۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الاستغاثة في بدع الثلاثة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)'
جز (جایگزینی متن - 'ه(' به 'ه (') |
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
اين اثر داراى دو جزء است. در جزء اول نويسنده در يادكرد بدعت‌هاى ايجاد شده توسط ابوبكر به غصب كردن منصب خلافت و جانشينى پيامبر (ص) توسط او عليرغم تعيين جانشين حضرت از سوى خود ايشان، غصب فدك و منع فاطمه (س) از ميراث پدرى، تعيين مقررى از بيت المال براى خود، تخلّف از همراهى با لشكر اسامه و غيره اشاره مى‌كند. | اين اثر داراى دو جزء است. در جزء اول نويسنده در يادكرد بدعت‌هاى ايجاد شده توسط ابوبكر به غصب كردن منصب خلافت و جانشينى پيامبر(ص) توسط او عليرغم تعيين جانشين حضرت از سوى خود ايشان، غصب فدك و منع فاطمه (س) از ميراث پدرى، تعيين مقررى از بيت المال براى خود، تخلّف از همراهى با لشكر اسامه و غيره اشاره مى‌كند. | ||
از بدعت‌هاى ايجاد شده توسط عمر بن خطاب، در مورد احكام و حدود نماز و آنچه بدان مرتبط است، برترى دادن مهاجرين بر انصار، قريش بر ساير عرب‌ها و عرب بر عجم در اعطاء صدقات به ايشان، ممانعت از متعۀ زنان و غيره اشاره مى‌كند. | از بدعت‌هاى ايجاد شده توسط عمر بن خطاب، در مورد احكام و حدود نماز و آنچه بدان مرتبط است، برترى دادن مهاجرين بر انصار، قريش بر ساير عرب‌ها و عرب بر عجم در اعطاء صدقات به ايشان، ممانعت از متعۀ زنان و غيره اشاره مى‌كند. | ||
استبداد عثمان در مورد اموالى كه به ظلم و جور از مردم ستانده، لغو حكم تبعيد حكم بن ابى‌العاص از مدينه كه توسط شخص پيامبر (ص) صادر گشته بود، تبعيد صحابى با وفا و صديق پيامبر (ص)، ابوذر غفارى و غيره از جمله بدعت‌هايى است كه عثمان در دين پيامبر (ص) ايجاد نموده و مؤلف بدان‌ها اشاره مى‌كند. | استبداد عثمان در مورد اموالى كه به ظلم و جور از مردم ستانده، لغو حكم تبعيد حكم بن ابى‌العاص از مدينه كه توسط شخص پيامبر(ص) صادر گشته بود، تبعيد صحابى با وفا و صديق پيامبر(ص)، ابوذر غفارى و غيره از جمله بدعت‌هايى است كه عثمان در دين پيامبر(ص) ايجاد نموده و مؤلف بدان‌ها اشاره مى‌كند. | ||
در جزء دوم كتاب، نويسنده ابتدا رواياتى را كه اهل سنت در باب مناقب و فضايل خلفاى ثلاثه گزارش كرده‌اند، نقل كرده، سپس به نقد و بررسى و ردّ آنها مى‌پردازد. دربارۀ عشرۀ مبشره كه اهل سنت در مورد آنها روايتى ساخته و پرداخته‌اند، به تفصيل وارد بحث شده و سوابق آنها را يادآور مى‌شود و از أحداث و وقايعى كه نه تن از ايشان (به جز على بن ابى‌طالب(ع)) در دين ايجاد كرده‌اند، ياد مى‌كند. | در جزء دوم كتاب، نويسنده ابتدا رواياتى را كه اهل سنت در باب مناقب و فضايل خلفاى ثلاثه گزارش كرده‌اند، نقل كرده، سپس به نقد و بررسى و ردّ آنها مى‌پردازد. دربارۀ عشرۀ مبشره كه اهل سنت در مورد آنها روايتى ساخته و پرداخته‌اند، به تفصيل وارد بحث شده و سوابق آنها را يادآور مى‌شود و از أحداث و وقايعى كه نه تن از ايشان (به جز على بن ابى‌طالب(ع)) در دين ايجاد كرده‌اند، ياد مى‌كند. | ||