۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ا«' به 'ا «') |
جز (جایگزینی متن - 'ه(' به 'ه (') |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
'''شرح دعاء السحر'''، به زبان عربى، اولين اثر نوشتارى [[امام خمینی]](ره) <ref> [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13815/1/5 مقدمه تحقیق، ص5] </ref> <ref>بنا بر نقل يكى از شاگردان [[امام خمینی]](آیتالله سيد احمد فهرى)، ايشان خودش تصريح كرده است كه شرح دعاى سحر، اولين تأليف من است(ر.ك. شرح دعاى سحر، پيشگفتار مترجم، ص 25) </ref> و موضوعش شرح و تفسير أخلاقى و عرفانى دعاى سحرهاى ماه مبارك رمضان است. در سال 1347ق(1307ش)، بيش از بيست و هفت بهار از زندگى مؤلّف نگذشته بود كه موفق گرديد كتاب را به إتمام برساند. اين هنگام، أوايل دوره هفت ساله(1347 - 1354ق 1307 - 1314ش)، از حضور [[امام خمینی]] در دروس عرفانى آیتالله شيخ محمد على شاهآبادى(ره) در قم بود<ref> فيلسوف فطرت، ص 43 - 44 </ref> كه در زندگى معنوى او تأثيرى ژرف و پايدار بر جا نهاد. | '''شرح دعاء السحر'''، به زبان عربى، اولين اثر نوشتارى [[امام خمینی]](ره) <ref> [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13815/1/5 مقدمه تحقیق، ص5] </ref> <ref>بنا بر نقل يكى از شاگردان [[امام خمینی]](آیتالله سيد احمد فهرى)، ايشان خودش تصريح كرده است كه شرح دعاى سحر، اولين تأليف من است(ر.ك. شرح دعاى سحر، پيشگفتار مترجم، ص 25) </ref> و موضوعش شرح و تفسير أخلاقى و عرفانى دعاى سحرهاى ماه مبارك رمضان است. در سال 1347ق(1307ش)، بيش از بيست و هفت بهار از زندگى مؤلّف نگذشته بود كه موفق گرديد كتاب را به إتمام برساند. اين هنگام، أوايل دوره هفت ساله (1347 - 1354ق 1307 - 1314ش)، از حضور [[امام خمینی]] در دروس عرفانى آیتالله شيخ محمد على شاهآبادى(ره) در قم بود<ref> فيلسوف فطرت، ص 43 - 44 </ref> كه در زندگى معنوى او تأثيرى ژرف و پايدار بر جا نهاد. | ||
نويسنده، با بيان اين نكته كه ادعيه مأثوره از اهل بيت(ع)، يكى از بزرگترين نعمتهاى الهى بر انسان است، تأكيد مىكند كه دعا، پيوند معنوى مخلوق به خالق و حلقه وصل عاشق و معشوق است و چون اين مقصود، جز با توجه به معانى و أسرارش حاصل نمىشود، به شرح و تفسير آن بهقدر ميسور پرداختم.<ref> [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13815/2/5 متن کتاب، ص5] </ref> | نويسنده، با بيان اين نكته كه ادعيه مأثوره از اهل بيت(ع)، يكى از بزرگترين نعمتهاى الهى بر انسان است، تأكيد مىكند كه دعا، پيوند معنوى مخلوق به خالق و حلقه وصل عاشق و معشوق است و چون اين مقصود، جز با توجه به معانى و أسرارش حاصل نمىشود، به شرح و تفسير آن بهقدر ميسور پرداختم.<ref> [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13815/2/5 متن کتاب، ص5] </ref> |
ویرایش