۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ى(' به 'ى (') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
در سال 213ق با رهسپار شدن عبدالله بن طاهر براى تصدى فرمانروايى خراسان، ابوعبيد همراه يحيى بن معين آهنگ مصر كرد. | در سال 213ق با رهسپار شدن عبدالله بن طاهر براى تصدى فرمانروايى خراسان، ابوعبيد همراه يحيى بن معين آهنگ مصر كرد. | ||
ابوعبيد پس از دهها سال دانشاندوزى در بازگشت مجدد به بغداد به كار تأليف پرداخت. وى به اعتبار شخصيت فكرى خود با اصحاب حديث بغداد و بويژه بزرگ آنان [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] بسيار نزديك بود و در عقايد - آنگونه كه از سراسر کتاب الايمان و از ديگر آثار وى برمىآيد بر مذهب اصحاب حديث پاى مىفشرد و مواضع مرجئه، جهميه، معتزله و خوارج را مورد نقد قرار مىداد. در مورد امانت، عثمان را بر على (ع) تفضيل مىداد و با شيعيان برخوردى تند داشت. | ابوعبيد پس از دهها سال دانشاندوزى در بازگشت مجدد به بغداد به كار تأليف پرداخت. وى به اعتبار شخصيت فكرى خود با اصحاب حديث بغداد و بويژه بزرگ آنان [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] بسيار نزديك بود و در عقايد - آنگونه كه از سراسر کتاب الايمان و از ديگر آثار وى برمىآيد بر مذهب اصحاب حديث پاى مىفشرد و مواضع مرجئه، جهميه، معتزله و خوارج را مورد نقد قرار مىداد. در مورد امانت، عثمان را بر على(ع) تفضيل مىداد و با شيعيان برخوردى تند داشت. | ||
در 219ق ابوعبيد كه 68 سالگى را پشت سر نهاده بود - پيش از آنكه همچون دوستان خود، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] و ديگر بزرگان اصحاب حديث بغداد، درگير ماجراى «محنه» گردد بغداد را ترك گفت و راهى حجاز شد و تا پايان عمر در مكه مجاور حرم گشت. | در 219ق ابوعبيد كه 68 سالگى را پشت سر نهاده بود - پيش از آنكه همچون دوستان خود، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] و ديگر بزرگان اصحاب حديث بغداد، درگير ماجراى «محنه» گردد بغداد را ترك گفت و راهى حجاز شد و تا پايان عمر در مكه مجاور حرم گشت. |
ویرایش