پرش به محتوا

الإكليل من أخبار اليمن و أنساب حمير (صنعاء): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،')
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)')
خط ۶۵: خط ۶۵:
همدانى در اين جلد از اثر بزرگ خويش در ادامه بررسى نسب قحطانى كه معرفى انساب حمير با آن آغاز شد، به بررسى نسب كهلان بن سبأ مى‌پردازد. اين قبيله به سه شاخه تقسيم مى‌شود: عربى، مالكى و غالبى. قبيله كهلان بزرگترين قبيله حمير و از بطون بيشترى برخوردار است؛ اما همدانى در بررسى انساب انشعابات اين قبيله به تفصيل سخن نگفته و تنها به هنگام معرفى نسب قبيله همدان؛ يعنى قبيله خودش، بحث را به درازا مى‌كشاند، به نحوى كه گويى اين بخش از كتاب وى به انساب و اخبار و شعراى اين قبيله اختصاص پيدا كرده است.
همدانى در اين جلد از اثر بزرگ خويش در ادامه بررسى نسب قحطانى كه معرفى انساب حمير با آن آغاز شد، به بررسى نسب كهلان بن سبأ مى‌پردازد. اين قبيله به سه شاخه تقسيم مى‌شود: عربى، مالكى و غالبى. قبيله كهلان بزرگترين قبيله حمير و از بطون بيشترى برخوردار است؛ اما همدانى در بررسى انساب انشعابات اين قبيله به تفصيل سخن نگفته و تنها به هنگام معرفى نسب قبيله همدان؛ يعنى قبيله خودش، بحث را به درازا مى‌كشاند، به نحوى كه گويى اين بخش از كتاب وى به انساب و اخبار و شعراى اين قبيله اختصاص پيدا كرده است.


همدان قبيله‌اى بود كه در واقعه جنگ صفين، بيشتر افراد آن به سپاه على (ع) پيوستند و برخى نيز به اردوگاه معاويه ملحق شدند. رئيس قبيله همدان كه با معاويه به جنگ پرداخت شخصى بود، به نام حمزه بن مالك.
همدان قبيله‌اى بود كه در واقعه جنگ صفين، بيشتر افراد آن به سپاه على(ع) پيوستند و برخى نيز به اردوگاه معاويه ملحق شدند. رئيس قبيله همدان كه با معاويه به جنگ پرداخت شخصى بود، به نام حمزه بن مالك.


خود همدان به دو قبيله بزرگ منشعب مى‌شود: حاشد و بكيل. همدانى كتاب دهم را با انساب قبيله «حاشد» آغاز مى‌كند و چنان كه عادت اوست، ضمن ذكر انساب افراد اين قبيله به دفعات از اخبار واشعار ايشان ياد مى‌كند.
خود همدان به دو قبيله بزرگ منشعب مى‌شود: حاشد و بكيل. همدانى كتاب دهم را با انساب قبيله «حاشد» آغاز مى‌كند و چنان كه عادت اوست، ضمن ذكر انساب افراد اين قبيله به دفعات از اخبار واشعار ايشان ياد مى‌كند.


همدانى ضمن بيان نسب حاشد بن همدان اين نكته را يادآور مى‌شود كه وى از دوستان عمرو بن عاص بود و چون در روز صفين معاويه سپاهيان على (ع) را از دستيابى به آب منع نمود، وى زبان به اعتراض گشود و بين او و عمرو بن عاص درگيرى لفظى پديد آمد كه حاشد ضمن شعرى به تعريض نسبت به معاويه و عمرو بن عاص پرداخت. سپس به على (ع) پيوست و در ركاب آن حضرت به شهادت رسيد. اين واقعه‌اى است كه در هيچ يك از منابع تاريخى جز الاكليل بدان اشاره نشده است.
همدانى ضمن بيان نسب حاشد بن همدان اين نكته را يادآور مى‌شود كه وى از دوستان عمرو بن عاص بود و چون در روز صفين معاويه سپاهيان على(ع) را از دستيابى به آب منع نمود، وى زبان به اعتراض گشود و بين او و عمرو بن عاص درگيرى لفظى پديد آمد كه حاشد ضمن شعرى به تعريض نسبت به معاويه و عمرو بن عاص پرداخت. سپس به على(ع) پيوست و در ركاب آن حضرت به شهادت رسيد. اين واقعه‌اى است كه در هيچ يك از منابع تاريخى جز الاكليل بدان اشاره نشده است.


همدانى سپس از فرد ديگرى با نام ابومعيد احمد بن حمزه بن يريم، از قبيله حاشد، ياد مى‌كند كه جزء شيعيان على (ع) بوده و در جنگ صفين شركت جسته است و هنگامى كه حضرت پرچم قبيله همدان را به دست سعيد بن قيس همدانى داد، وى خشمگين شده، به سپاه معاويه پيوست. سپس به يمن مهاجرت كرد و در جريان سركوب شيعيان يمن به دست بسر بن ارطاه در كنار وى بود.
همدانى سپس از فرد ديگرى با نام ابومعيد احمد بن حمزه بن يريم، از قبيله حاشد، ياد مى‌كند كه جزء شيعيان على(ع) بوده و در جنگ صفين شركت جسته است و هنگامى كه حضرت پرچم قبيله همدان را به دست سعيد بن قيس همدانى داد، وى خشمگين شده، به سپاه معاويه پيوست. سپس به يمن مهاجرت كرد و در جريان سركوب شيعيان يمن به دست بسر بن ارطاه در كنار وى بود.


اين نمونه‌اى از اخبار تاريخى بود كه در هيچ منبعى جز الاكليل نمى‌توان بدان‌ها دست يافت.
اين نمونه‌اى از اخبار تاريخى بود كه در هيچ منبعى جز الاكليل نمى‌توان بدان‌ها دست يافت.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش