكه امامت آن حضرت به «نص» بوده است <ref>همان، ص 140</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش