۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
صدر، سید صدرالدین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ')و' به ') و'
جز (جایگزینی متن - 'سيد محمد حجت كوه كمرى' به 'سيد محمد حجت كوه كمرى ') |
جز (جایگزینی متن - ')و' به ') و') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
خانواده صدر، يكى از خاندانهاى پرثمر و اصيل در اسلام مى باشد كه اصل و تبار به امام موسى بن جعفر(ع) مى‌رسانند و شاخه‌ها و فروع آن در خاورميانه گسترانده شده است. در كشورهاى ايران، لبنان، عراق، فلسطين، مصر، يمن، عربستان، اردن و ديگر مناطق اسلامى، رجال علمى نامى و شخصيت‌هاى بزرگ سياسى و اجتماعى و سادات جليل القدر فراوانى وجود دارند. | خانواده صدر، يكى از خاندانهاى پرثمر و اصيل در اسلام مى باشد كه اصل و تبار به امام موسى بن جعفر(ع) مى‌رسانند و شاخه‌ها و فروع آن در خاورميانه گسترانده شده است. در كشورهاى ايران، لبنان، عراق، فلسطين، مصر، يمن، عربستان، اردن و ديگر مناطق اسلامى، رجال علمى نامى و شخصيت‌هاى بزرگ سياسى و اجتماعى و سادات جليل القدر فراوانى وجود دارند. | ||
والد عاليقدر ايشان، سيد اسماعيل صدر، يكى از اكابر علماء و فقهاى نامى كاظمين بودند كه بعدها به كربلا مهاجرت نمودند. ايشان با اين‌كه صلاحيت مرجعيت را دارا بودند همواره به جهت مسئوليت سنگين مرجعيت، از آن گريزان بود. ايشان مقدمات علوم را در كاظمين از محضر پدر عالم و بزرگوار و اساتيد ادب روز تلمذ نمود، آنگاه در سال 1328ق به قصد تكميل معلومات و تهذيب نفس و تزكيه اخلاق، عازم نجف اشرف گرديد و در حوزه درس آیت‌الله [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]] صاحب كفاية الاصول(متوفاى 1329ق)و ديگر بزرگان مانند [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیت‌الله طباطبايى يزدى]]، صاحب [[العروة الوثقی]] (م 1337) و [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نائينى]] شركت جست. | والد عاليقدر ايشان، سيد اسماعيل صدر، يكى از اكابر علماء و فقهاى نامى كاظمين بودند كه بعدها به كربلا مهاجرت نمودند. ايشان با اين‌كه صلاحيت مرجعيت را دارا بودند همواره به جهت مسئوليت سنگين مرجعيت، از آن گريزان بود. ايشان مقدمات علوم را در كاظمين از محضر پدر عالم و بزرگوار و اساتيد ادب روز تلمذ نمود، آنگاه در سال 1328ق به قصد تكميل معلومات و تهذيب نفس و تزكيه اخلاق، عازم نجف اشرف گرديد و در حوزه درس آیت‌الله [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]] صاحب كفاية الاصول(متوفاى 1329ق) و ديگر بزرگان مانند [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیت‌الله طباطبايى يزدى]]، صاحب [[العروة الوثقی]] (م 1337) و [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نائينى]] شركت جست. | ||
آنگاه در سال 1339 پس از درگذشت والد بزرگوارش به قصد زيارت ثامن الحجج امام رضا (ع) عازم ايران گرديد و نزديك ده سال در مشهد مقدس به ارشاد و اصلاح امور مسلمين پرداخت، و در اثراستقبال طلاب و محصلين، مشغول تدريس شد و پس از چند سال اقامت در ايران، در سال 1344 به نجف اشرف بازگشت و ملازم درس [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نائينى]] گرديد. وى در سال 1349ق به ايران بازگشت و بنا به درخواست و علاقه مرحوم آیت‌الله حائرى، مؤسس حوزه علميه، در قم اقامت گزيد و به عنوان يكى از اساتيد و مدرسين مسلم حوزه، مشغول تدريس فقه و اصول گرديد او به حدى توجه خاص آن مرحوم را به خود جلب نمود كه او را يكى از دو وصى مورد اعتماد خود قرار داد كه پس از رحلت مؤسس عاليقدر حوزه، با همكارى دو برادر و دو يار وفادار و مجاهد فى سبيل الله، آيات عظام: [[حجت کوه‌کمری، محمد|سيد محمد حجت كوه كمرى]] ، و [[خوانساری، محمدتقی|سيد محمد تقى خوانسارى]] به حفظ و نگهدارى و حراست از ارزشهاى حوزه علميه قم پرداختند، و در تثبيت و ابقاى آن كوشيدند، به حدى كه در سخت‌ترين و سياه‌ترين ايام با فداكارى لازم و ايثار بى‌سابقه، دوران فترت را پشت سر گذاشتند و حوزه را به دست زعيم عاليقدر، حضرت آیت‌الله [[بروجردی، حسین|حاج آقا حسين طباطبائى بروجردى]] سپردند. | آنگاه در سال 1339 پس از درگذشت والد بزرگوارش به قصد زيارت ثامن الحجج امام رضا (ع) عازم ايران گرديد و نزديك ده سال در مشهد مقدس به ارشاد و اصلاح امور مسلمين پرداخت، و در اثراستقبال طلاب و محصلين، مشغول تدريس شد و پس از چند سال اقامت در ايران، در سال 1344 به نجف اشرف بازگشت و ملازم درس [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نائينى]] گرديد. وى در سال 1349ق به ايران بازگشت و بنا به درخواست و علاقه مرحوم آیت‌الله حائرى، مؤسس حوزه علميه، در قم اقامت گزيد و به عنوان يكى از اساتيد و مدرسين مسلم حوزه، مشغول تدريس فقه و اصول گرديد او به حدى توجه خاص آن مرحوم را به خود جلب نمود كه او را يكى از دو وصى مورد اعتماد خود قرار داد كه پس از رحلت مؤسس عاليقدر حوزه، با همكارى دو برادر و دو يار وفادار و مجاهد فى سبيل الله، آيات عظام: [[حجت کوه‌کمری، محمد|سيد محمد حجت كوه كمرى]] ، و [[خوانساری، محمدتقی|سيد محمد تقى خوانسارى]] به حفظ و نگهدارى و حراست از ارزشهاى حوزه علميه قم پرداختند، و در تثبيت و ابقاى آن كوشيدند، به حدى كه در سخت‌ترين و سياه‌ترين ايام با فداكارى لازم و ايثار بى‌سابقه، دوران فترت را پشت سر گذاشتند و حوزه را به دست زعيم عاليقدر، حضرت آیت‌الله [[بروجردی، حسین|حاج آقا حسين طباطبائى بروجردى]] سپردند. | ||